ماجرای یک سیلی ، مصائب سربازی از موتوری تا نکِشی! - مهسان بلاگ

گروه اجتماعی خبرنگاران؛ مهمترین عبارتی که تقریبا تمام سربازان در طول خدمت سربازی آن را شنیده اند، پایه خدمتی است که صندلی سرباز را به خوبی نشان می دهد، سربازان تازه وارد بار ها مورد پرسش هایی در خصوص پایه خدمتی خود قرار می گیرند و گاهی هم به دلیل پایه خدمتی که دارند از سوی قدیمی تر های پادگان مورد خطاب های طنزآمیزی قرار می گیرند.

عبارت هایی مانند اندک ماه، قلیل و نظایر آن به سربازان تازه وارد گفته می گردد، و نشان دهنده روز های سپری شده از خدمتشان است. تازه وارد ها گاهی با عبارت هایی مانند جدیدالتحویل، موتوری و بوی واکسن می دهی هم خطاب می شوند و این یعنی که هنوز مدت زمان زیادی از واکسنی که هنگام اعزام به سربازی زده اند، نگذشته است.

در سربازی عادات و اصطلاحات شیرین زیاد داریم که کسانی خدمت سربازی رفته اند، کم و بیش می توانند از ظاهر و عادات هر سربازی به طول دوران خدمتی، محل خدمت و دیگر مسائل به راحتی پی ببرند؛ مثلا نقطه های ریز در پوتین های سربازی، کلاه و جیب بغل شلوار که با لاک غلط گیر یا جوهر اتوماتیک معین می گردد، برای سربازانی است که بیش از 12 ماه از خدمتشان گذشته است و هرچه تعداد نقاط بیشتر باشد به سرانجام خدمت نزدیکتر است.

شاید پرکارترین واژه برای هر سربازی نکشی است؛ نَکِش یعنی سربازی که خسته شده و از خستگی پایش را روی زمین می کشد، هیچ واژه ای، چون این کلمه آه از نهاد سربازانی که خسته از خدمتند برنمی آورد.

یگان های خدمتی هم سختی و آسانی خاص خودش را دارد، اگر مرزبانی را کنار بگذاریم سربازی سر خیابان و ایستادن ساعت های طولانی در نقاط خطرخیز و شلوغ در سرما و گرما یکی از سخت ترین احتمالاتی است که هر سربازی از آن معقولانه فراری است.

حال در چنین وضعی فرض کنید سربازی نکش که در سرما، دود و شلوغی در نقطه ای خدمت می نماید که مسئولی رده بالا سعی دارد همراه شکستن قوانین با خودروی دناپلاسی که مدتی پیش دریافتش آه از نهاد مردم در صف خودرو مانده درآورد، از خط ویژه ترافیک را دور بزند!

شاید هر کسی بود به جای خرید دردسر احتمال برخورد فرماندهان بالادست از سخت گیری دست می کشید؛ ولی سربازی به جای عبور از قانون سعی کرد از حریم آن در مقابل یک قانونگذار دفاع کند!

خبر مثل بمب پیچید، یکی گفت که نماینده قانون سیلی بر پاسدار قانون زده است؛ دیگری تکذیب کرد و فعلا مسئولین امر طبق معمول وعده آنالیز و برخورد در صورت اثبات چنین اقدامی نموده اند.

ولی ورای قصه سیلی واقعیت دیگری نهفته است، واقعیتی تلخ که نمایانگر روحیه ای است که زیردست را نه مخدوم و بلکه رعیت می بیند و برای حریم قانونی که خود واضع آن است ارزشی قائل نیست.

در آذر سال جاری هم یکی از بازپرس های دادگستری بابل هنگام مراجعه به محل کارش از درب ورودی ارباب رجوع با درخواست سرباز وظیفه شناس برای بازرسی بدنی روبرو شده بود که با برخورد فیزیکی آن سرباز را مورد ضرب و شتم قرار داده بود. موضوعی که با عذرخواهی این بازپرس دادگستری از سرباز وظیفه به سرانجام رسید، اما اتفاقات این چنینی به خصوص برخورد فیزیکی نماینده مجلس در صورت اثبات، آن هم در روزگاری که به سرعت به اخبار داغ بدل می شوند پس از گذر مدتی به ورطه خاموشی و فراموشی کشیده می شوند.

هنوز هم می توان تبعیض آشکاری که در بعضی از یگان های نظامی کشور در حق سربازان وظیفه اعمال می گردد را مشاهده کرد.

هنوز هم می گردد سربازان بدون درجه نحیفی را دید که با لباس های مندرس و کوله پشتی های سربازی در فراخنای شهر ها به دنبال سایه سار می گردند و صورت های سیاه و نگاه های دردمند آن ها هر رهگذری را به فکر وا می دارد؛ و البته هنوز هم گه گاه خبر هایی از ضرب و شتم شدید سربازان وظیفه در یگان های خدمتی و بعضاً آسیب هایی که آن ها به واسطه این مسئله متحمل شده اند، در رسانه ها منتشر می گردد.

این قبیل خبر ها پیرامون ظلم به سربازان وظیفه مسبوق به سابقه است. مثلا در حدود 7 یا 8 سال قبل بود که خبر قطع نخاع یک سرباز وظیفه بر اثر ضرب و شتم درجه دار مافوقش در رسانه ها منتشر شد.

یا بر طبق اخبار موجود، چند سال قبل در یکی از یگان های مسلح در یکی از استان های کشور تمریناتی آنچنان سخت به سربازان وظیفه داده شد که بعضی از آنان دچار آسیب های جسمی شده و در همان دوران آموزش از خدمت معاف شدند.

البته شاید باور این اخبار هنوز هم برای عده ای سخت باشد، اما حقیقت آن است که تا هنگامیکه چتر عدالت و حمایت بر سر سربازان وظیفه کشور اعم از درس نخوانده و درس خوانده گسترده نگردد و مسئولان امر برای این 24 ماه عمر مفید جوانان برنامه ریزی های راهبردی نداشته باشند این ماجرا های تلخ ادامه خواهد داشت.

اینکه مدعی هستیم چتر عدالت و حمایت بر سر سربازان وظیفه کشور از جانب مسئولان امر گگردده نشده حرف گزافه ای نیست. تنها همین یک مثال می تواند مدعای ما را ثابت کند و آن اینکه سرباز وظیفه ای که در شهری غیر از موطن اصلی خود مشغول خدمت است اگر مورد آزار مافوق نظامی اش قرار بگیرد باید به کدام محکمه شکایت کند؟

شاید عده ای بگویند به فرمانده بالا دست مافوق مذکور و یا به دادسرای نظام امکان مراجعه وجود دارد، اما تجربه نشان داده است که اولا عموم فرماندهان مافوق به دلیل دیسیپلین موجود در یگان های نظامی، در موارد معدودی حاضر شده اند حق را به سربازان بدهند مگر آنکه جنبه آسیب و آزار آنقدر واضح بوده باشد که راهی برای انکار آن نباشد و ثانیا در خصوص دادسرا های نظام نیز ضمن آنکه اطلاعات سربازان وظیفه بسیار کم است، اساسا اگر سرباز وظیفه ای هم بخواهد مسئله را به وسیله دادسرا پیگیری کند به دلیل اینکه موطن اصلی سرباز همان یگان خدمتی است و مجبور است مدام در رفت و آمد بین یگان و دادسرا باشد (در صورت مراجعه احتمالی به دادسرا!) لذا ناگفته پیداست که می تواند کاملا تحت نفوذ مافوق فرضی اش قرار گرفته و برای این مراجعه بازخواست شده و تنبیهاتی علیه او لحاظ گردد.

البته باید اذعان کرد که این تمام ماجرا نیست.هم اکنون در بسیاری از یگان های نظامی کشور، فرماندهان نجیب بسیاری هستند که به تمامی سربازان به چشم فرزندان خود نگریسته و محبت آن ها زبانزد محل خدمتشان است.

این ادعای ما هم نیازی به اثبات ندارد و خاطرات خوش بسیاری از سربازان وظیفه از بعضی فرماندهان لایق خود گویای همین مسئله است. اما آیا این تمام ماجراست؟!

البته خدمت سربازی مسئولیت های سنگینی را هم برای سربازان دارد و شاید گاهی هم سربازان وظیفه به هر دلیلی مرتکب جرایمی شوند که حتی لایق اعمال مجازات ها توسط نهاد های مسئول هم باشند، اما حرف اساسی این است که باید باب ظلم و بی توجهی در این زمینه به کلی بسته گردد؛ و بدتر آنکه اگر به دلایلی هم ظلمی صورت می گیرد باید هرچه سریعتر رسیدگی های لازم نسبت به آن صورت گیرد نه اینکه در ماجرایی مثل سرباز هدایت و رانندگی، همچنان شاهد تعلل مسئولان امر هستیم و معین نیست که چه کسی باید در این زمینه به این سرباز وظیفه، خانواده اش و در ادامه به افکار عمومی پاسخگویی کند.

banima.ir: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما

kurdeblog.ir: مجله سرگرمی | مجله سرگرمی و تفریحی، همیشه به شادی