تکلیف خیلی چیزها تعیین نیست - مهسان بلاگ

به اظهار داشته وی، تمامی کوشش اهالی موسیقی با تعویض مدیران به هدر می رود.

وی با اشاره به اینکه اگر ساز و کار اجرایی در حوزه مدیریت هنر تعریف گردیده باگشت مدیریت موسیقی نیز دارای رویکرد اجرایی خواهد گشت که در آن نظارت کیفی نیز مورد توجه قرار خواهد گرفت، اظهار داشت: در حالی که وضعیت موسیقی کشور در بلاتکلیفی به سر می برد می توان توقع نقدی بر وظیفه نظارتی دفتر موسیقی داشت؟

این پژوهشگر با اشاره به دوران جدید مدیریت دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بیان نمود: آقای ترابی به عنوان مدیرکل جدید دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی یکی از بهترین گزینه هایی بود که می توانست برای حضور در این نهاد مورد توجه مدیران بالا دستی وزارت ارشاد قرار گیرد اما آقای ترابی قبل از رسیدگی به موضوعات مهمی چون کیفیت، دغدغه ها و مسایل بسیار زیادی را پیش روی خود دارد که باید در ابتدا به آنها رسیدگی کند.

مغازه ای اضافه نمود: در این چند ساله کنسرت ها و آلبوم های موسیقی پاپ بیشترین مجوز را دریافت نموده و پس از آن نیز موسیقی کلاسیک و موسیقی ایرانی بیشترین حجم دریافت مجوز را داشته اند، در این میان موسیقی اقوام نادیده گرفته گردیده و حضور کمرنگ و غیر موثری در مقایسه با موسیقی پاپ داشته است.

وی اضافه نمود: به قول صحبت های چند روز اخیر آقای نوربخش، موسیقی سرگرم نماینده و پاپ به قدری نقش پررنگی پیدا نموده که اصلا جایی برای شنیدن موسیقی هنرمندانه وجود ندارد. ما امروز در شرایطی هستیم که موسیقی هنری نه تنها در کمترین میزان آماری خود منتشر می گردد بلکه برای تهیه نمایندگان نیز صرف ندارد که بخواهند روی این گونه موسیقایی سرمایه گذاری نمایند زیرا این موسیقی دیگر مستمع پرجمعیتی ندارد که بخواهد سرمایه ای را بازگرداند. البته در این میان برخی از کنسرت ها و آلبوم ها هستند که به دلیل حضور هنرمندان ستاره و صاحب نام تر از این قاعده مستثنی می شوند اما کلیت ماجرا همانی است که به آن اشاره کردم.

مدیر هنری فستیوال موسیقی نواحی آینه دار با انتقاد از اینکه بسیاری از هنرمندان قادر به برگزاری کنسرت یا فراوری آلبوم نیستند، بیان کرد: در حالیکه در تمام دنیا دولت ها و سیاستگذاران فرهنگی برای موسیقی هنری یارانه ها و حمایت هایی را طراحی نموده اند اما در ایران بودجه ناچیز فرهنگی به صورت قطره چکانی توزیع می گردد. حال با این شرایط آیا باز هم می توان انتظار نقد نظارت کیفی دفتر موسیقی وزارت ارشاد را داشت؟ اتفاقا در این شرایط است که هنرمندان فعال موسیقی نواحی ما نیز خواسته یا ناخواسته از مسیر فرهنگی با کیفیتی که نیاکان آنها در حوزه موسیقی داشته اند، دور می شوند. یعنی یک عده از آنها هستند که یا اصلا در جریان مناسبات نیستند و عده ای دیگر هم به سوی مخاطب محوری و ارایه کارهای عامه ای می روند که اصلا به صلاح جریان اصلی موسیقی نواحی ایران نیست.

وی با بیان اینکه نادیده انگاشتن موضوع شادی یکی از مهم ترین دلایل گرایش مخاطبان به سمت موسیقی مبتذل است، اظهار داشت: به اعتقاد من موسیقی نواحی و اقوام ما خیلی مظلوم است و راه برطرف این مشکل حمایت ارگان های دولتی است؛ حمایت هایی که به اعتقاد من در این سال ها فقط حکم قرص مُسکن را داشته و نمی تواند به ارتقای کیفیت کمک آنچنانی بکند. باز هم تاکید می کنم در این ظرفی که به مثابه آش شله قلمکار است دفتر موسیقی نمی تواند کمکی به ارتقا یا نظارت کیفی آثار موسیقایی کند زیرا هنوز نمی داند تکلیفش با موسیقی چیست.

مغازه ای در خاتمه توضیح داد: به نظر من پشت پرده افرادی هستند که دوست دارند موسیقی ایران به سمت موسیقی فاقد محتوا حرکت کند. وقتی رسانه ملی ما، وقتی آموزش و پرورش ما موسیقی هایی را در مجموعه های خود پخش می نمایند که فاخر نیست، چطور می توان به دفتر موسیقی حکم کرد که در حوزه کیفیت نیز نظارت داشته باگشت؟ به اعتقاد من مدیریت در دفتر موسیقی وزارت ارشاد، مدیریت در سازمان هیچ است. وقتی وظیفه ها روشن نیست چرا باید توقع نظارت داشته باشیم؟ مگر دفتر موسیقی چه امکانی جز اعلام موضع دارد؟ اصلا چرا باید انتقاد کنیم وقتی ظرفیتی فراهم نیست؟