دوچرخه، بهترین وسیله برای تردد در شهر - مهسان بلاگ

خبرنگاران، ثریا روزبهانی:عباسی این روزها علاوه بر انجام تمرینات فشرده ورزشی، به عنوان مربی دوچرخه سواری هم فعالیت می نماید و در این زمینه شاگران بسیاری دارد. عباسی در گفت و گو با ما از علاقه اش به این رشته ورزشی و کوشش هایش برای رسیدن به این صندلی تعریف و به وجود بعضی کاستی ها در این رشته ورزشی اشاره می نماید.

کنار دریاچه شهدای خلیج فارس قرار می گذاریم. قبل از ما رسیده و با دوچرخه اش اطراف محوطه دریاچه را رکاب می زند. اغلب شهروندان با نگاهشان حرکات ورزشی اش را موقع دوچرخه سواری زیر نظر دارند. دیدن بانویی با لباس فرم و همچنین دوچرخه مسابقات برایشان تعجب آور است. دوچرخه اش را روی جکش کنار دریاچه می گذارد و برایمان از نحوه آشنایی اش با این رشته ورزشی می گوید. او از 20 سالگی دوچرخه سواری را با رکاب زدن در راستاهای دوچرخه سواری بوستان جنگلی چیتگر آغاز نموده است. هرچند دوره های فعالیت ورزشی اش مداوم نبوده، اما با وجود مقطعی بودن باز توانسته است خود را در این رشته ورزشی اثبات و در بین نام آوران، نامش را ماندگار کند. او در این باره می گوید: از سال 87 دوچرخه سواری را از صفر آغاز کردم و به عنوان ورزشکار مبتدی آموزش می دیدم. بعد از یک سال آموزش و تمرین به اردوی تیم ملی دعوت شدم و توانستم در مسابقات دوچرخه سواری در دو رشته، مدال نقره کسب کنم. پس از این موفقیت یک سال به خاطر ازدواج از این عرصه کناره گرفتم، اما بعد از این دوره گذر با 3 سال کوشش و تمرین توانستم در سال 1390 اولین مدال انفرادی بزرگسالان رشته دوچرخه سواری بانوان و همچنین پرمدال ترین بانوی دوچرخه سواری ایران شوم. همچنین در سال 1393 رکورد سرعت دوچرخه سواری بانوان را هم کسب کردم، اما بعد از این موفقیت به خاطر بارداری ام 3 سال دیگر هم از فعالیت و رقابت های ورزشی دور ماندم. البته از آن سال تا به امروز رکورد سرعت ایران همچنان به نام من و شکسته نشده است و قصد دارم خودم دورباره آن را بشکنم. اکنون نزدیک به دوسال است که تمرینات دوچرخه سواری را آغاز و جدی تر از دفعات قبل آن را دنبال می کنم و می خواهم دوباره در عرصه رقابت ها حضور داشته باشم. از اواخر فروردین ماه احتمالاً مسابقات داخلی مان آغاز می گردد و علاوه بر مسابقات داخلی، در مسابقات برون مرزی هم شرکت می کنم. چراکه ورزش دوچرخه سواری سن خاصی نداشته و فقط به توانایی ورزشکار بستگی دارد که بخواهد تا چه زمانی این رشته را ادامه دهد.

معضلی که به فرصت تبدیل می گردد!

عباسی اعتقاد دارد این رشته ورزشی هیجان زیادی دارد و این هیجان از جمله دلایلش برای انتخاب این رشته بوده است. او در این باره می گوید: دوچرخه سواری یکی از رشته های ورزش است که به زیرشاخه و زیر مجموعه ها بسیاری تفکیک می گردد و هرکدام از این رشته ها در نوع خودش جالب و جذاب است. حتی این رشته ورزشی در زندگی روزمره هم در بین شهروندان صندلی ویژه ای برای خودش دست و پا نموده است و در ترددهای شهری از این وسیله پاک استفاده می نمایند. بانوی دوچرخه سوار در ادامه به اندک بودن سرانه وسایل حمل و نقل عمومی در منطقه 22 اشاره و از دوچرخه به عنوان بهترین وسیله برای سفرهای درون منطقه ای شهروندان یاد می نماید. پرمدال ترین بانوی دوچرخه سوار ایران، در این باره می گوید: در منطقه 22 موقعیت و ظرفیت های خوبی وجود دارد تا با تعبیه و ساخت راستا اختصاصی دوچرخه سواری شهروندان از دوچرخه برای تردد استفاده نمایند. فقط کافی است شهروندان را نسبت به انجام این موضوع تشویق و به ساکنان آموخت که برای یک مسافت کوتاه تا جایی که امکان دارد با خودرو تردد ننموده و به جای آن از دوچرخه استفاده نمایند. با محقق شدن این ایده ساکنان با دوچرخه سواری هم جسم و روح شان سالم می ماند و هم به کاهش آلودگی هوا یاری می نمایند. دوست دارم موقعیتی در منطقه 22 برایم ایجاد گردد تا بتوانم مهارت هایم را در این رشته ورزشی در اختیار شهروندان و هم محله ای هایم بگذارم. اکنون او مربی بوستان ترافیک و همچنین مربی فدراسیون دوچرخه سواری است. هم شاگرد خانم دارم و هم آقا و سن های آنها متغیر است از کودک گرفته تا بانوی سالمند. بعضی از آنها مبتدی هستند و بعضی حرفه ای آموزش می بینند. افراد مبتدی دوچرخه سواری را در 4 جلسه فرا می گیرند. چرا که دوچرخه جدا از تفریح و ورزش می تواند یک همراه خوب برای اهالی محسوب گردد و آنها حتی برای خریدهای روزانه شان با دوچرخه رفت و آمد نمایند.

امکاناتی که نیست

عباسی ازدغدغه هایش برای پیشرفت دوچرخه سواری حرفه ای می گوید: ورزشکار حرفه ای دوچرخه سواری برای انجام تمریناتش به محیطی استاندارد احتیاج دارد. متاسفانه این محیط و فضا بسیار اندک و محدود است. برای مثال دوچرخه سواران تهرانی در محوطه اطراف استادیوم آزادی تمرین می نمایند و آسفالت این معبر نامناسب و این محوطه پر از چاله است. این محدوده با فضاهای استاندارد برای دوچرخه سواری مغایرت دارد. همین موضوع باعث می گردد اغلب ورزشکاران به ویژه مبتدی ها در این راستا زمین بخورند که علاوه بر آسیب دیدن بدنشان، دوچرخه آنها هم صدمه می بیند. همچنین پیست چوبی یکی دیگر از امکانات ورزش حرفه ای دوچرخه سواری است که متاسفانه در ایران این پیست وجود ندارد. این پیست چوبی 250 متر مساحت داشته و سرپوشیده است و اغلب مسابقات بین المللی در این پیست ها برگزار می گردد، اما پیست ما که از سال 1353 ساخته شده سرباز، سیمانی و مساحتش هم 333 متر است.

حامی که وجود ندارد

دوچرخه سواری تقریباً جزو ورزش های پرخرج محسوب می گردد. 50 درصد از موفقیت ورزشکار دوچرخه سواری به امکانات در اختیارش مربوط می گردد. اکنون با توجه به قیمت دلار و این موضوع که بیشتر لوازم ها این رشته ورزشی از خارج از کشور وارد می گردد، ورزشکاران حرفه ای دوچرخه سواری به حامی احتیاج دارند. عباسی می گوید: متاسفانه در ورزش دوچرخه سواری همواره جای خالی حامی احساس می گردد تا به یاری اسپانسر ورزشکار به موفقیت برسد. برای مثال شرکتی از سال 1396 اسپانسر من است و در این زمینه حمایتم می نماید. اگر حامی های دیگری مانند این شرکت از ورزشکاران پشتیبانی نمایند مسلماً راه رسیدن به موفقیت برای ورزشکاران این رشته هموارتر خواهد شد. از موفقیت های آتوسا عباسی علاوه بر کسب عناوین قهرمانی کشوری و باشگاهی می توان به عنوان قهرمان قهرمانان در سال 92 و 93 و همچنین سال 97 و 98، دارنده اولین مدال بزرگسالان در مسابقات کاپ آسیایی، ملی پوش و رکوددار سرعت ایران از سال 93 تا کنون اشاره نمود.

دور زمین: دور زمین | سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده! تور ارزان، تور لحظه آخری، اروپا، تور تایلند، تور مالزی، تور دبی، تور ترکیه

mahsanblog.ir: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای مهسان بلاگ