فساد در فوتبال نتیجه پنهان کاری مدیران است - مهسان بلاگ

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، این سؤال را از نمایندگان مجلس باید پرسید که چرا نتایج تحقیق و تفحص از دو باشگاه استقلال و پرسپولیس و همچنین پفراینده فساد در فوتبال را که قبلاً آنالیز نموده بودند، اعلام نمی نمایند؟ به هر حال عده ای در صورت رسانه ای شدن محتوای پفراینده های تحقیق و تفحص قرار است رسوا شوند، این شبکه چه شبکه بزرگی است که اجازه نمی دهد مجلس که در صندلی قانونگذاری و نظارت است، جسارت ندارد که تخلفات اتفاق افتاده در فوتبال را مطرح کند

این روز ها بحث انتخابات فدراسیون فوتبال بالا گرفته و همه در انتظار 25 اسفند هستند تا تکلیف رئیس جدید فدراسیون مشخص شود. با این حال موضوعی که به نظر می رسد کمتر به آن توجه می شود شفافیت و جوابگویی مدیران است، مسئله ای که حلقه فراموش شده فوتبال و البته ورزش کشورمان است. امیررضا واعظ آشتیانی مدیرعامل اسبق استقلال در تبادل نظر به واکاوی ریشه های عدم شفاف سازی در ورزش و به خصوص فوتبال پرداخته است.

جناب واعظ! در حالی شفاف سازی یکی از مهم ترین فاکتور های تضمین نماینده سلامت فعالیت های مدیریتی است که این مسئله در ورزش کشورمان جدی گرفته نمی شود. در ابتدا بگویید چرا به اینجا رسیدیم و نسبت به چنین فاکتور مهمی بی تفاوت هستیم؟

ابتدا می خواهم در مقیاس بزرگ تری که عوارض آن به ورزش هم رسیده، موضوع را واکاوی کنم. شفاف سازی و جوابگویی دو موضوع مغفول مانده است و تنها در زمان رأی اعتماد دریافت یا عده ای می خواهند نماینده مجلس یا مسئول شوند، مطرح می شود، اما هیچ کدام آن ها اتفاق نمی افتد. اگر بخواهیم فراتر از ورزش به این موضوع نگاه کنیم و مورد بیاوریم، دولت فعلی نمونه عینی این مسئله است، دولتی که نه جوابگویی داشته است و نه شفافیت دارد. جوابگویی شان تنها در حدی بوده که منتقدان را به بی سواد، غرض ورز، کاسب تحریم و نق زن تشبیه نمایند. شفافیت هم نبوده است، جایی که بخواهند از مردم استفاده نمایند، مردم محرم هستند، اما جایی که بخواهند به مردم پاسخ بدهند همه چیز محرمانه می شود. این اتفاق در عرصه های مختلف از جمله ورزش اتفاق افتاده است، بالاخص در دوره مدیریت دولت دوازدهم در ورزش، واقعاً به جرئت می توانیم بگوییم که ضعیف ترین و ناکارآمدترین وزیر، وزیر ورزش بوده است و وزارت ورزش نه جوابگو بوده و نه درباره اتفاقاتی که در ورزش می افتد، شفاف سازی می نماید. نه بلدند نظارت نمایند و نه بلدند دخالت نمایند و تفاوت نظارت و دخالت را نمی دانند. یک جا هایی که باید نظارت نمایند، دخالت می نمایند و بعضی جا ها که باید دخالت نمایند، نظارت می نمایند.

به وزارت ورزش اشاره کردید، موارد زیادی از ابهامات را که حاصل کم کاری مدیران است را می توان لیست کرد، نمونه آن عدم شفاف سازی فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش درباره قرارداد های مربیان تیم ملی و باشگاه های دولتی مانند استقلال و پرسپولیس است، ویلموتس می رود، اما مبلغ قراردادش مشخص نمی شود، استراماچونی و کالدرون هم معلوم نیست چطور قرارداد بسته بودند که به راحتی از ایران رفتند.

قطعاً، اطلاع رسانی نمی نمایند و می گویند قرارداد دو مربی تیم های پایتخت محرمانه است. بند های افکار عمومی مشخص نیست، تازه وقتی که شکایتی بشود، متوجه می شویم که چه بند هایی در این قرارداد بوده است. قرارداد ویلموتس هم از دیگر قرارداد هایی است که شفاف سازی درباره آن نشده است. ویلموتس در آخرین قراردادش از ساحل عاج، 600 هزار دلار دریافت نموده که ماهی 50 هزار دلار می شود، در تیم بلژیک هم 800 هزار دلار قرارداد داشته، اما وقتی این مربی با این سابقه از رقم قراردادهایش به ایران می آید، با یک رقم سه برابری قرارداد امضا می نماید. معلوم نیست بستن چنین قرارداد هایی با مربیانی که بیکار بوده اند، چه پشت پرده هایی دارد و چه کسانی در این باره آگاه هستند. آدم واقعاً متأسف می شود که درباره چنین قرارداد هایی نه جوابگویی وجود دارد و نه درباره آن شفاف سازی می شود.

برای فرار از جوابگویی و شفاف سازی هم مسئولان ورزش مانند فدراسیون فوتبال، حربه هایی مانند احتمال تعلیق در صورت دخالت و پاسخ خواستن را پیش می کشند، این مسئله چقدر در اینکه مدیران ورزش، از مدیران فدراسیون ها مانند فوتبال پاسخ نمی خواهند، را تأثیرگذار می دانید؟

متأسفانه مدیران فدراسیون فوتبال فیفاهراسی راه انداخته اند و وزیر ورزش و حتی بعضی سیاسیون ما این فیفاهراسی باورشان شده و معتقدند نباید حتی بر کار فدراسیون فوتبال نظارت نمایند. این در صورتی است که فیفا می گوید دولت ها در عزل و نصب مسئولان فدراسیون دخالت ننمایند، فیفا نگفته نظارتی وجود نداشته باشد، فیفا نگفته اگر تخلفی رخ داد، دولت آن کشور حق دخالت ندارد. اگر این گونه که مسئولان فدراسیون فوتبال می گویند بود، چگونه است که بلاتر رئیس سابق فیفا را دولت سوئیس به دلیل فساد اقتصادی دستگیر می نماید. اگر آن طوری که مدیران فوتبال در کشورمان می خواهند جا بیندازند باشد، کار دولت سوئیس دخالت در فوتبال باید تلقی شود، اما این طور نمی شود. مسئولان ورزش کشورمان هنوز اساسنامه فدراسیون جهانی فوتبال را مطالعه ننموده اند و فرق دخالت و نظارت را نمی دانند و به همین دلیل نظارت بر فدراسیون فوتبال از دست شان رها شده است و این فدراسیون هر کاری بخواهد انجام می دهد. ترس از نظارت سبب می شود که آقای تاج رئیس سابق فدراسیون فوتبال وقتی درباره ابهامات می خواهد صحبت کند خودش را به مجلس جوابگو نمی داند و در تلویزیون اعلام می نماید نمایندگان می توانند توضیحاتی که من اینجا می دهم را بشنوند و برای نماینده مجلس مشخص تکلیف می نماید. به این اتفاق خیلی از مسائل دیگر را هم می توان افزود که نشئت گرفته از مدیریت ضعیف در ورزش کشور است.

از صحبت های تان این طور برداشت می شود که ریشه عدم شفاف سازی و جوابگو نبودن به مدیریت برمی شود، چرا اراده ای برای اجرای آن نیست؟

قطعاً همین طور است و اظهر من الشمس است. چرا اراده ای نیست؟ به خاطر این که متأسفانه سازمان نظارتی هم تحت تأثیر فیفاهراسی مدیران فوتبال قرار گرفته و آن ها نیز معتقدند اگر بر فوتبال نظارت نمایند، ممکن است فردا فوتبال ایران را تعلیق نمایند! اما اصلاً این طور نیست، چند وقت پیش شویی راه انداخته بودند که فیفا در ارتباط با حضور بانوان در ورزشگاه ها به کشورمان اخطار داده است، این هم از آن حرف های پوپولیستی و عوام فریبانه بود چراکه در ماده 4 اساسنامه فدراسیون جهانی فوتبال نوشته شده هیچ دولتی نمی تواند علیه دولت دیگر تبعیض نژادی و جنسیتی قائل شود. دولت را با دولت تعریف می نماید. در هیچ جای اساسنامه فیفا قید نشده که دولت ها مکلف باشند که چه گروه جنسیتی را به ورزشگاه راه بدهند و چه گروهی را راه ندهند. اگر غیر از این بود که رئیس از کلمه امیدواری برای حضور بانوان در ورزشگاه های فوتبال استفاده نمی کرد. خود رئیس فیفا می داند که اگر در چنین مواردی دخالت کند و دعوای حقوقی علیه او اعلام شود باید در دادگاه های بین المللی پاسخ دهد.

نداشتن شفافیت در قرارداد سرمربی تیم ملی فوتبال و برعکس جلوه دادن نظر فیفا درباره ورود بانوان به ورزشگاه ها را مطرح کردید و خیلی از موارد دیگر را نیز می توان به آن افزود، که چرا مدیران ورزش چه در باشگاه ها، فدراسیون ها و وزارت ورزش به سمت شفاف سازی حرکت نمی نمایند و از آن فراری هستند، می خواهیم این موضوع را بیشتر باز کنید و از نسبت شفاف سازی نکردن و فساد صحبت کنید.

وقتی شفاف سازی نمی شود معنی اش این است که فراوری فساد صورت می گیرد و یک اتفاق هایی پشت پرده است که اگر هویدا شود، قطعاً یک عده باید بفرایند و جوابگو شوند. وزارت ورزش که در این زمینه وظیفه اش را انجام نمی دهد و ضعف مدیریتی سبب می شود تا یک وزارتخانه نتواند از یک فدراسیون جویای جزئیات یک قرارداد شود. اگر فرض را بر این بگیریم که وزارت ورزش، جزئیات قرارداد ها را دارد، چرا آن ها اقدام به شفاف سازی در این رابطه نمی نمایند. در این صورت دستگاه های نظارتی ورود پیدا نمایند. مانند قراردادی که با کی روش بسته شد و کسی در ایران از قراردادی که با او بسته شده بود، خبر نداشت. بزرگ ترین حُسن شفاف سازی این است که حرف های حاشیه ای را حذف می نماید، شفاف سازی باعث می شود اعتماد عمومی جلب شود و یک مدیر نشانه هایی از جوابگویی را به افکار عمومی نشان دهد. شفاف سازی سبب می شود رانت خواری و فرصت طلبی از بین برود.

در حالی شفاف سازی صورت نمی گیرد که نهاد های نظارتی و بازرسی هم آن طور که باید و شاید به صورت جدی در ورزش ایران سراغ پاسخ خواستن از مسئولان وزارت ورزش و فدراسیون ها درباره ابهاماتی که درباره بعضی فعالیت ها و قرارداد ها وجود دارد، نمی فرایند. این اهمال چرا صورت می گیرد؟

تصورم این است که دستگاه های نظارتی تحت تأثیر فیفاهراسی که از سوی مسئولان فدراسیون فوتبال به راه افتاده است، هستند و این هراس را دارند که با توجه به اینکه فدراسیون جهانی فوتبال به دخالت های دولتی در فوتبال حساس است، احتمال می دهند فوتبال کشورمان با تعلیق روبه رو شود، به همین خاطر تصمیم گرفته اند به این مسائل ورود ننمایند. همچنین در صورتی که نظارتی بر قرارداد ها اجرا شده باشد، این سؤال از نهاد های بازرسی وجود دارد که چرا برای افکار عمومی ابعاد قرارداد ها را روشن نمی نمایند.

نهاد های نظارتی با توجه به فیفاهراسی به فساد در فوتبال کمتر ورود می نمایند، در معدود فعالیت ها هم مجلس وقتی به عنوان یک نهاد نظارتی برای نظارت بر فوتبال وارد عمل می شود و پفراینده هایی مانند پفراینده فساد در فوتبال و تحقیق و تفحص از سرخابی ها را در دستور کار قرار می دهد، این پفراینده ها به نتیجه نمی رسد!

وقتی مجلس در سال گذشته طرح تحقیق و تفحص از عملکرد اقتصادی دو باشگاه استقلال و پرسپولیس را کلید می زند، نشان می دهد که سایر نهاد های نظارتی وظیفه شان را انجام نداده اند و مجلس از حقوق نظارتی اش استفاده نموده و تحقیق و تفحص از این دو تیم را آغاز نموده است. البته این سؤال را از نمایندگان مجلس هم باید پرسید که چرا نتایج تحقیق و تفحص از دو باشگاه استقلال و پرسپولیس و همچنین پفراینده فساد در فوتبال را که قبلاً آنالیز نموده بودند، اعلام نمی نمایند؟ آیا می خواهند افکار عمومی را فقط مشغول بعضی موضوعات حاشیه ای بنمایند یا واقعاً تفحصی شده است؟ چه فشاری وجود دارد نتیجه این تفحص اعلام نمی شود؟ چه دست هایی در کار است که پفراینده فساد در فوتبال که در مجلس تهیه شده، به نتیجه نمی رسد؟ این دست ها باید رو شود.

از صحبت های تان می توان این طور برداشت کرد که ورود نظارتی مجلس برای آنالیز فساد و تخلفاتی که ورزش کشور مثل فوتبال اتفاق افتاده، بیشتر یک شو یا نمایش است و قرار نیست این پفراینده ها و تحقیق و تفحص ها به نتیجه برسد تا دامن ورزش از فساد و سوءمدیریت پاک شود!

دست های پنهان و آشکار دنبال این هستند که این نتایج منتشر نشود، به هر حال عده ای در صورت رسانه ای شدن محتوای پفراینده های تحقیق و تفحص قرار است رسوا شوند، این شبکه چه شبکه بزرگی است که اجازه نمی دهد مجلس که در صندلی قانونگذاری و نظارت است، جسارت ندارد که تخلفات اتفاق افتاده در فوتبال را مطرح کند؟

علاوه بر ابهامات قراردادها، در زمینه هزینه های سالانه چند صد میلیاردی که در باشگاه های دولتی از بودجه عمومی کشور صورت می گیرد، هم شفاف سازی نمی شود و همین مسئله زمینه ای را فراهم نموده تا فساد گسترده ای شکل بگیرد و این نشان می دهد که اصول اولیه باشگاهداری را هم اجرا نمی کنیم. در این باره می خواهیم صحبت تان را بشنویم.

باشگاه های استقلال و پرسپولیس و سایر باشگاه ها، باید بر اساس قانون تجارت اداره شوند و مجمعی تشکیل شود و بر اساس آن هیئت مدیره و بازرس قانونی مشخص شود، حسابرسی سالانه توسط حسابرس تأییدشده صورت بگیرد و عملکرد اقتصادی دو باشگاه در یک سال آنالیز شود و نتیجه آن در مجمع مطرح شود. در مجمع سالانه طبق حسابرسی اجرا شده، مشخص می شود که آیا مدیران دو باشگاه طبق بودجه ای که برایشان در نظر گرفته شده، توانسته اند فعالیت شان را بر اساس استاندارد های اقتصادی پیش ببرند یا خیر. گزارش حسابرسی باشگاه ها برای اعضای مجمع چندین حُسن دارد، اول اینکه مشخص می شود مدیرانی که در یک سال اقتصادی فعالیت نموده اند، بر اساس سیاست های مجمع برنامه شان را جلو برده اند یا نبرده اند. دوم اینکه ورودی و خروجی حساب های اقتصادی باشگاه ها بر اساس استاندارد های اقتصادی و بودجه شان بوده است یا نه، همچنین مشخص می شود که باشگاه زیانده است یا به سمت سوددهی می رود و دیون آن چقدر است. علاوه بر این گزارش حسابرس برای اعضای مجمع متر و معیاری می شود که مدیران باشگاه پیروز بوده اند یا نه؟ آیا چنین اتفاقی در باشگاه های فوتبال ایران می افتد، پاسخ منفی است. این اصلی است که فیفا آن را تأیید نموده است، در این باره بار ها صحبت نموده ام و تذکر داده ام، اما متأسفانه نسبت به برطرف این دغدغه حرکتی نمی شود.

چرا مجامع باشگاه ها که می توانند نقش مهمی در شفاف سازی اعمال نمایند، این گونه منفعل عمل می نمایند و زمینه را برای سوءمدیریت و تخلفات گسترده فراهم می نمایند؟

واقعاً این سؤال برای من پیش آمده که چه اراده ای وجود دارد، که این شفاف سازی ها صورت نمی گیرد؟ مگر چند وقت پیش وزیر ورزش اعلام نکرد که بدهی های استقلال و پرسپولیس به صورت کامل پرداخت شده است، حالا چرا در این زمینه شفاف سازی نمی شود؟ دو ماه پیش گفتند مجمع باشگاه های استقلال و پرسپولیس تشکیل شده و فقط یک خبر دو خطی در سایت وزارت ورزش در این باره منتشر کردند که این مجامع برگزار شده است! وقتی در این حد اطلاع رسانی می شود، این سؤال پیش می آید که آیا در این مجمع مشخص شد که دو تیم چقدر بدهکارند، چقدر طلبکارند، چقدر هزینه دارند و...

در این زمینه شفاف سازی نشد و به نظر می رسد چنین بحث هایی هم صورت نگرفته و فقط یک دورهمی بوده است!

این فرایند و عدم شفاف سازی فراوری فساد می نماید، هر مدیری با سلیقه خاص خودش به باشگاه می آید و مبلغ گزافی را به عنوان بدهی روی دست بیت المال می گذارد و هیچ پاسخی هم از این مدیر بابت عملکردی خواسته نمی شود. اگر تنها یک بار نه تن ها در استقلال و پرسپولیس، در دیگر جا های کشور، مدیرانی که با سوءمدیریت به بیت المال صدمه می زنند، مورد مؤاخذه و محاکمه قرار بگیرند، هیچ کس جرئت نمی نماید که از قانون تخطی کند و هیچ مدیر ضعیفی هم کوشش نمی نماید که بدون شایستگی به مناصب بالاتر برسد.

در مجموع به نظر می رسد در ورزش ایران با توجه به حضور مدیرانی که شاخصه های انتخاب شان بر اساس روابط است نه ضوابط، کورسویی برای شفاف سازی در آن دیده نمی شود، صحبت انتهای تان را در این باره می شنویم.

در انتها باز هم تأکید می کنم شفاف سازی در فوتبال و سایر ورزش ها، اتفاقات خیلی خوبی را به همراه دارد و می تواند جوابگویی را به همراه داشته باشد. همچنین هر زمان که مدیران جوابگو باشند، قطعاً به دنبال آن شفاف سازی هم شکل خواهد گرفت.

منبع : روزنامه جوان

بازگشت به صفحه رسانه ها

مجله دیتاپد: دیتاپد، با مجله فناوری و تخصصی رایانه از همه چیز سر در بیاورید.

تفطن: تفطن: مجله مطالب خواندنی سفر و گردشگری

مجله آراد: مجله آراد: گفتگوی آزاد و اخبار روز