برندگان و بازندگان جهانی کرونا
به گزارش مهسان بلاگ، اواخر سال گذشته میلادی، زمانی که ویروس کرونا، ساکنان شهر ووهان چین را به چارچوب خانه هایشان کشاند، کمتر سیاستمداری احساس خطر داشت و عمق فاجعه را درک کرد. اما کووید 19 بعد از چند هفته زندگی در زادگاه خود،از 100 روز پیش خاموش و بی سر و صدا مرزها را درنوردید و قدرت های عظیم را نیز به زانو درآورد.
اما این ویروس میکروسکوپی با همه شرارت ها و داغ هایی که بر ملت ها گذاشت، سناریوهای جدیدی را پیش روی سیاستمداران دنیا قرار داده و زخم هایی را در دنیای سیاست گگردده که به باور بسیاری از کارشناسان درعصر پساکرونا، حتی هژمونی قدرت را از غرب به شرق بکشاند. در روزهایی که کرونا بی رحمانه بر ملت ها می تازد و قربانی می گیرد، واکنش سازمان های دنیای و قاره ای مانند سازمان بهداشت دنیای، سازمان ملل و اتحادیه اروپا زیر ذره بین کارشناسان قرار گرفته است به طوری که کمترین خطا می تواند ضربه سنگینی به موجودیت آنها بزند. در این دوران که به باور بسیاری از رهبران سیاسی، دیپلمات ها و تحلیلگران عصر تاریخی در سرنوشت دنیا است، نگاه سیاسیون از یکسو بر مقابله روزانه با این ویروس ناشناخته است و از سویی دیگر بر میراث مبهم کرونا بر پیکره دنیا است.
چشم انداز تحولات پساکرونا
آنتونیو گوترش دبیر کل سازمان ملل در روزهایی که ویروس کرونا هر روز تحولات جدیدی را پیش چشم کشورها و رهبران دنیا قرار می دهد، می گوید: روابط بین قدرت های بزرگ هرگز اینقدر ناکارآمد نبوده است. اما کووید 19 به ما ثابت کرد که یا باید کنار هم باشیم... یا می توانیم شکست را بپذیریم.
این پیش بینی در حالی مطرح شده است که جهش ناگهانی بحران شیوع و تلفات کرونا در امریکا، ایالات متحده را به آسیب پذیرین قربانی کووید 19 بدل نموده است و همین سیر صعودی برآورد ها درباره وقوع بحرانی بزرگ تر در این کشور را پیش روی سیاستمداران امریکایی قرار داده است. بحرانی که یک بعد آن می تواند شکست در مقابل قدرت های شرقی باشد. در اروپا نیز شرایط بهتری برقرار نیست اما ایتالیا که بیشترین آسیب و تلفات را به ثبت رسانده و حتی با واکنش غیرقابل پیش بینی رهبران عضو اتحادیه اروپا را به فکر خروج از این اتحادیه در دوره پساکرونا هم انداخت، همچنان به آینده امیدوار است و با وجود همه شرایط تلخ مردم در دوران قرنطینه سخت و در محاصره ویروسی که هر روز عزیزانشان را از آنها می گرفت، از تقویت روح می گویند. به طوری که سایت روزنامه گاردین نوشته است خیابان ها خلوت است اما روی لبه همه پنجره ها پارچه نوشته هایی با شعار همه چیز خوب خواهد شد نقش بسته که پیغامی جز امید به آینده نخواهد داشت.
در فرانسه، امانوئل مکرون نیز از تجربیاتی می گوید که آقای رئیس جمهوری هرگز پیش تر تصورش را هم نداشت: این دوره درس های زیادی به ما داد. اینکه بسیاری از اولویت های قبلی باید فراموش گردد. روز پیروزی بر کرونا هرگز شبیه روز قبل از آن نخواهد بود. ما باید روح مان را تقویت کنیم و با چشم اندازی دقیق، تبعات آن را ترسیم و برایش برنامه ریزی کنیم. ما احتیاج به سرمایه گذاری بزرگ در سیستم بهداشتی داریم.
زیگمار گابریل وزیر خارجه سابق آلمان نیز می گوید: 30 سال از کنار بسیاری مسائل راحت گذشتیم اما بدون شک نسل بعدی در بحث دنیای شدن خام و بی اطلاع نخواهد بود.
ماتئو رنزی نخست وزیر سابق ایتالیا نیز از مأموریت جدیدی برای آینده پس از کرونا خبر داده است. اما به باور کارشناسان، تأثیرات کرونا بر جامعه مدنی انگلیس بیش از سیاست است. چراکه این ویروس انگلیسی ها را از انزوا به همکاری و کارهای داوطلبانه کشانده است و هنگ کنگ هم با نوشتن جمله نمی توان به شرایط عادی بازگشت چون شرایط عادی مشکل اول است از هنری کیسینجر وزیر سابق امور خارجه و مشاور امنیت ملی امریکا، روی دیوارهایش، این پیغام را می دهد که رهبران دنیا باید برای نظم دنیای پساکرونا آماده شوند. حتی اندیشکده های دنیای نیز بر پدید آمدن قوانین جدید دنیای تأکید داشته و شیوع کرونا را شروع جنگ چین و امریکا برای کسب قدرت می دانند.
به طور کلی درسی را که کرونا به دنیا داده است می توان در این عبارت خلاصه کرد که شاید در عصر پساکرونا، زندگی مردم تغییر نکند اما رقابت های سیاسی سرعت بیشتری می گیرند. به عبارت دیگر بهداشت عمومی، اقتصاد، ایجاد سیستم بهداشتی متمرکز یا منطقه ای و حتی آینده اتحادیه اروپا، پوپولیسم و ... تحت تأثیر قرار خواهد گرفت.
سلطه شرق و انزوای غرب!
بسیاری از کارشناسان بحران دنیا معتقدند:ما در حال حاضر با دو دیدگاه روبه رو هستیم. اول؛ کشورها در کنار هم به مقابله با کووید 19 بپردازند و دوم؛ نگرش خویش محور کشورها برای نجات خود و نادیده دریافت دیگران. از سوی دیگر می توان این بحران را آزمون عملکردی کشورهای لیبرال و غیرلیبرال در مدیریت نابسامانی اجتماعی دانست.
در عین حال به باور بعضی ناظران، شرق پیروز سناریوی مقابله با کرونا است. بویینگ چول هان از فلاسفه کره جنوبی در گفت وگو با ال پاییس در این باره گفت: دولت های آسیایی مانند ژاپن، کره، چین، هنگ کنگ، تایوان یا سنگاپور با تسخیر روح ملت ها پیروز این میدان بودند. مردم این کشورها نسبت به اروپایی بیشتر تابع قوانین بودند چراکه آنها به دولت هایشان اعتماد بیشتری داشتند. علاوه بر این آسیایی ها با ابزار دیجیتال به مقابله با کرونا پرداختند. به عبارت دیگر در آسیا علاوه بر ویروس شناسان و بحران شناسان، متخصصان کامپیوتر و دانشمندان نیز وارد میدان مبارزه شدند.
پیش بینی او از این وقایع پیشتازی چین است: چین پس از پیروزی قدرتمندانه حالا می تواند علاوه بر پلیس های هوشمندش، الگوی موفقیت آمیز مقابله با ویروس را نیز به دنیا ارائه کند و با افتخار از فزونی سیستم خود بگوید.
بواقع چین در این روزها نیز با تجربه یک بحران سخت در کالبد یک ناجی برآمده که برای نجات مردم قدم برمی دارد. میشل داکلاس سفیر سابق فرانسه با نقد این رفتار چنین می گوید: تأسف آور است که آنها از این پیروزی برای ارتقای سیستم سیاسی خود استفاده می نمایند.
استفن والت تئوری پرداز روابط بین الملل هارواد نیز معتقد است: کرونا چرخش قدرت را تسریع نموده و می تواند آن را از غرب به شرق بکشاند. چراکه عملکرد خوب کره جنوبی و سنگاپور و چین در حالی است که اروپا و امریکا بسیار پرایراد عمل کردند که همین امر می تواند سلطه آنها بر دنیا را به مخاطره بیندازد.
شیوشنکار منون استاد دانشگاه هند نیز موفقیت کشورهای دموکراتی مانند کره و تایوان در برابر ویروس را نشانه ای از ناکارآمدی حکومت های پوپولیست و خودمختار می داند. به طور کلی آنچه وقایع نشان می دهد بازنده واقعی در این میان سازمان هایی مانند اتحادیه اروپا هستند.
نیکول گنسوتو در مؤسسه ژاک دلوس در خصوص ناکامی اتحادیه اروپا، می گوید: اتحادیه اروپا اصلاً برای رویارویی با این بحران آماده نبود و قدرت و بی پروایی لازم برای این کار را نداشت.اتهام زنی او بی دلیل نیست. اولین کارهایی که اروپا انجام داد، بستن مرزها و احتکار بعضی اقلام بود و بدون توجه به دیگران عمل کرد و باعث دلخوری و ناراحتی بعضی اعضای اتحادیه شد. طوری که بحث ها به شمال و جنوب و دوقطبی شدن اتحادیه کشیده شد. نخست وزیر ایتالیا از هم پاشیده شدن اتحادیه را نوید داد و نخست وزیر پرتغال از اظهارات منزجر نماینده وزیر خارجه هلند درباره طبقه اول ها گفت و ایتالیا نیز آلمان را به خاطر توقیف ماسک هایش در مرزها مورد انتقاد قرار داد و بی اعتمادی حرف اول قاره سبز شد.
این گونه شد که اتحادیه اروپا بازنده بزرگ لقب گرفت. زیرا دیگر به نظر نمی رسد بتواند به جایی که قبلاً در آن بود، برسد و طرح بی فایده مارشال در خصوص چگونگی تأمین بودجه نجات مالی اتحادیه اروپا نیز تعیین نیست به ثمر برسد. اوضاع اتحادیه اروپا آنقدر وخیم است که حتی ناتالی توکی ، مشاور جوزپ بورل ، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا آن را مشابه شرایط 1956 و بحران سوئز به عنوان نمادی از فروپاشی نهایی قدرت دنیای انگلستان دانسته است.
منبع: ایران آنلاینوبمستر وبلاگ: وبمستر وبلاگ | مجموعه از ترفندها، ابزارها و پکیج های آموزشی برای وبمسترها