معرفی آلو بخارا و خواص درمانی آن - مهسان بلاگ

نویسنده: صمصام صانعی

درختان آلو بر اثر کشت های متوالی و نژادهای مختلفی که با هم پیوند زده شده اند، میوه های آنها از نظر شکل، ابعاد و رنگ متفاوت شده است و نام های انواع آن در بسیاری از نواحی آلو بخارا، آلو زرد و آلوسیاه می باشد. در اینجا به نام علمی و تعیینات مربوط به یک نوع از آلوها با نام آلو بخارا اشاره شده است.

نام علمی:

Prunus domestica L. var insititia Bailey می باشد. نام های دیگر آن به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، آلو بخارا، آلو ترش و اجاص نامیده شده است.

تیره گیاه:

گل سرخ Rosaceae

نوع گیاه:

درخت

تعیینات ظاهری:

درختی است به ارتفاع حدود 5 متر گاهی موارد بیشتر و به مرور زمان هرچه درخت مسن تر می گردد تنه آن تیره رنگ و ترک هایی روی آن ظاهر می گردد. پوست ساقه های درخت، صاف و رگه های قرمزی روی آن دیده می گردد. برگ های آن بیضی شکل، قوسی و دندانه دار هستند. گلهایش درشت، سفید و دمگل دار، میوه اش تخم مرغی شکل یا کروی، رنگ میوه سیاه در مواردی مایل به بنفش و هسته میوه تخم مرغی شکل مایل به پهن و چسبیده به گوشت می باشد.

طبیعت میوه:

طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن سرد و تر می باشد.

رویش جغرافیایی:

در اغلب کشورها و در ایران بیشتر در استان های شمالی، کرمانشاه و فارس کاشته می گردد.

ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در

میوه و هسته:

انرژی، قند، هیدرات های کربن، موادد پکتیک، اسید مالیک، اسید سیتریک، اسید سوکسینیک، اسید سالسیلیک، آب، پروتئین، چربی، کلسیم، آهن و ویتامین های PP, C, B2, B1, A در آن تعیین شده است. در هسته اسید سیانیدریک وجود دارد به همین علت مغز هسته آلو، تلخ، سمّی و خوردن آن خطرناک می باشد.

بخش مورد استفاده:

میوه

نحوه مصرف:

معمولاً میوه رسیده به صورت خام یا پخته مصرف خوراکی داشته و روش های مصرف مختلف دیگری هم دارد.

خواص درمانی:

خنک کننده و کاهنده فشار خون، ملین و تخلیه کننده کیسه صفرا و مواد صفراوی بدن، ضد چسبندگی پلاکت ها و خون ساز، حفاظت کننده از مغز و کاهنده قند و چربی خون، تنظیم کننده عادت ماهیانه و قطع کننده ترشحات سفید رنگ مهبلی، آرام بخش و آنتی اکسیدان می باشد. استفاده از آلوی پخته شده ضد آلرژی، برطرف کننده جوش و برطرف کننده کک مک های صورت است. آلو برترین، طبیعی ترین و بی خطرترین دارو برای برطرف یبوست و درمان بواسیر می باشد.

تذکّر:

مغز هسته آلو بخارا، تلخ و سمّی است و به علت وجود اسید سیانیدریک در آن خطرناک می باشد.

منبع مقاله :

صانعی، صمصام؛ (1395)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از 400 نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.

منبع: راسخون