فرزندتان دوست خیالی دارد؟ این نکات را از قلم نیاندازید - مهسان بلاگ

در این سن کمی زمان می برد تا بچه ها خودشان دوست کسی شوند. در این زمان، آن ها دوست خیالی برای خود انتخاب می نمایند؛ دوستی که بعضی والدین نگران وجودش هستند، چرا که فکر می نمایند فرزندشان دچار توهم شده است. اما داشتن دوست خیالی در کودک طبیعی است یا غیرطبیعی؟ با دوست خیالی کودک چگونه باید برخورد کرد و چه زمانی باید به این دوستی انتها داده گردد؟ این سؤالات و چند پرسش دیگر را با عاطفه کیانی نژاد، روانشناس طرح نموده ایم.

درباره دوست خیالی کودکتان بدانید

مصاحبه درمورد دوست خیالی بچه ها به شما یاری می نماید تا ارتباط محکم تری با کودک تان برقرار و درعین حال به پرورش قوه تخیل او یاری کنید. علاوه برآن، دانستن بیشتر در خصوص دوست خیالی باعث می گردد شما درباره علایق، ترس ها و احساسات کودک تان بیشتر بدانید، زیرا علایق یا بیزاری های کودک با دوست خیالی اش یکسان است. معمولاً این دوستان خیالی ممکن است ویژگی یا استعداد خاصی داشته باشند یا در فعالیتی شرکت نمایند که کودکتان درمورد آن کنجکاو است، اما ترس این را دارد که آن کار را انجام دهد. یک قانون کلی این است که هرگز در خصوص دوست خیالی کودکتان حرفی نزنید، مگر اینکه او خودش در خصوص چنین دوستی صحبت کند.

تخیل بچه ها؛ نشانه سلامت روان

کودک از دو تا سه سالگی شرایط ذهنی مناسبی برای رشد و پرورش تخیلش دارد. او در این سن، با تجسم کردن های پی درپی چنان در خیال خود غرق می گردد که تصور می نماید هر چیزی را که می بینند واقعی است. تخیل این چنین نشان دهنده هوش بالا، سلامت روان و عادی بودن شرایط کودک است و والدین نباید از بابت اینکه فرزند خردسالشان با کسی که آن ها نمی بینند بازی می نماید نگران باشند. ممکن است کودک در ابتدا با عروسک خود حرف بزند. با او گریه کند و با او بخندد. این رفتار در این سنین، یکی از طبیعی ترین رفتار هایی است که کودک می تواند از خود نشان دهد.

انتخاب دوست تخیلی با ریشه ای از واقعیت

هر قدر کودک عظیم و عظیم تر می گردد، شناخت و درک او از محیط اطرافش بیشتر می گردد. کودک در سن پنج سالگی با افزایش دامنه آشنایی اش با افراد مختلف شکل دوست تخیلی خود را نیز تغییر می دهد. کودک در این سن، با رفتن به مهدکودک یا دوست شدن با گروه همسالان خود، یکی از آن ها را که با او احساس دوستی بیشتری می نماید به عنوان دوست انتخاب می نماید. این انتخاب منجر به این می گردد که کودک در زمانی که دوست واقعی کنارش نیست، تصور کند که همراه با اوست و به این دلیل، بازی های خود را در خانه با دوستی که در بیرون از خانه دارد در خیال خود ادامه می دهد. دوست تخیلی در این سن نیز نمی تواند اثر منفی ای بر کودک بگذارد بلکه، می تواند منشأ شکل گیری رفتار های آینده کودک نیز گردد.

صدای زنگ خطر

داشتن دوست تخیلی برای کودک ایرادی ندارد به این شرط که این دوستی، با عظیم تر شدن کودک و آشنا شدن او با واقعیت های پیرامونش کمرنگ و کمرنگ تر گردد تا اینکه واقعیت جای تخیل را در ذهن او بگیرد. اگر از هفت سالگی به بعد، دوست خیالی در ذهن فرزند، زمان زیادی از او را بگیرد و کودک وقت زیادی را با او بگذراند و این موضوع مانع از تعامل واقعی او با بچه ها دیگر گردد، این رفتار نگران نماینده است و می تواند ناشی از ضعف کودک در برقراری ارتباط با دیگران، افسردگی و گوشه گیری باشد. در چنین شرایطی والدین باید کودک را زیر نظر روانشناس کودک قرار دهند تا ریشه های این ناتوانی در او شناسایی و برای درمان به موقع کودک اقدام گردد.

تقصیر ها گردن دوست خیالی

حتماً مشاهده نموده اید، کودک خطایی را مرتکب شده است. او برای فرار از تنبیه احتمالی، می کوشد با دروغ گفتن به والدین خود عامل خطا را دوست خیالی خویش معرفی کند و مدعی می گردد که دوستش به او گفته است که آن کار اشتباه را انجام دهد. تا این جای کار ایرادی ندارد اما، والدین نباید این موضوع و توجیه را جدی بگیرند. آن ها باید مدعای کودک خود را شنیده و به کودک بگویند که اگر دوستش گفته است که آن کار اشتباه را انجام دهد، چرا او این کار را نموده است؟ والدین در چنین شرایطی هرگز نباید به دوست خیالی فرزند خود توهین نمایند بلکه، باید کودک را هدف سؤال خود قرار داده تا کودک به آن سؤال جواب دهد و خود را در مقام پاسخگویی ببیند.

دروازه ورود به تعاملات جدید

بچه از دوست خود جدا نمی گردد. او همواره به دنبال درونی کردن این دوستی است. شاید سؤال کنید که دوست خیالی چه یاریی به فرزند می نماید و آیا وجودش می تواند مفید باشد؟ جواب سؤال شما مثبت است. کودک با یاری دوست خیالی خود بعضی رفتار های اجتماعی را یاد می گیرد. او با تقویت مهارت های زندگی و فردی در خود با دنیای بیرون ارتباط برقرار می نماید و می تواند با تعاملی که با دوست خیالی اش داشته است، بعضی واقعیت ها را برای خود عینیت ببخشد. تعامل بچه ها با دوست خیالی مانند دندان درآوردن در نوزادان است. بدون وجود دوست خیالی، بچه ها مهارت ارتباط برقرار کردن با دیگران و ورود به دنیای واقعی را یاد نمی گیرند. بنابراین، می توان مدعی شد که دروازه ورود به تعاملات جدید از جهت دوست خیالی بچه ها می گذرد.

مشروعیت ندهید

پدر و مادر نباید با دوست خیالی مانند دوست واقعی برخورد نمایند. اگر دوست خیالی را تنبیه کنیم بچه یاد می گیرد که مسئولیت اعمال خود را به دوش دوست خیالی اش بیندازد. اینکه بچه این کار را می نماید نشانه هوش اوست. نگذارید کودک از این حربه برای فرار از مسئولیتی که برعهده دارد استفاده کند. اگر شما دست به تنبیه دوست خیالی کودکتان بزنید، کودک حس می نماید که می تواند مسئولیت هر اشتباهی را که انجام می دهد بدون نگرانی به گردن کس دیگری بیندازد. این رویه می تواند در آینده منجر به کاهش حس مسئولیت پذیری، تعهد و پاسخگویی در فرد شده و عواقب جبران ناپذیری در پی داشته باشد.

مسخره نکنید

پدر و مادر در سنی که بچه تخیل قوی دارد نباید هرگز دست به مسخره کردن دوست خیالی فرزند خود بزنند. ممکن است والدین از فرزند بخواهند که کنار آن ها بنشیند، اما کودک بگوید که در حال بازی کردن با دوستش است. در این شرایط نباید بگویید کسی را نمی بینیم و کودکتان را مورد سرزنش قرار دهید. این کار شما می تواند منجر به از بین رفتن احساس اعتماد به نفس در کودک شده و او را از شما بیزار کند. این را بدانید که شما جای کودک نیستید. کوشش نکنید برای رد کردن بعضی بدیهیات مانند دوست خیالی فرزندتان که شاید خوشایندتان نباشد، بهانه پیدا کنید.

کوشش برای متعادل سازی

اگر می خواهیم مسئله دوست خیالی در حد تعادل باشد باید زمینه ای را فراهم کنیم که بچه با هم سن و سالان خود در ارتباط روزانه و رومزه باشد. تلفن زدن، شرکت در کلاس های مختلف فرهنگی و هنری می تواند دراین زمینه یاری کند. حضور در مدرسه فرصت لازم و کافی را برای دوست یابی بچه ها و بازی کردن آن ها ایجاد نمی نماید. باید شرایطی برای دوست یابی و بازی کردن بچه ها با گروه همسالان ایجاد کرد تا آن ها حد تعادلی میان دوست واقعی و تخیلی خود پیدا نمایند.

انتخاب دوست خیالی

کودک در سن پنج سالگی با افزایش دامنه آشنایی اش با افراد مختلف شکل دوست تخیلی خود را نیز تغییر می دهد. کودک در این سن، با رفتن به مهدکودک یا دوست شدن با گروه همسالان خود، یکی از آن ها را که با او احساس دوستی بیشتری می نماید به عنوان دوست انتخاب می نماید. این انتخاب منجر به این می گردد که کودک در زمانی که دوست واقعی کنارش نیست، تصور کند که همراه با اوست و به این دلیل، بازی های خود را در خانه با دوستی که در بیرون از خانه دارد در خیال خود ادامه می دهد.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا

سبزوار: سبزوار: با مجله خبری تحلیلی سبزوار بروز باشید