مردم کشورهای مختلف چه رفتاری با کرونا دارند؟ - مهسان بلاگ

مهاجران ایتالیا وحشت زدگی اهالی رم و میلان در خاطرشان حک شده: ایتالیایی ها مثل ایرانیان به بحران عادت ندارند. وضع نیوزیلندی ها و اهالی مالزی اما متفاوت از کشور های دیگر است. ویروس در همان روز های اول با قرنطینه های شدید و طولانی کنترل شد: مردم همان کاری را می نمایند که دولت از آن ها می خواهد. ساکنان لندن شرایط متفاوتی داشتند؛ ایمنی جمعی در این کشور جواب نداد و محدودیت هایشان هر روز شکل تازه ای به خود می گیرد. آمریکایی ها درست مثل ایرانیان رفتار می نمایند، بی نظم و خارج از قاعده و قانون.

ایرانیان خارج نشین از تجربه زندگی کرونایی به دور از کشور و خانواده شان می گویند. آن ها تمام این مدت یک چشم شان به اخبار ایران بوده و چشم دیگرشان به سیاست هایی که قرار بود در کشور دیگر اعمال گردد. آن ها با اخباری که از شیوع و شرایط بیمارستان ها و کفن و دفن ها می شنیدند، نگران خانواده هایشان در ایران بودند.

جریمه و قوانین سخت مردم فرانسه را خانه نشین کرد

تا چند وقت پیش آمار کل مرگ و میر های کووید-19 در فرانسه 19 هزار و 718 نفر اعلام شده بود و 152 هزار و 978 نفر هم شمار مبتلایان بود. با اینکه اعلام می گردد فرایند کلی شیوع بیماری در فرانسه رو به کاهش است، اما موارد ابتلا همچنان بالاست. سمیرا ساکن شهری در نزدیکی پاریس است و چند ماه پیش از شیوع کرونا برای ادامه تحصیل به این کشور مهاجرت نموده است. در میانه ترم بود که کرونا شیوع پیدا و او و هم کلاسی هایش را خانه نشین کرد.

سمیرا دور از خانواده در این بحران زندگی متفاوتی را تجربه می نماید: از هفدهم مارس در فرانسه اعلام قرنطینه شد. از همان ابتدا هم به مردم گفته شد نباید از خانه خارج شوند. خروج تنها در صورت ورزش، خرید مواد غذایی و سرکشی به پدر و مادر سالمند امکان پذیر بود. برای کنترل رفت وآمد ها برگه هایی در نظر گرفته شده بود که افراد دلیل خارج شدن از خانه، تاریخ و آدرس خانه شان را یادداشت نموده و در جهت به پلیس تحویل می دادند. کسی حق نداشت بیشتر از یک کیلومتر از خانه اش دورتر گردد. هر کس از این قوانین سرپیچی می کرد دفعه اول 135 یورو و دفعه دوم 200 یورو جریمه می شد. اگر هم برای سومین بار تخلف می کرد او را بازداشت می کردند.

سمیرا می گوید در همان دوره 50 درصد کارمندان دورکار شدند، 20 درصد هم به طور موقت از کار بیکار شدند و با 16 درصد کاهش حقوق شان را دریافت می نمایند. کشور فرانسه به افراد بیکار حقوق می دهد. همان اول شیوع کرونا هم بیان کردند که از تمام مشاغل حمایت می نمایند. حتی به شرکت هایی که به طور موقت تعطیل شدند هم ماهانه پول پرداخت می نمایند. در روز های اول قرنطینه خیلی از مناطق مثل پاریس تبدیل به شهر ارواح شده بود. هیچ کس در خیابان ها دیده نمی شد.

سمیرا می گوید در فرانسه هم مثل شهر های ایران در ابتدای شیوع کرونا قحطی ماسک و مواد ضدعفونی نماینده آمده بود. یکی از دلایلش هم جمع کردن تمام ماسک ها، مواد ضدعفونی و الکل از بازار و تحویل آن به کادر درمان بود: رفتار آدم ها در روبروه با بحران یکسان است. مردم فرانسه هم درست مثل مردم تمام کشور ها ازجمله ایران نسبت به شیوع کرونا واکنش عجیبی نشان دادند و رفتار های خاصی داشتند؛ مثلا در ایران یک نفر ضریح را لیس می زد و اینجا افرادی بودند که پای مسیح را لیس می زدند. فرانسه مهاجرپذیر است و حالا به گفته سمیرا بیشتر کسانی که به کرونا بی توجهی می نمایند همین مهاجران هستند. با این حال سیاستی که از سوی دولت اعمال شد همه را ناچار به رعایت قانون کرد.

ایتالیایی ها به شدت وحشت زده شده بودند

تا چند هفته پیش براساس گزارش اداره دفاع مدنی ایتالیا آمار فوتی های این کشور به 31 هزار نفر رسیده بود و مبتلایان هم بالای 220 هزار نفر بودند. مسئولان این کشور می گویند موارد بستری بیماران در بخش مراقبت های ویژه کمتر شده، با این حال این کشور از نظر تعداد قربانیان کرونا همچنان در رتبه سوم جهانست. در هفته های اول شیوع کرونا خبر های نگران نماینده ای از این کشور می رسید، آمار مرگ ومیر ها و ابتلا در صدر اخبار جهان قرار گرفته بود و همه چشم ها به وضع مردمی دوخته شده بود که هر روز ویدیو های مختلفی از شرایط قرنطینه شان منتشر می شد. فهیمه در همان دوره ساکن یکی از شهر ها در همسایگی رم بود.

او که دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق بشر در ایتالیاست، از ترس و وحشت ایتالیایی ها در خصوص شیوع این بیماری می گوید: تا به خودمان آمدیم دیدیم همه جا تعطیل شده و ایتالیا وضع ترسناکی پیدا نموده است. مردم به شدت وحشت زده شده بودند. اینجا جمعیت غالب سالمندان هستند. بیمارستان ها اوضاع خوبی نداشته و خوب تجهیز نشده اند. مرز ها بسته شده بود و هیچ کس وارد نمی شد. آمار مرگ ومیر ایتالیا از همان اول بالا بود؛ آن قدر بالا که آدم های خارج از مرز های این کشور را هم به وحشت انداخته بود.

ایتالیا بعد از آمریکا و بریتانیا بالاترین آمار قربانیان را دارد. فهیمه می گوید یکی از سیاست های ایتالیا این بود که آمار های واقعی و گاهی بالاتر از آنچه واقعی بود را اعلام می کرد. مثل کسانی که بیماری زمینه ای داشتند و بر اثر بیماری جان شان را از دست داده بودند یا مشکوک به بیماری بودند. همین هم شد تا قرنطینه با شدت اجرا گردد: برای خروج غیرضروری از خانه جریمه 206 یورویی در نظر گرفته شد.

از آن طرف هم از شهفرایندان ایتالیایی و دانشجویان خارجی که از خانواده هایشان دور بودند، حمایت زیادی شد. فهمیه می گوید: آن ویدیو هایی که از شادی کردن و آوازخواندن مردم در دوره قرنطینه منتشر می شد اغلب مربوط به ساکنان شهر های جنوبی ایتالیا بود. در آن منطقه مردم بسیار سرخوش هستند و از طرفی هم در آنجا کرونا شیوع بالایی نداشت. در سایر شهر های عظیم مثل میلان و رم و... مردم واقعا هراس داشتند. فهمیه می گوید مردم به حرف مسئولان اعتماد دارند. با اینکه اختلاف نظر های سیاسی زیادی در ایتالیا وجود دارد زمانی که مردم متوجه شدند مسئولان شفاف با آن ها صحبت می نمایند، احساس کردند که چیزی از آن ها پنهان نمی گردد و توصیه ها را جدی دریافتد.

سوئدی ها به کرونا اعتقادی ندارند

کارشناسان می گویند سیاستی که سوئد برای مدیریت کووید- 19 در پیش گرفت، منجر به تشدید انفجاری کرونا در این کشور شد. سوئد جزو کشور هایی بود که در برابر قرنطینه و فاصله گذاری اجتماعی مقاومت کرد. حالا هم تبدیل به کشوری با بالاترین آمار مرگ ومیر بر اثر کرونا در میان کشور های اسکاندیناوی شده است. سالمندان اصلی ترین قربانیان کرونا در این کشورند؛ سه هزار نفر آخرین آمار فوتی های سوئد است.

در شرایطی که مردم کشور های مختلف پشت پنجره ها و در های خانه در انتظار روز های خوش بودند سوئدی ها به رستوران ها و کافه ها می رفتند و در دورهمی ها و مراسم خودشان شرکت می کردند. هدی بیش از 30 سال است که در شهر گوتنبرگ زندگی می نماید و دو فرزند دارد. او که به طور مرتب اخبار شیوع این بیماری در ایران را دنبال می نماید، از همان ابتدا دست فرزندانش را گرفت و در خانه ماند: اوایل به ما می گفتند نگران نباشید ویروس به سوئد نمی رسد. وقتی هم که رسید، دولت هیچ کاری نکرد و مدام اعلام می نماید که اوضاع خوب است.

شهفرایندان سوئدی که اعتماد کاملی به صحبت مسئولان شان دارند، شیوع ویروس را جدی نگرفته اند و به کار های همیشگی شان ادامه می دهند. شرایط طوری است که اگر ماسک بزنیم و دستکش دست مان کنیم، متعجبانه و با حالت تمسخر به ما نگاه می نمایند. او می گوید ایرانیان بیش از همه نگران شیوع کرونا هستند، چون می دانند در کشور های دیگر و کشور خودشان چه خبر است. در مقابل، اما در سوئد همه چیز عادی است. مدرسه ها باز هستند و تنها توصیه ای که می گردد، دست شستن و فاصله گذاری اجتماعی است.

به تازگی هم گفته اند که اجتماع بیش از 50 نفر ممنوع است. وقتی خبرنگاران از مسئولان دولتی درباره این سیاست شان می پرسند آن ها جواب می دهند که این تصمیم آنهاست و با توجه به شرایط کشور این سیاست ها را در پیش گرفته اند و کاری به کشور های دیگر ندارند. البته هدی می گوید یکی از دلایل اعلام نکردن قرنطینه در این کشور وابستگی بیش از حد دولت و شهفرایندان به اقتصاد و شرکت های خصوصی است.

آلمانی ها به قانون و جریمه عادت دارند

در شرایطی که کشور های دیگر همچنان در چالش عظیمی به سر می برند، آلمان با سیاست ثابتی اعلام نموده که فرایند ابتلا رو به کاهش است. این کشور حالا در کوشش برای فراوری واکسن کووید- 19 است. با این همه شرایط همچنان خطرناک گزارش می گردد و دولت نگران آغاز موج بعدی شیوع کروناست. سحر چندین سال است که به برلین مهاجرت نموده و درباره تجربه زندگی در بحران کرونا آنچه بیش از همه توجهش را جلب نموده واکنش آلمانی ها به ماجرا بوده است: وقتی دولت بیان کرد برای 10 روز مایحتاج تان را تهیه کنید مردم به فروشگاه ها هجوم آوردند، دستمال توالت و مواد ضدعفونی نماینده نایاب شد، هیچ جا الکل پیدا نمی شد، خیلی وقت ها جلوی در فروشگاه ها مردم با هم درگیر می شدند، بعد محدودیت خرید

اعلام شد و مواد ضدعفونی نماینده جیره بندی شد. هر کس فقط می توانست یک عدد محلول ضدعفونی نماینده بخرد.

هر چند که خبر هایی درباره احتکار این مواد و فروش شان با قیمت بالا هم به گوش می رسید. با اینکه ماسک اصلا پیدا نمی شد، اما روی صورت مردم هم در خیابان ها ماسکی دیده نمی شد. با این حال تا مدت ها بعد از اعلام شیوع این بیماری و واردشدنش به آلمان هیچ کس نه فاصله گذاری را رعایت می کرد و نه اصول بهداشتی را. سحر می گوید در دوره دورکاری، دولت 70 درصد حقوق مادرانی را که کودک زیر 12 سال داشتند و مجبور بودند در خانه بمانند، پرداخت کرد.

همین حمایت ها سبب شد تا مردم اعتماد زیادی نسبت به دولت پیدا نمایند: آلمانی ها به قانون عادت دارند؛ اگر قانون نباشد هیچ چیز را رعایت نمی نمایند. سحر هم نگران خانواده اش بود و هر روز با آن ها تماس تلفنی داشت. نمی دانست دور از کشور، چطور از نگرانی اش کم کند: ما می دانستیم شرایط اینجا چطور است. اما از شرایط داخل کشور بی خبر بودیم.

نیوزیلندی ها همان کاری را می نمایند که دولت از آن ها می خواهد

نیوزیلند به عنوان تنها کشور غربی شناخته می گردد که از استراتژی حذف برای خاتمه دادن به چرخه انتقال کرونا در مرز های خود استفاده کرد و توانست با همین سیاست شمار مبتلایان را کم کند. جداسازی بیماران، ردیابی آن ها و قرنطینه از مهم ترین اقداماتی بود که نیوزیلند برای مقابله با کرونا انجام داد؛ این استراتژی در بیست وششم مارس، هفتم فروردین، تشدید و قرنطینه کامل در کشور انجام شد. دولت نیوزیلند به سرعت به مردم هشدار داد و سریع هم از آن ها حمایت مالی کرد؛ کشوری با نزدیک به پنج میلیون جمعیت.

یکی از شاخص ترین اقدامات نیوزیلند به گفته محسن، حمایت از مشاغل است: همان اوایل بیماری، دولت تصمیم گرفت به مدت سه ماه 75 درصد حقوق فعالیت های مالی همراه با کارگر را پرداخت کند تا آن ها فعالیت شان را تعطیل نمایند. آن هایی هم که نیمه وقت مشغول کار بودند یاری 300 دلاری دریافتد. در اقدام بعدی، تمام مشاغل تعطیل شد و فقط داروخانه ها، سوپرمارکت ها و بیمارستان ها باز بود. محسن که بیش از 30 سال است در کرایست چرچ نیوزیلند زندگی می نماید، می گوید: مردم به شدت توصیه ها را رعایت می کردند. می دانستند مسأله حیاتی است. آن هایی که وارد کشور می شدند به مدت دو هفته در هتلی قرنطینه می شدند. مردم دقیقا همان کاری را می نمایند که دولت از آن ها می خواهد.

قرنطینه طولانی، کرونا را در مالزی کنترل کرد

تا هفته گذشته، آمار ابتلا به کرونا در مالزی به بالای 6 هزار نفر رسیده بود. فوتی ها هم کمی بیشتر از 100 نفر بودند. حالا هم خبر می رسد مساجد مالزی پس از دو ماه تعطیلی بازگشایی شده است. مهدی که ساکن مالزی است، می گوید ظاهرا اولین مورد ابتلا در مسجدی در کوالالامپور گزارش شده بود. با این همه، مالزی در گروه کشور هایی قرار می گیرد که مدیریت قابل توجهی در بحران کرونا داشته است. مهدی در انتظار ویزای کاری اش است، اما به دلیل تعطیلی شرکت صادر نماینده ویزا، فعلا بلاتکلیف است. او از همان ابتدای شیوع کرونا در این کشور بوده: از هجدهم مارس قرنطینه آغاز شد و پلیس به شدت رفت وآمد ها را کنترل می کرد. افراد حق تردد در جهت های بالای 10 کیلومتر نداشتند. هر تخلف برابر است با

هزار رینگیت جریمه که البته مبلغ کمی هم نیست.

او می گوید اگر مهاجری اینجا تخلف کند و نتواند پلیس را به دلیل رفت وآمد غیرضروری اش قانع کند، او را به زندان مهاجران که شرایط بسیار بدی دارد، می فرستند: این قدر قوانین این کشور سفت و سخت بود که حتی وزیر بهداشت که یکی از پروتکل ها را رعایت ننموده بود، جریمه شد. مهدی می گوید قرنطینه به طور مداوم تمدید می گردد و همین هم باعث شد آمار فوتی ها و مبتلایان کم گردد. مهدی در تمام این مدت نگران خانواده اش در تهران بود. به ویژه در روز های اولی که خبر های خوبی از ایران به گوش نمی رسید:

یک لحظه آرام و قرار نداشتم. در اینجا همه چیز مدیریت شده بود و از تهران خبر می رسید که به تعداد فوتی ها و مبتلایان اضافه شده اشت.

کانادایی ها حقوق شهفرایندی را خوب می دانند

کانادا هم آمار مرگ ومیر بالایی داشته است. در این کشور بالای 75 هزار نفر به این بیماری مبتلا شده اند و شمار قربانیان نزدیک به 6 هزار نفر است. در این میان، مونترال بالاترین موارد ابتلا و مرگ ومیر را دارد. مهدیه ساکن مونترال است؛ یک فرزند دارد و از اوایل مارس خانه نشین است: وقتی کرونا در ایران و چین شدت گرفت، ایرانیان اینجا بسیار حساس شدند، اما دولت کانادا تا به خودش بیاید دیر شد. از دهم مارس مدارس و دانشگاه ها تعطیل و از مردم خواسته شد از خانه بیرون نیایند. اطلاع رسانی درباره شرایط قرنطینه خیلی کامل بود، هر چند که مردم با شنیدن اسم قرنطینه به فروشگاه ها هجوم بردند و تا چند وقت با بحران دستمال توالت و ماسک روبرو بودیم.

خیلی از مردم نمی توانستند تهیه نمایند و به همدیگر تلفن می کردند تا اگر دستمال اضافی دارند به آن ها بفروشند. البته به سرعت این بحران حل شد. مهدیه می گوید مردم کانادا در کار های تیمی و جمعی بسیار پیروز اند و به سرعت وارد عمل می شوند: دولت خیلی سریع کالا های مورد احتیاج مردم را تهیه کرد، حتی از چین واردات محصولات بهداشتی داشت. بعد که قرنطینه اجرا شد، بسیاری در خانه ها ماندند و بسیاری هم کارشان را از دست دادند. به همین دلیل دولت برای یک میلیون نفر حقوق بیکاری در نظر گرفت. مهدیه می گوید دولت بودجه 18 میلیارد دلاری برای یاری به افرادی که کارشان را از دست داده بودند یا شغل شان تحت تأثیر شیوع کرونا قرار گرفته بود، در نظر گرفته است:

به هر کسی که در کانادا کارش را از دست داده باشد، به مدت چهار ماه، ماهی دوهزار دلار پرداخت می گردد و احتمال تمدید آن هم وجود دارد. به مغازه ها هم گفته شده تا 75 درصد از کل اجاره شان به مدت سه ماه پرداخت و معافیت مالیاتی شامل حال شان می گردد. دولت اعلام نموده مالیاتی را که مردم در این سال ها پرداخت نموده اند به آن ها پس می دهد، یعنی از پس انداز ملی استفاده نموده اند. در کانادا هم برای متخلفانِ فاصله گذاری اجتماعی، جریمه یک هزار تا 6 هزار دلاری در نظر گرفته شده است: مردم کانادا به حقوق شهفرایندی احترام می گذارند و قوانین را رعایت می نمایند.

آمریکایی ها رعایت نمی نمایند

واشنگتن با جمعیتی نزدیک به 720 هزار نفر، بالاترین آمار ابتلا و مرگ را بر اثر کرونا از میان ایالت های آمریکا دارد. قبلا خبر آمده بود که بالای 6 هزار نفر مبتلا شده اند و حدود 350 نفر هم جان شان را از دست داده اند. به تازگی هم اعلام شده قرنطینه خانگی در این ایالت تا هشتم ژوئن ادامه دارد. استفاده از ماسک به محض خروج از خانه اجباری است. مدارس تا آخر سال تحصیلی بسته است.

آزاده ساکن این ایالت است. او می گوید شهفرایندان اینجا هم در ابتدا موضوع را جدی نگرفته بودند تا اینکه مدارس تعطیل و دورکاری آغاز شد: اوایل مردم با هم قرار و مدار می گذاشتند، در پارک ها جمع می شدند و خیلی عادی در خیابان ها تردد می کردند. اما یک هفته بعد، قفسه سوپرمارکت ها خالی شد. یکباره دستمال توالت و مواد ضدعفونی نماینده تمام شد و یکی، دو هفته طول کشید تا قفسه ها دوباره پر گردد.

بعد از شیوع کرونا در واشنگتن، استفاده از ماسک برای ورود به فروشگاه ها الزامی و قوانین سفت و سختی بر فروشگاه ها حاکم شد: دولت ماهانه 1200 دلار به افرادی که در مشاغل کوچک فعالیت می کردند و شغل شان تعطیل شده بود، پرداخت کرد. با این همه، آزاده می گوید که باز هم خیلی از شهفرایندان فاصله گذاری را رعایت نمی نمایند و آخر هفته ها در پارک ها جمع می شوند یا کنار رودخانه ماهیگیری می نمایند. تنها سالمندان از ماسک استفاده می نمایند.

لندنی ها رأس ساعت مشخصی برای نیرو های درمان دست می زنند

بریتانیا هم سیاست متفاوتی با کشور های دیگر در پیش گرفته بود. در این کشور تست به شدت کم بود و در هفته های اول، قرنطینه ای اعمال نشد. گفته می شد اصرار دولت بر ایمنی جمعی است. اما پس از آن با بالا رفتن آمار ابتلا و افزایش انتقادها، آزمایش گیری بالا رفت. در ادامه آمار منتشر شده دولت بریتانیا، حکایت از آن داشت که تعداد قربانیان این کشور از سایر کشور های اروپایی بالاتر بوده است. تا اوایل ماه می، تعداد قربانیان این ویروس به 30 هزار و 76 نفر رسیده بود که حکایت از پیشی دریافت آمار این کشور نسبت به ایتالیا دارد. شکوفه ساکن لندن است.

او و تمام اعضای خانواده اش در هفته های اول شیوع بیماری، مبتلا شدند و حالا از تجربه اش درباره زندگی در کشوری که سیاست متفاوتی برای مدیریت بیماری در پیش گرفته بود، می گوید: ما هیچ پولی بابت درمان ندادیم و بیمه عمومی تمام هزینه ها را پوشش می دهد. کوشش تیم درمان این است که کمتر کسی به بیمارستان مراجعه کند.

شکوفه می گوید در این مدت حتی فراتر از درمان، حمایت های زیادی از مبتلایان و خانواده هایشان می شد تا کسی از خانه خارج نگردد؛ مثل تیم های داوطلبی که خرید های خانه شهفرایندان را به صورت رایگان انجام می دهند: از اواخر مارس، قرنطینه آغاز شد و بیان کردند که هر نفر تنها یک بار می تواند از خانه خارج گردد. کسی حق نداشت در پارک ها پیک نیک کند و بیرون رفتن تنها برای خرید مواد غذایی، ورزش کردن و مراجعه به داروخانه مجاز بود. تمام پزشکان هم به صورت رایگان ویزیت می کردند. شکوفه می گوید با اینکه چندین ماه از آغاز شیوع بیماری می گذرد، اما شهفرایندان لندن هنوز هر پنجشنبه ساعت هشت شب با اشتیاق از پنجره خانه شان برای کادر درمان دست می زنند.

نروژی ها به کار های داوطلبانه علاقه دارند

نروژ با اینکه در همسایگی سوئد قرار گرفته است، قوانین حساب شده تری برای مدیریت بیماری در پیش گرفته است. تا به امروز ابتلای نزدیک به 6هزار نفر و فوت بیش از 70 نفر تأیید شده است. در این کشور اصراری به استفاده از ماسک نیست. حتی به مردم توصیه می گردد برای هواخوری به طبیعت بفرایند و ورزش را متوقف ننمایند. آمار ها که بالا رفت، مدارس و دانشگاه ها بسته شد. آن ها که بیمار بودند، اگر از خانه بیرون می رفتند جریمه نقدی می شدند و اگر این اتفاق تکرار می شد، بازداشت شان می کردند. این ها روایت ساراست که چهار سال از اقامتش در اسلو می گذرد.

با اینکه دولت مشاغل را تعطیل ننموده، اما به طور کلی 20 درصد از ساعت کاری کارمندان و 20 درصد از حقوق شان کم شده است: وقتی شیوع بالا رفت، بعضی از شرکت ها 90 درصد از نیروهایشان را تعلیق کردند. ازجمله شرکت ما که در زمینه گردشگری فعالیت می نماید. افراد بیکار 62,5 درصد از حقوق شان را از بیمه بیکاری می گیرند. با این حال، جالب ترین بخش برای سارا که بیش از چهارسال از زندگی اش در این شهر می گذرد، کار های داوطلبانه نروژی هاست: در سایتی بخشی به اسم کرونا راه افتاد که در آن افراد برای انجام کار های داوطلبانه اعلام آمادگی می کردند؛ مثلا آموزش آنلاین بچه ها، سگ گردانی، خرید کردن و ... سارا، در اوج بحران هر روز در تماس با خانواده اش گریه می کرد و نگران ابتلایشان بود: خیلی از ایرانیان درخواست داده بودند تا یا خودشان به ایران بفرایند یا خانواده هایشان پیش آن ها بیایند. مثل زنان باردار. اما با این درخواست ها مخالفت می شد.

گروه ساختمانی آبان: گروه ساختمانی آبان: بازسازی ساختمان و تعمیرات جزئی و کلی و طراحی ویلا و فضای سبز و روف گاردن، طراحی الاچیق، فروش درب های ضد سرقت

سلو بلاگ: سلو بلاگ: محفلی برای هم اندیشی

پریها: پریها: اخبار، سرگرمی، ورزش، فال، پزشکی، سینما، هنر، گردشگری