احمد کیارستمی: همه فیلم های پدرم بازسازی و پخش جهانی می گردد - مهسان بلاگ

جهت دریافت خدمات بازسازی ساختمان با گروه ساختمانی آبان در ارتباط باشید.

به گزارش انتخاب؛ احمد کیارستمی، ریاست هیئت مدیره این بنیاد را عهده دار است، اما اعضای هیئت مدیره آن را سینماگران سرشناسی از کشورهای مختلف دنیا تشکیل می دهند، از جمله تام لادی (TomLuddy)، تهیه نماینده آمریکایی و یکی از مؤسسان جشنواره تلوراید (Telluride Film Festival)؛ شیرین نشاط، هنرمند عکاس و فیلم ساز ایرانی معاصر؛ مارین کارمیتز (Marin karmitz)، تهیه نماینده فرانسوی و مدیر شرکت فیلم سازی MK2؛ پیتر بکر (Peter Becker)، مدیر کمپانی پخش Janus Films؛ ریچارد لینکلیتر Richard) Linklater) ، کارگردان آمریکایی؛ الخاندرو گونسالس اینیاریتو Alejandro González) Inarritu)، کارگردان مکزیکی-آمریکایی. از وظایف این بنیاد می توان به جمع آوری، آرشیو، مرتب سازی و بازسازی عکس ها، فیلم ها و نوشته های عباس کیارستمی اشاره نمود، همچنین به خاتمه رساندن کارهای نیمه تمام استاد که به دلیل فوت نتوانست آن را ادامه دهد، از دیگر فعالیت های بنیاد کیارستمی محسوب می گردد؛ مانند آماده کردن نمایشِ فیلم کوتاه مرا به خانه ببر و فیلم 24 فریم که این روزها در ایران در گروه هنر و تجربه درحال اکران اند و همین طور نمایش عکس های استاد کیارستمی از بعضی از آثار موزه لوور فرانسه که بخشی از آنها هم تحت عنوان عکس های من و مونه در موزه ملی ایران این روزها تحت عنوان نمایشگاه موزه لوور برای مخاطبان به نمایش درمی آیند و دست آخر هم احیای پروژه های جدید براساس کارهای عباس کیارستمی. با توجه به کارهای مهم صورت گرفته درباره این استاد فقید سینما و نیز اهمیت این موضوع که بعد از مدت ها کوشش و پیگیری احمد کیارستمی بالاخره بنیاد کیارستمی وارد فاز عملی شد و همین طور آماده شدن نمایش فیلم 24 فریم که در جشنواره کن و چندین جشنواره دیگر به نمایش درآمده است، برآن شدیم که با احمد کیارستمی گفت وگو کنیم تا با جزئیات بیشتر این کار آشنا شویم.

ایده راه اندازی بنیاد کیارستمی را از چه زمانی دنبال کردید. اصلا ماجرا چیست؟

بعد از فوت پدرم کارهای ناتمامی بود که باید انجام می شد. بسیاری از کارهای تمام شده قدیمی هم در شرایط خوبی قرار نداشت. مدت ها پیش فیلم کوتاه رنگ ها را به دختر کوچکم، تارا، نشان دادم. وقتی که فیلم تمام شد، پرسید رنگ های فیلم کجا بودند؟؛ چون همه چیز خاکستری بود. طبیعی بود که ما باید مسئولیت این کارها را به عهده می گرفتیم. از دو سال پیش و پس از فوت پدر، در تقسیم کاری که شد، انجام این کارها برعهده من نهاده شد. من ترجیح دادم که کارها با نام بنیاد کیارستمی انجام گردد که هم شکل صحیح تری برای انجام کار بود و هم چنانچه در آینده در مسئولیت ها تغییری پیش بیاید کارها تحت اسم و ساختار تعیین ادامه پیدا خواهد نمود.

با توجه به اینکه بنیاد های خصوصی فرهنگی در اروپا بیشتر از حمایت دولت ها بهره مند می شوند تا در آمریکا، چگونه این حجم از کارها را می توانید پیش ببرید؟

کاملا درست است. اروپا شکل و ساختار بهتری برای این گونه بنیادها دارد، ولی چون هیچ کدام از ما در اروپا زندگی نمی کنیم طبیعتا امکان راه اندازی بنیاد را در اروپا نداشتیم. با وجودی که پدرم شخصیتی دنیای بود و کارها و مخاطب کارهایش به یک محدوده جغرافیایی محدود نمی شوند، درست تر این بود که این بنیاد در ایران راه اندازی گردد. متأسفانه امکان راه اندازی از راه دور برای من میسر نبود. در ضمن مسائل و محدودیت های قانونی ایران هم کار را برای یک بنیاد بین المللی سخت می نماید. به همین دلیل با توجه به مجموعه شرایط، بهترین انتخاب تشکیل بنیاد در محل زندگی من، یعنی سانفرانسیسکو بود. ولی همچنان امیدوارم که حضور فعالی در ایران داشته باشیم. کمااینکه فیلم 24 فریم همین الان یکی از اولین پخش های دنیای اش را در ایران دارد. سری عکس های به من نگاه کن برای اولین بار در ایران به نمایش درآمد و مشغول صحبت با آقای محمودرضا بهمن پور از نشر نظر برای چاپ کتاب های جدید هستیم. من مشغول برنامه ریزی کارهایی در اروپا و آمریکا هم هستم که متعاقبا اعلام خواهد شد.

مایلم درباره فعالیت های این بنیاد که تاکنون به مرحله اجرائی رسیده اند، بیشتر بدانم؟

فکر می کنم مهم ترین کاری که تا الان صورت گرفته این بود که حقوق تمامی فیلم های قدیمی پدرم از کانون پرورش فکری بچه ها و نوجوانان برای شرکت MK2 فرانسه خریداری شد و هم اکنون فیلم ها در حال بازسازی و زیرنویس شدن دوباره به زبان های فرانسه و انگلیسی هستند. شرکت MK2 بیش از 10 سال بود که علاقه مند به خریداری حقوق پخش بین المللی این فیلم ها بود، ولی حتی با وجود خود پدرم این کار اتفاق نیفتاده بود. من باید به خصوص از خانم نسرین میرشب برای همه زحماتی که برای بسته شدن قرارداد کشیدند تشکر کنم. این فیلم ها با کیفیت خوب تا خاتمه سال 2018 آماده خواهند شد و هم اکنون بنیاد کیارستمی با شرکت MK2 در حال برنامه ریزی برای نمایش آنها در کشورهای مختلف دنیا در خاتمه سال 2018 و سال 2019 هستند.

کارهای دیگری که بنیاد انجام داده، تمام کردن فیلم کوتاه مرا به خانه ببر بود که بعد از فوت پدرم در اکثر مراسم بزرگداشت ایشان به نمایش درآمد. فیلم 24 فریم هم همان طوری که گفتید به خاتمه رسید و برای اولین بار در جشنواره کن به نمایش درآمد و الان توسط Janus Films (یا همان Criterion)در آمریکا، کانادا و انگلیس پخش می گردد. گروه هنر و تجربه هم در ایران پخش فیلم را برعهده دارند. کار دیگری که بیش از یک سال طول کشید، صحبت با مسئولان موزه لوور برای نمایش عکس های به من نگاه کن بود. صحبت درباره نمایش این کارها در لوور چهار، پنج سال پیش توسط خود پدرم آغاز و با عوض شدن مدیریت موزه لوور متوقف و کنسل شد. بعد از فوت پدرم من دوباره حدود یک سال با موزه لوور صحبت کردم. اول قرار بر این بود که چند کار در تهران و چند کار در نمایشگاهی درباره هنر خاورمیانه در لوور پاریس انجام گردد. هماهنگی با موزه ملی توسط لوور فرانسه انجام شد، ولی بعدا به دلایل بودجه (و احتمالا سیاسی) نمایش بخش فرانسه کنسل شد و با تقاضای موزه ملی کارهای بیشتری از این مجموعه در تهران به نمایش درآمدند. البته مجموعه کامل این کارها بیشتر از کارهایی است که در موزه ملی به نمایش درآمدند.

تقسیم بندی کارها چگونه صورت می گیرد؟ همکاران شما در بنیاد چه کسانی هستند؟

درحال حاضر کارهای کلی توسط خود من انجام می گردد. در هر پروژه از دوستانی برای کارهای اجرائی آن پروژه یاری گرفته می گردد. در ضمن من از دوستانی برای پیوستن به هیئت مدیره بنیاد دعوت نموده ام که در تصمیم گیری های اصلی یاری می نمایند. مارین کارمیتز سال ها تهیه نماینده فیلم های پدرم و خیلی به او نزدیک بود. سایر اعضای هیئت مدیره هم علاوه بر اینکه هرکدام در کار خود بسیار صاحب نام و معتبر هستند، همه با کارهای پدرم آشنایی کامل و دقیق دارند. شخص دیگری که باید در هیئت مدیره می بود و به من یاری می کرد بهمن فرمان آراست که متأسفانه به دلیل محدودیت های موجود در روابط ایران و آمریکا امکان دعوت از ایشان را نداشتم. اگرچه که می دانم به شکل غیررسمی همواره می توانم روی دوستی و هدایت آقای فرمان آرا حساب کنم. امیدوارم یا محدودیت ها کمتر گردد یا من بتوانم راهی پیدا کنم تا از حضور ایشان به شکل رسمی در بنیاد بهره مند باشم.

یکی از کارهای مهم شما آماده نمایش کردن فیلم 24 فریم بود. با توجه به تألمات روحی تان در فقدان پدر چگونه این پروژه را به خاتمه رساندید؟

راستش به خاتمه رساندن 24 فریم، هم از نظر کاری و هم از نظر احساسی بسیار کار سخت و سنگینی بود. اول از همه من با همه کسانی که فکر می کردم به نوعی از فکرهای پدرم در این پروژه اطلاع دارند صحبت و سعی کردم تا می توانم اطلاعات جمع کنم. در هنگام کار روی هر فریم سؤال این نبود که ما چطور کار را می دیدیم. سؤال همیشگی این بود که بتوانیم تصور کنیم پدرم چطور فکر نموده و به اینجا رسیده بود و اگر بود چطور کار را تمام می کرد و برای این کار کسانی که با پدرم کار نموده بودند بهترین مرجع بودند. علی کمالی که در طول سال ها مسئولیت اجرای این پروژه را داشت بسیار یاری کرد. معصومه لاهیجی که سال ها مترجم پدر بود و هرجا نمایشی بود او را همراهی می کرد، خیلی اطلاعات به من داد. انسیه ملکی کار فوق العاده ای برای صداگذاری فیلم انجام داد که حقیقتا فیلم را نجات داد. سام جوانروح و تیمش در تورنتو به مدت سه ماه کارهای Post Production فیلم را انجام دادند. چارلز گیلیبرت تهیه نمایندگی و پخش فیلم را برعهده گرفت. به غیر از سام که از دوستان قدیمی من است، تمامی این افراد کسانی بودند که با پدرم کار نموده بودند و بدون یاریشان قطعا کار به انجام نمی رسید. با صحبت های مفصلی که با مسئولان کن انجام شد قرار بر این شد که فیلم در سالن اصلی کن نمایش داده گردد. تا جایی که من می دانم این اولین باری بود که یک فیلم تجربی در کاخ اصلی به نمایش درآمد و نقدهای فیلم به طور شگفت انگیزی مثبت بودند. این فیلم یک فیلم تجربی با مخاطب خاص است و حتی هنگامی که خود پدرم بخش هایی از آن را نمایش داده بود، عکس العمل ها به این اندازه مثبت نبودند. به گمانم فقط خودش می دانست مجموعه فریم ها کنار هم چقدر قوی و تأثیرگذار خواهند بود.

در ضمن صحبتی با پیتر بکر (از شرکت Criterion) بعد از نمایش کن، سرنوشت فیلم را عوض کرد. تا آن زمان تصور ما بر این بود که فیلم فقط امکان نمایش در موزه ها را خواهد داشت، ولی پیتر معتقد بود این فیلم باید در سینما و به صورت کامل دیده گردد و ابراز تمایل کرد که پخش فیلم در آمریکا و کانادا و انگلیس را برعهده بگیرد. شاید خوانندگان شما بدانند که Criterion یکی از معتبرترین مؤسسات پخش فیلم های باارزش سینماست و من جایی بهتر از Criterion برای پخش فیلم نمی شناختم.

منبع : شرق