پارگی منیسک زانو و درمان آن - مهسان بلاگ

منیسک زانو

منیسک (meniscus) از غضروف سختی ساخته شده است و با سطوح استخوان هایی که در زیرش قرار دارند، مطابقت دارد. عملکرد منیسک در راستای توزیع وزن بدن برروی مفصل زانو است. بدون حضور منیسک، وزن بدن شما به طور غیر یکنواخت بر روی استخوان های پایتان (استخوان ران و درشت نی) توزیع می گردد. این توزیع وزن نابرابر باعث می گردد که نیروهای اضافی وارده در مناطق خاصی از استخوان، باعث آرتروز زودهنگام مفاصل گردد. بنابراین، پارگی منیسک برای سلامت زانوی شما سک فاجعه است.

منیسک، c شکل است و حالت گوه ای دارد. پروفیل گوه ای به حفظ پایداری مفصل به وسیله جلوگیری از لغزش سطح گرد استخوان ران برروی سطح صاف درشت نی یاری می نماید. منیسک توسط رگ های خونی کوچک تغذیه می گردد، اما منیسک دارای ناحیه بزرگی در مرکز است که منبع خون مستقیمی ندارد. این مساله باعث بروز مسئله ای می گردد و این مشکل این است که زمانی که منیسک آسیب می بیند، این ناحیه تمایلی به بهبود ندارد. بدون مواد مغذی ضروری که توسط رگ های خونی تامین می گردد، منیسک بهبود نمی یابد.

پارگی منیسک چیست؟

منیسک بین درشت نی (استخوان ساق پا) و استخوان ران (فیمر) واقع شده است و قسمت پایین پا را از ضربه ناشی از وزن بدن محافظت می نماید. منیسک میانی در قسمت داخلی زانو و منیسک جانبی در خارج از زانو واقع شده است.

معمولا هنگامی که یک ورزش کار می چرخد و در حالیکه پایش ثابت است، قسمت بالای ران را می چرخاند و زانویش خم می گردد پارگی اتفاق می افتد.

گاهی اوقات منیسک می تواند به شکل یک بلوک یا دیسک رشد کند، که منیسک صفحه ای نامیده می گردد. منیسک صفحه ای تمایل زیادی به پارگی دارد و معمولا در کودکی ایجاد می گردد.

انواع پارگی منیسک

دو دلیل شایع پارگی منیسک:

یکی به دلیل آسیب ناشی از ضربه است (اغلب در ورزش کاران دیده می گردد)

دیگری ناشی از فرایند فرسایشی است(که در افراد مسن که تعداد غضروف شنماینده زیادتری دارند اتفاق می افتد)

این امر که در آن معمولا پارگی به همراه آسیب دیگری در درون زانو اتفاق می افتد، غیر معمول نیست. آسیب عموما در ساختارهایی از جمله رباط صلیبی جلویی (ACL)و رباط طرفی میانی (MCL)رخ می دهد. هنگامی که هر سه این آسیب ها با هم اتفاق می افتند، به عنوان سه گانه ناخوشایند شناخته می گردد؛ یک الگوی آسیب دیدگی که در ورزش هایی که بازیکن با خارج زانو ضربه می زند، چون فوتبال دیده می گردد.

پارگی منیسک یا پارگی غضروف؟

پوشش استخوان داخل مفصل و منیسک از غضروف ساخته شده است. با این حال، آن ها انواع مختلفی از غضروف هستند. افراد اغلب از عبارت غضروف به معنای منیسک (گوه های غضروفی بین استخوان) و یا سطح مفصل (غضروف مفصلی که انتهای استخوان را می پوشاند) استفاده می نمایند.

وقتی افراد درباره پارگی غضروف صحبت می نمایند، به طور کلی در خصوص پارگی منیسک صحبت می نمایند. همچنین وقتی افراد درباره آرتروز و غضروف فرسوده صحبت می نمایند، اغلب منظور آن ها غضروف مفصلی موجود در انتهای استخوان است.

علائم پارگی منیسک

اگر منیسک دچار پارگی شد، ممکن است علائم و نشانه های زیر را در زانوی خود داشته باشید:

احساس ترکیدن زانو،

تورم و یا سفتی،

درد (به ویژه زمانی که زانوی خود را می چرخانید)،

مشکل در صاف کردن کامل زانو،

احساس کنید که وقتی که سعی دارید تا زانوی خود را حرکت دهید، قفل است.

چه وقت باید به پزشک مراجعه کنم؟

اگر زانوی شما دردناک و یا متورم است یا اگر نمی توانید به روش های معمول زانوی خود را تکان دهید، با پزشک خود تماس بگیرید.

علل پارگی منیسک

ممکن است منیسک در فعالیت هایی که سبب تماس مستقیم یا فشار ناشی از چرخش یا پیچش اجباری می شوند، پاره گردد. چرخش یا پیچش ناگهانی، اسکات شدید و یا بلند کردن اجسام سنگین می تواند منجر به آسیب گردد. بسیاری از ورزش کاران در معرض خطر پارگی منیسک قرار دارند.

ورزشی که احتیاج به چرخش و یا توقف ناگهانی دارد ممکن است شما را در معرض خطر بیشتری قرار دهد. برخی از این ورزش ها عبارتند از:

فوتبال

بسکتبال

تنیس

به گفته بیمارستان بچه ها بوستون، پارگی منیسک به طور فزاینده ای در بچه ها رواج پیدا نموده است. این به این دلیل است که بچه ها در سنین پایین در ورزش های گروهی شرکت می نمایند. علاوه بر این، زمانی که کودک تنها بر روی یک ورزش تمرکز می نماید، احتمال پارگی منیسک بالا می رود. همین مساله برای نوجوانانی که در ورزش های رقابتی شرکت می نمایند، نیز صادق است.

منیسک با گذشت زمان تضعیف می گردد. پارگی منیسک، در افراد بالای 30 سال متداول تر است. حرکاتی مثل اسکات و یا گام برداشتن می تواند منجر به مجروح شدن فردی با منیسک ضعیف گردد.

اگر به آرتروز استئوآرتریت مبتلا هستید، در معرض خطر آسیب دیدگی زانو و یا پارگی منیسک قرار دارید. استئوآرتریت یک اختلال متداول مفصلی است که شامل درد و سفتی ناشی از پیری و فرسایش و پارگی در مفاصل است.

زمانی که افراد مسن، پارگی منیسک را تجربه می نمایند، به احتمال زیاد ناشی از فرسایش است. این مشکل زمانی رخ می دهد که غضروف موجود در زانو ضعیف و نازک تر شده و در نتیجه، به میزان بیشتری مستعد پارگی می گردد.

عوامل خطر در پارگی منیسک

انجام فعالیت هایی که مستلزم چرخش شدید و محوری زانو است، شما را در معرض خطر پارگی منیسک قرار می دهد. این خطر به ویژه در ورزش کاران و به خصوص آن هایی که در ورزش های برخوردی، مانند فوتبال، یا فعالیت هایی مانند تنیس یا بسکتبال که شامل حرکات چرخشی می گردد، شرکت می نمایند، بسیار بالا است. خطر پارگی منیسک با افزایش سن و به علت فرسایش و پارگی زانو، افزایش می یابد.

مسائل منیسک پاره

منیسک پاره ممکن است منجر به بی ثباتی زانو، ناتوانی در حرکت عادی و یا درد مداوم زانو گردد. احتمال ابتلا به آرتروز در زانوی مجروح بیشتر است.

تشخیص پارگی منیسک

آزمون فیزیکی

بعد از این که علائم بیماری خود را با پزشک در میان گذاشتید، او زانوی و محدوده حرکت شما را آنالیز خواهد نمود و نزدیک به نقطه ای که منیسک در امتداد مفاصل شما واقع شده است، نگاهی می اندازد.

همچنین ممکن است پزشک تان تست مک موری را برای آنالیز منیسک پاره انجام دهد. این تست شامل خم کردن زانو و سپس صاف کردن و چرخاندن آن است. ممکن است در طی این آزمون صدای ترکیدن به گوش تان برسد. این می تواند نشان دهنده پارگی منیسک باشد.

آزمون های تصویر برداری

ممکن است برای تایید پارگی منیسک، احتیاج به آزمایش های تصویربرداری باشد. این آزمایشات عبارتند از:

اشعه ایکس زانو

این آزمایش پارگی منیسک را نشان نخواهد داد. با این حال، معین می نماید که آیا علل دیگری مانند آرتروز برای درد زانو وجود دارد یا خیر.

MRI

یک آزمون MRI از یک میدان مغناطیسی برای دریافت چند عکس از زانوی شما استفاده می نماید. MRI می تواند تصاویر غضروف و رباط ها را نشان دهد، تا معین گردد که آیا پارگی منیسک وجود دارد یا نه.

در حالی که MRI می تواند به پزشک یاری کند که پارگی منیسک را تشخیص دهد، اما 100 درصد قابل اعتماد نیست. براساس یک مطالعه اجرا شده در سال 2008 که در مجله مدیریت آسیب به چاپ رسید، عنوان شد که دقت MRI برای تشخیص پارگی منیسک حدود 77 درصد است.

گاهی اوقات ممکن است پارگی منیسک به وسیله MRI نشان داده نگردد چون آن ها می توانند به مسائل فرسایشی یا افزایش سن شبیه باشند. علاوه بر این، ممکن است پزشک، تشخیص نادرستی درباره پارگی منیسک بدهد. این به این دلیل است که برخی از ساختارهای پیرامونی زانو می توانند به پارگی منیسک شبیه باشند. با این حال استفاده از MRI در برخی افراد به کاهش احتیاج به آرتروسکوپی یاری نموده است.

سونوگرافی

یک آزمون سونوگرافی از امواج صوتی برای ثبت تصویری از درون بدن استفاده می نماید. این کار معین می نماید که آیا غضروف آزادی دارید که ممکن است در زانوی شما به دام افتاده باشد یا خیر.

آرتروسکوپی

اگر با استفاده از این روش ها، پزشک شما قادر به معین علت درد زانوی شما نیست، ممکن است برای آنالیز زانویتان آرتروسکوپی را پیشنهاد دهد. اگر احتیاج به جراحی داشته باشید، پزشک شما احتمالا از آرتروسکوپ استفاده خواهد نمود.

در آرتروسکوپی، یک برش کوچک در زانو ایجاد می گردد. آرتروسکوپ یک وسیله بینایی فیبری و انعطاف پذیر است که می تواند به وسیله برش ایجاد شده، وارد بدن گردد. آرتروسکوپ مجهز به یک چراغ و یک دوربین کوچک است. ابزار جراحی را می توان به وسیله آرتروسکوپ یا به وسیله ایجاد چند شکاف اضافی در زانو وارد کرد. بعد از آرتروسکوپی، چه برای جراحی و چه برای معاینه، افراد اغلب می توانند در همان روز به خانه برگردند.

درمان

نحوه عمل جراحی ارتوپدی شما به نوع پارگی منیسک، اندازه و مکان آن بستگی دارد.

بیش از یک سوم منیسک ها دارای یک منبع خونی غنی هستند. پارگی این ناحیه قرمز ممکن است خود به خود التیام یابد و یا اغلب با جراحی ترمیم گردد. پارگی طولی، یک نمونه از این نوع پارگی است.

در مقابل، دو سوم منیسک ها فاقد یک منبع خونی هستند. بدون تامین خون، پارگی ایجاد شده در این منطقه سفید نمی تواند التیام یابد. این پارگی های پیچیده اغلب در غضروف های ضعیف و فرسوده دیده می شوند. از آنجا که قطعات نمی توانند با هم رشد نمایند، پارگی موجود در این منطقه معمولا با جراحی بریده می گردد.

در کنار نوع پارگی، سن، سطح فعالیت و هر گونه جراحت مرتبط، در برنامه درمان شما موثر خواهد بود.

درمان با روش هایی غیر از جراحی

اگر پارگی منیسک شما کوچک و در لبه بیرونی منیسک باشد، ممکن است احتیاج به ترمیم جراحی نداشته باشد. تا زمانی که علائم مداوم نبوده و زانوی شما ثابت باشد، درمان غیرجراحی ممکن است تمام چیزی باشد که به آن احتیاج دارید.

پروتکل RICE برای اغلب آسیب های ناشی از ورزش مفید است. RICE مخفف کلمات استراحت، یخ، فشار، و بالا آوردن عضو است.

استراحت

از انجام فعالیتی که باعث ایجاد آسیب شده است، اجتناب کنید. ممکن است پزشک توصیه کند که برای جلوگیری از قرار دادن وزن تان بر روی پای خود از چوب زیر بغل بهره ببرید.

یخ

برای 20 دقیقه در یک زمان و چندین بار در روز از بسته های یخ، بهره ببرید. یخ را مستقیما بر روی پوست قرار ندهید.

فشار

برای جلوگیری از تورم اضافی و از دست دادن خون، یک نوار منقبض نماینده کشسانی بپوشید.

بالا بردن عضو

برای کاهش تورم، در هنگام استراحت دراز بکشید و پای خود را بالاتر از قلب قرار دهید.

داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی

داروهایی مثل آسپرین و ایبوپروفن، درد و تورم را کاهش می دهند.

درمان پارگی منسک با جراحی

اگر علائم بیماری شما با انجام درمان غیر جراحی نیز باقی بماند، ممکن است پزشک شما جراحی آرتروسکوپی را توصیه کند.

دستور العمل

آرتروسکوپی زانو یکی از رایج ترین روش های جراحی است. در آن، یک دوربین کوچک به وسیله یک برش کوچک (پورتال) وارد می گردد. این دوربین به داشتن دیدی بهتر از داخل زانوی شما یاری می نماید. جراح ارتوپد شما به منظور اصلاح یا ترمیم پارگی، ابزار جراحی کوچکی را به وسیله برش های دیگر، وارد می نماید.

منیسکتومی جزئی

در این روش، بافت منیسک آسیب دیده بریده می گردد.

ترمیم منیسک

برخی از پارگی های منیسک را می توان با بخیه زدن اجزای پاره به یکدیگر ترمیم کرد. این که آیا پارگی می تواند با پیروزیت درمان گردد یا نه، بستگی به نوع پارگی و نیز شرایط کلی منیسک آسیب دیده دارد. از آنجا که منیسک باید کاملا التیام یابد، زمان ریکاوری برای ترمیم بسیار طولانی تر از منیسکتومی است.

هنگامی که درمان اولیه کامل شد، پزشک شما تمرینات توان بخشی را تجویز خواهد نمود. ورزش منظم برای بازیابی تحرک و استحکام زانوی شما لازم است. شما با انجام تمرین هایی برای بهبود محدوده حرکت خود آغاز خواهید کرد. تمرینات استقامتی به تدریج به برنامه التیام شما افزوده خواهد شد.

در بیشتر موارد، می توان توان بخشی را در خانه انجام داد، اگرچه ممکن است پزشک شما درمان فیزیکی را توصیه کند. زمان بهبودی برای ترمیم منیسک در حدود 3 ماه است. منیسکتومی به زمان بهبودی کمتری احتیاج دارد(تقریبا 3 تا 4 هفته).

ترمیم آرتروسکوپی در پارگی منیسک

هدف جراحی منیسک حفظ بافت سالم منیسک است. منیسک پاره برای التیام به یک منبع خون احتیاج دارد. تنها یک سوم خارجی منیسک دارای منبع خونی است تا بتواند ترمیم پارگی منیسک را ممکن سازد. ترمیم معمولا محدود به منطقه پیرامونی منیسک است.

بسیاری از انواع پارگی های منیسک در مناطقی با عدم توانایی تامین خون کافی برای درمان، رخ می دهند. به طور کلی، برای درمان پارگی منیسک در مناطق بدون منبع خونی، حذف منیسک توصیه می گردد.

هنگامی که این جراحی توسط یک جراح با تجربه انجام گردد، درمان بسیار پیروز است و نتایج خوبی را در حدود 90 درصد از بیماران ایجاد می نماید. در هر زانوی مجروح احتمال رشد و تورم مفاصل وجود دارد. ترمیم پیروزیت آمیز، سرعت توسعه آرتروز را کاهش می دهد.

مزایای ترمیم آرتروسکوپی منیسک

منیسک یک ساختار مهم برای انتقال وزن و جذب ضربه در زانو است. در طول فعالیت تا 5 برابر وزن بدن بر روی زانو قرار می گیرد و نیمی از این نیرو به وسیله منیسک و مستقیما به وسیله زانو انتقال داده می گردد و 85 درصد از نیرو در هنگام خم شدن زانو به وسیله منیسک منتقل می گردد. عدم وجود منیسک، فشار را بر غضروف مفصلی افزایش می دهد، که منجر به تغییرات ناتوان نماینده ای می گردد. ترمیم پیروزیت آمیز منیسک بافت منیسک را حفظ نموده و از بروز چنین تغییراتی جلوگیری می نماید.

چه کسی باید ترمیم آرتروسکوپی منیسک را انجام دهد؟

با این که طول دوره این روش از منیسکوتومی بیشتر است، اما به کلی هر منیسک قابل درمانی، ترمیم می گردد. ترمیم منیسک زمانی انجام می گردد، که:

بیمار سالم است و می خواهد فعال باقی بماند،

بیمار طول دوره توان بخشی را می داند و خطرات جراحی را می پذیرد،

منیسک پاره شده در پیرامون مفصل است.

بافت منیسک کیفیت خوبی دارد.

جراح، تجربه بالایی در ترمیم منیسک دارد.

فوریت جراحی در پارگی منیسک

جراحی پارگی منیسک یک شرایط اضطراری نیست. ترمیم منیسک یک روش انتخابی است که می توان انجام داد تا اختلال زندگی بیماران را به حداقل برساند. نتایج در طول دوره ترمیم منیسک و در مدت 2 ماهه اول پس از آسیب به اوج خود می رسند.

خطرات جراحی منیسک پاره

هر جراحی ای دارای خطراتی است. همانطور که گفته شد ترمیم منیسک یک روش ایمن با نرخ مسائل 1 / 3 % است. بیش ترین عوارض، مربوط به آسیب دیدگی اعصاب پوستی است، که بیشتر آن ها بدون انجام درمان و هیچ روش اضافی ای، سه ماه پس از جراحی رفع می شوند. آسیب به اعصاب اصلی تر یا رگ های خونی نادر است. سفتی زانو، عفونت و مسائل دیگر غیر معمول هستند، اما ممکن است رخ دهند. یک تیم جراحی باتجربه از تکنیک های خاصی برای به حداقل رساندن این خطرها استفاده می نماید، اما متاسفانه آن ها کاملا حذف نمی شوند.

مدیریت خطر در جراحی منیسک پاره

موثرترین درمان برای مسائل موجود، پیش گیری است. برای مثال، خطر عفونت با مصرف آنتی بیوتیک ها در زمانی قبل از عمل جراحی کاهش می یابد و خطر ایجاد لخته های خونی با استفاده از داروهای ضد آمبولی کاهش می یابد. اگر عفونت رخ دهد، باید آرتروسکوپی را تکرار کنید تا بافت آلوده از بین برده گردد. مصرف آنتی بیوتیک ها به مدت شش هفته موثر است. اگر لخته های خونی ایجاد گردد، مصرف رقیق نماینده های خون، به مدت سه ماه و به منظور کاهش شانس توسعه لخته های خون و انتقال به ریه ها مفید است. سفتی زانو اغلب می تواند با درمان فیزیکی و بست های یاریی، مدیریت گردد، اما ممکن است برای بازیابی حرکت به آرتروسکوپی احتیاج باشد. ازآنجاکه اغلب مسائل می تواند به طور موثر مدیریت گردد، اگر بیمار سوالات و یا نگرانی هایی را در دوره پس از عمل داشته باشد، جراح باید هر چه زودتر آگاه گردد.

آماده سازی برای جراحی منیسک پاره

از آنجا که ترمیم منیسک یک روش انتخابی است، شرایط بیمار می تواند با یک جراحی پیروزیت آمیز بهینه گردد.

در چند روز اول، باید فردی برای یاری رسانی در خانه باشد، چون تحرک مختل خواهد شد.

نباید هیچ گونه عفونتی در محل وجود داشته باشد.

نباید زانوی بیمار در روز جراحی و روز پس از آن خراشیده گردد.

نباید زانو در روز جراحی و یا روز قبل از جراحی اصلاح گردد.

کاهش یا توقف مصرف سیگار باعث کاهش خطر عفونت و ایجاد لخته های خونی و بهبود مشکل خواهد شد.

برای کاهش احتمال توسعه لخته های خونی، نباید در پنج روز اول پس از جراحی با هواپیما پرواز کنید.

کارهای دندان پزشکی اغلب باکتری ها را آزاد می نماید، بنابراین نباید در شش هفته اول بعد از جراحی دندان های خود را درمان کنید. اگر این امر غیرقابل اجتناب است،مصرف آنتی بیوتیک ها در زمان کار بر روی دندان ممکن است خطر ابتلا به عفونت را کاهش دهد.

آیا می توانم برای درمان پارگی منیسک به جای جراحی PT را انجام دهم؟

PT اغلب بخشی از چیزی است که پزشکان به آن درمان محافظه کارانه می گویند تا از عمل جراحی جلوگیری گردد. افرادی که دارای سن متوسط بوده و یا مبتلا به آرتروز هستند اغلب به دلیل فرسودگی بافت ها دچار پارگی منیسک می شوند. برای آن ها، PT می تواند به اندازه جراحی موثر باشد.

حتی اگر جوان تر هستید یا دارای تناسب اندام بوده و ورزش کار هستید، درمان محافظه کارانه اغلب روش خوبی برای آغاز است. این درمان، بسته به جهت پارگی، مدت زمان پارگی، و موقعیت آن، می تواند اثرگذار باشد. اما اگر پارگی باعث گردد که زانوی شما قفل گردد، به احتمال زیاد به جراحی احتیاج خواهید داشت.

بخشی از تصمیم شما ممکن است در خصوص میزان محدود شدن حرکتتان باشد. اگر شما یک ورزش کار حرفه ای هستید و یا نمی توانید به خاطر وجود پارگی کار کنید، ممکن است زمانی برای آزمایش اینکه روش محافظه کارانه کار می نماید یا نه، نداشته باشید.

حتی اگر جراحی کنید، پس از آن به PT احتیاج خواهید داشت. ممکن است پزشک، شما را به یک درمانگر فیزیکی معرفی کند، اما در بهترین حالت، تمرینات PT برای انجام در خانه تجویز می گردد. این تمرینات به شما یاری می نمایند تا زانوی خود را به سلامت کامل برگردانید.

نحوه انجام آن به چه صورت است؟

چه شما PT را به عنوان بخشی از یک درمان محافظه کارانه و یا بعد از عمل جراحی و به منظور التیام انجام دهید، هدف یکسان است. هدف دستیابی به محدوده حرکت بالا، قدرت و کنترل بر بدن است.

فرآیند PT معمولا چیزی شبیه این است:

با تمرین هایی، مانند نرمش و کشش زانو که بر روی محدوده حرکت تمرکز دارند، آغاز کنید.

تا آن جا که ماهیچه های پایتان منبسط شوند، به کشش ادامه دهید.

تمرینات پایه ای مانند کشش پا و انگشتان پا را انجام دهید.

اگر می توانید همه این کارها را بدون درد انجام دهید، به تمرینات پیشرفته تری، مثل بالا بردن انگشت پا همراه با وزنه، وزنه برداری، و نرمش بیشتر احتیاج دارید.

اینها مراحل کلی هستند، اما می توانند براساس احتیاجها و توانایی های شما متفاوت باشند.

برای مثال، شما ممکن است کشش و تمرینات اولیه را زودتر از موعد آغاز کنید.

به خاطر داشته باشید که به خودتان بگویید، بی رنج، گنج میسر نمی گردد. هدف تمرکز بر بهبودی است، بنابراین شما نباید تا زمانی که تمرینات ابتدایی جوابگوی شماست، تمرینات پیشرفته را آغاز کنید.

چه مدت باید PT را ادامه دهم؟

این موضوع به سن، نوع پارگی، نحوه التیام و نوع جراحی بستگی دارد.

به عنوان بخشی از درمان محافظه کارانه، احتمالا PT را در حدود 4 تا 6 هفته و در طی یک برنامه منظم انجام خواهید داد. هم چنین شما باید به طور منظم در خانه تمرین کنید تا نحوه انجام حرکات را یاد بگیرید.

اگر این روش موثر نیست، ممکن است زمان عمل جراحی باشد.

اگر برای حذف بخشی از منیسک عمل کردید، ممکن است 3 تا 6 هفته طول بکشد تا به فعالیت های طبیعی برگردید. اگر برای ترمیم منیسک جراحی کنید، ممکن است بهبودی بیشتر از 3 ماه طول بکشد.

توصیه هایی برای جلوگیری از پارگی منیسک

شما می توانید با انجام مداوم تمریناتی که ماهیچه های پای شما را تقویت می نمایند، از پارگی جلوگیری کنید. این به محکم کردن مفصل زانو به منظور حفاظت از آن در برابر آسیب دیدگی یاری خواهد نمود.

هم چنین شما می توانید در طول ورزش و برای حفاظت از زانویتان در طی فعالیت هایی که ممکن است باعث افزایش خطر آسیب شوند، از لوازم محافظ بهره ببرید.

بریس زانو بخرید.

در هنگام ورزش و یا درگیر شدن در فعالیت هایی که ممکن است مفاصل زانوی شما را تحت فشار قرار دهند، همواره از فرم مناسب بهره ببرید. این یک ایده خوب است که قبل از ورزش گرم کنید.

از لوازم مناسب، مانند کفش های ورزشی ای که به طور خاص برای فعالیت شما طراحی شده اند، بهره ببرید.

کفش خود را به درستی بپوشید.

تکنیک های مناسب انجام فعالیت های خود را یاد بگیرید.

karnikan.ir: مجله کارنیکان: وبلاگ خبری و تحلیلی

kashia.ir: کاشیا | مجله گردشگری و مسافرتی