محله های 20 دقیقه ای چگونه ایجاد شد؟ بازار مسکن در شهرهای ضدخودرو - مهسان بلاگ

به گزارش خبرنگاران در این طرح با کاستن از طول شبکه بزرگراه ها در میان محله ها، معابر آزادشده به جهت سبز مختص عبور آزاد دوچرخه و پیاده اختصاص پیدا می کند. ساکنان ملبورن در محله های تغییر شکل یافته می توانند در کمتر از 20 دقیقه بدون وسیله نقلیه شخصی به مقاصد سفر خود برسند. این طرح، قیمت ها در بازار مسکن ملبورن را تحت تاثیر قرار داده است.

انقلاب سال گذشته مقامات محلی ملبورن استرالیا علیه خودروهای شخصی با دو واکنش مثبت شهروندان روبه رو شد. بعد از پیشگام شدن شهرهای پرترافیک دنیا برای اعمال محدودیت تردد خودروهای شخصی به شکل کاستن از فضای حرکت وسایل نقلیه خصوصی طی یک دهه اخیر، سال گذشته در شهر متراکم ملبورن، طرح محله های 20 دقیقه ای برای مقابله موثر با ترافیک و ازدحام خودرو به اجرا گذاشته شد. این طرح به شکلی متفاوت از تجربه شهرهای ضدخودرو، معابر یک محله را از تسلط خودروهای شخصی به نفع پیاده ها آزاد می کند و امکان مسافرت سریع (کمتر از 20 دقیقه) و مستقل از وسیله نقلیه خصوصی از منزل به محل کار و همچنین سایر مسافرت های درون شهری را فراهم می کند. در طرح محله های 20 دقیقه ای، خیابان های اصلی حدفاصل بلوک های شهری به معابر سبز تبدیل می شود -هرمحله از چندین بلوک شهری و هر بلوک از چندین پلاک ساختمانی تشکیل شده است- به طوری که مقامات شهری ملبورن، با این طرح، ابربلوک های شهری با ویژگی دسترسی سریع اهالی محله به مراکز کار و خرید و تفریح ایجاد کرده اند.

اکنون به فاصله یک سال بعد از انقلاب ملبورن علیه خودروها با تغییر شکل شهر به محله های 20 دقیقه ای، دو اتفاق مثبت در این شهر رقم خورده است. از یک سو شهروندان بیشتری به دنبال تغییر شکل محله خود -مطالبه از شهرداری برای تکثیر طرح محله 20 دقیقه ای- هستند و از سوی دیگر، الگوی خرید مسکن در این شهر نیز تغییر کرده و تحت تاثیر این طرح قرار گرفته است. ساکنان ملبورن با درک مزایای هفت گانه شهرهای ضدخودرو، از عملیات آزادسازی معابر (تغییر کاربری بزرگراه ها به پیاده راه های سبز مخصوص دوچرخه سواری و عبور پیاده) استقبال کرده اند. در بازار مسکن ملبورن، یک سال بعد از انقلاب خودرویی، املاک مسکونی دارای بیشترین نمره پیاده، تا 5/ 1 برابر گرانتر از ساختمان های مستقر در محله های معمولی خرید و فروش می شود.

این طرح، با کمترین هزینه برای تغییر شهر به نفع پیاده ها، قابل اجرایی شدن است.

شهرهای ضدخودرو 7 مزیت زیست محیطی، ترافیکی، روانی به لحاظ کاهش استرس شهروندان، رفاهی، اقتصادی به لحاظ رونق کسب و کاری تجاری، هزینه ای برای سفرهای درون شهری و همچنین دسترسی بهتر و سریع تر دارند. در قرن بیستم، با رونق صنعت خودروسازی و اولویت برای تردد ماشین ها، امکان پیاده روی شهروندان در اذهان برنامه ریزان شهری کمرنگ شد. درحالی که هنوز نیز ترجیح تردد ماشین بر پیاده روی در اغلب شهرها حاکم است، اما پیشگامانی در سراسر دنیا درصدد تغییر این وضعیت هستند. یکی از این پیشگامان، ملبورن استرالیا است.

براساس برنامه ریزی های اجرا شده در طرح ملبورن قرار است محله های 20 دقیقه ای در این شهر ایجاد شود، مناطقی که در آن شهروندان با پیاده روی 20 دقیقه ای از خانه، یا استفاده از دوچرخه و حمل ونقل عمومی، می توانند نیازهای روزانه خود را مرتفع سازند. استیفن کورنی، مدیرعامل بخش استرالیا و نیوزیلند شرکت آمریکایی جی ال ال، یکی از بزرگ ترین شرکت های املاک و مستغلات دنیا، در این رابطه می گوید: سازماندهی شهرها پیرامون شهروندان و نه تنها ماشین ها، از لحاظ تجاری و اقتصادی بسیار سازنده است. در کنار منافعی که برای حوزه های سلامت، تعامل و ارتباطات و محیط زیست ایجاد می شود، مزیت های قابل توجهی در پیاده محور کردن شهرهایمان وجود دارد.

کلان شهرهای دنیا؛ پیشگام در پیاده روی

به گزارش مجمع دنیای اقتصاد مفهوم قابلیت پیاده روی در شهرها، پدیده ای است دنیای. بارسلونای اسپانیا یکی از این پدیده ها است که در اتخاذ روش های نوآورانه برای مدیریت ترافیک، آزادسازی فضاهای شهری به نفع پیاده روی، دوچرخه سواری و حمل ونقل عمومی پیشگام است. برنامه ریزان این شهر در حال تبدیل معابر خودرویی به محله های پیاده روی و استفاده ترکیبی وسایل نقلیه عمومی هستند. شگفتی این تحول که تحت مدل سوپربلوک (بلوک های شهری) اجرا می شود نه تنها به خاطر برنامه ریزی شهری، بلکه روش زندگی متفاوت در قرن بیست ویک است، جایی که خیابان ها با هدف بهبود سلامت و ارتباطات از خودروها به نفع عابرین پیاده پس گرفته می شوند. در سال 2016، اولین مدل سوپربلوک، متشکل از چند بلوک ساختمانی که از ویژگی های ساختاری بارسلونا است، در محله پابلنو به اجرا درآمد. هرچند در ابتدا این طرح با مخالفت های شدید همراه شد، اما پایانی خوش داشت. امروز سوپربلاک پابلنو یکی از امن ترین و پویاترین محله های بارسلونا است و شهر درس های مهمی برای ادامه اجرای طرح گرفته است. تکمیل تمام سوپربلاک ها (503 مورد) در سراسر شهر به این معنی خواهد بود که همه افراد به فضاهای عمومی مناسب پیاده روی دسترسی خواهند داشت، اتفاقی که سالانه مانع از 667 مرگ ناشی از آلودگی و حوادث شهری می شود. با این حال از آنجایی که این پروژه درحال پیشرفت است احتمالا برخی چالش های کوتاه مدت ظهور می کند؛ من جمله تشدید موقت ترافیک در خیابان های اطرف یا افزایش قیمت مسکن در محله های مناسب پیاده روی.

یکی دیگر از نمونه ها، قطب اقتصادی اروپا، هامبورگ آلمان است. مدیران شهری هامبورگ برنامه ای را آغاز کرده اند که طی آن 40 درصد از شهر به فضاهای سبز به هم مرتبط و عاری از خودرو تبدیل خواهد شد. در مصاحبه ای که سال 2013 در افتتاح این طرح آنجلیکا فریتچ، سخنگوی دپارتمان برنامه ریزی و محیط زیست هامبورگ با گاردین داشت، گفت: با اجرای این طرح پارک ها، باغ ها، مراکز تفریحی، زمین های بازی و قبرستان ها توسط جهتهای سبز به هم متصل می شوند. او با مقایسه این طرح با تلاش سایر شهرها در ادامه اضافه کرد: سایر شهرها، همچون لندن، محوطه های سبز دارند اما شبکه سبزی که از حاشیه تا مرکز شهر را در این طرح پوشش می دهد منحصربه فرد خواهد بود. در 15 تا 20 سال آینده شما می توانید تنها با پیاده روی یا دوچرخه سفری اکتشافی از سراسر شهر داشته باشید.

یکی دیگر از پیشگامان این حوزه نیویورک سیتی است که طبق برنامه تحول شهری خیابان های خود را به پیاده ها اختصاص داده است. در تابستان 2009 به دنبال افزایش حوادث ترافیکی، دپارتمان حمل ونقل نیویورک خیابان برادوی را که پارک مرکزی منهتن را به میدان تایمز وصل می کند به روی ماشین ها بست و به طور موقت به عابران پیاده اختصاص داد. موفقیت این اقدام تا حدی بود که شهردار تصمیم گرفت آن را دائمی کند. سال بعد مدیران این شهر از شرکت معماری اسنوهتا خواستند پلازای دائمی جدیدی را طراحی کند. براساس طرح ارائه شده طی پروژه ای 55 میلیون دلاری 110 هزار متر مربع به فضای پیاده روی اطراف میدان تایمز اضافه کرده می شد.

به عقیده صاحب نظران، در شهرهایی که اولویت با پیاده روی و استفاده از دوچرخه یا حمل ونقل عمومی است، مردم انگیزه بیشتری برای تعامل و کمک به توسعه جوامع شهری دارند. استیفن کورنی در این خصوص می گوید: وقت گذراندن بیشتر در خارج از خانه، رفاه مردم را بهبود می دهد و ماشین های کمتر در خیابان ها به معنی هوای سالم تر است. کریستوفر لینبرگر، کارشناس برنامه ریزی شهری و یکی از اصلی ترین حامیان پیاده محورشدن شهرهای آمریکا نیز شواهدی از مزایای اقتصادی این تحولات ارائه می کند. مطالعه او پیرامون بازارهای شهری در آمریکا نشان می دهد قیمت اجاره واحدها - اعم از تجاری، مسکونی و خرده فروشی - در محله های پیاده محور به طور قابل توجهی بالاتر است و نسبت به مناطق خودرویی رشد سریع تری دارد. با این حال در این مناطق، خانوارها هزینه های حمل ونقل به مراتب پایین تر و دسترسی بهتری به محل کار خود دارند.

منافع اقتصادی

به عنوان بخشی از برنامه طرح ملبورن، گروه تحقیقاتی-حمایتی ویکتوریا والکس با همکاری شوراهای محلی، قابلیت پیاده روی چندین محله ملبورن را مورد ارزیابی قرار می دهند. براساس این ارزیابی ها، بن روزیتر، مدیر بنیان گذار این سازمان می گوید بهبود فضای پیاده روی بسیار مورد استقبال مردم قرار گرفته است: واکنش های بسیار مثبتی وجود دارد. مردم می خواهند در محله هایی که از قابلیت پیاده روی بالاتری برخوردارند زندگی کنند، جایی که خود را مستقل از ماشین ها می بینند. در بازار مسکن تبلیغات املاک روزافزون بر مبنای نمره پیاده روی صورت می گیرد، چون می دانند نمره بالاتر پیاده روی، متقاضی بیشتری دارد. نمره پیاده روی عددی است بین یک تا 100 که فضای پیاده روی ساختمان یا محله را می سنجد. نمره دهی یک ساختمان به واسطه الگوریتمی بر مبنای فاصله به نزدیک ترین جاذبه رفاهی است. برای یک ناحیه نیز نمره پیاده روی بیانگر تعداد مکان های است که جهت پیاده روی به آنجا وجود دارد؛ تعداد مکان هایی بیشتر، نمره بالاتر. براساس بررسی های اجرا شده، ارزش یک ساختمان با نمره پیاده روی 80، به ازای هر متر مربع 54 درصد بالاتر از ساختمانی است که نمره پیاده روی 20 دارد.

روزیتر وضعیت امروز شهرها را ناشی از برنامه ریزی های پس از جنگ دنیای دوم می داند، زمانی که با شیوع وسایل نقلیه موتوری، به جای انسان ها، ماشین ها در اولویت قرار گرفتند. این کارشناس استرالیایی در این باره می گوید: واقعا پیچیده است و من فکر می کنم برای سال ها دولت ها در برنامه ریزی های خود اینکه آینده چطور خواهد بود را نادیده گرفته اند. اکنون اما آنها از رشد سریع جمعیت و حجم بی نظمی های شهری غافلگیر شده اند.

سلامت و رفاه

به گزارش مجمع دنیای اقتصاد، منافع عظیمی در حوزه های سلامت و محیط زیست برای شهرهای پیاده محور وجود دارد. مطالعات شرکت طراحی و مهندسی آروپ استرالیا و ویکتوریا والکس نشان می دهد در صورتی که نیمی از سفرهای کوتاه کمتر از یک کیلومتری که در شهرهای ملبورن و گیلانگ با خودروهای شخصی صورت می گیرد به پیاده روی تبدیل شود، 4/ 2 میلیون سفر خودرویی کمتر در هفته رخ خواهد داد. به اعتقاد روزیتر، طراحی شهری، عاملی کلیدی است. به عنوان مثال خیابان ها نیاز به پیاده رو، خطوط عابر پیاده و چراغ های پیاده روی دارند؛ محله ها باید مجهز به امکانات رفاهی همچون فروشگاه، مدارس و فضاهای تفریحی باشند؛ برای بلوک های ساختمانی کوچک تر باید پارک های عمومی تعبیه شود. به گفته این محقق برنامه ریزی شهری: سه چیز مهم است: ارتباطات، تراکم و مقصدها که باید از طریق محیط های پیاده روی خوب، ایمن و جذاب حمایت شوند.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا

بانیما: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما