چارلی چاپلین چگونه با فیلم پسربچه تاریخ سینما را تغییر داد - مهسان بلاگ

هنگامی که دوست داران سینما به دوران صامت فکر می نمایند، چارلی چاپلین و شخصیت نمادین وی یعنی ولگرد اولین چیزهای هستند که به فکرشان خطور می نماید. چاپلین در طول زندگی درخشان خود فیلم های زیادی نوشت، کارگردانی و بازی کرد که مشهورترین آن ها روشنایی های شهر (City Lights)، جویندگان طلا (The Gold Rush)، عصر نو (Modern Times) و دیکتاتور عظیم (The Great Dictator) هستند. علیرغم گذشت چندین دهه از ساخت آن فیلم ها، هنوز مورد بحث مورخان و علاقمندان سینما به اسم آثار مهمی قرار می گیرند که به شکل گیری سینمای مدرن یاری کردند.

یکی از فیلم های چاپلین به میزان آن فیلم های نمادین محبوب نیست، اما به همان میزان برای تاریخ سینما مهم است. پسربچه، اولین فیلم بلند و صامت چاپلین، سال جاری صدمین سالگرد خود را جشن می گیرد.

اگرچه تا سال 1921 چاپلین چندین فیلم کوتاه با کاراکتر ولگرد بازی نموده بود، اما پسربچه اولین فیلم او با مدت زمان بیش از یک ساعت بود. هزینه ساخت این فیلم 250 هزار دلار بود و فیلمبرداری آن پنج ماه و نیم به طول انجامید که در آن موقع فیلمبرداری بسیار طولانی محسوب می شد. با وجود بودجه زیاد و زمان فراوری طولانی، پسربچه یک داستان ساده در خصوص مراقبت های ولگرد از فرزندخوانده اش است که به وسیله جکی کوگان بازی شده بود. کوگان بعدها در عظیمسالی نقش عمو فاستر در خانواده آدامز (The Addams Family) را بازی کرد.

با اطلاع از موفقیت های بعدی چاپلین، پسربچه یکی از چرخه های عظیم تاریخ سینما را شروع کرد. اما این فیلم یک قرن به اسم یکی از برترین فیلم های صامت در دوران خود در میان آن فیلم هایی که به جای مانده اند و هنوز هم قابل دسترسی هستند دوام آورد، زیرا این یکی از اولین نمونه های ترکیب کمدی و درام با یکدیگر است.

فیلم با اسم تصویری با لبخند و شاید اشک شروع می شود. اولین صحنه با یک سکانس درام از زنی است که با فرزند تازه متولد شده خود از بیمارستان خیریه خارج می شود، زیرا پدر بچه علاقه ای به او و نوزادش ندارد. او که فقیر و مجرد است، با اکراه نوزاد را با یک یادداشت دست نویس در ماشین می گذارد و امیدوار است زندگی بهتری داشته باشد. اما سپس دو دزد بدون اینکه بدانند بچه در جایگاه عقب است خودرو را می دزدند و وقتی متوجه حضور بچه می شوند او را در کوچه ای رها می نمایند. آن وقت است که ولگرد او را پیدا می نماید.

در حالی که ولگرد سعی می نماید کودک را به شخصی واگذار کند، کشف یادداشت مادر او را از این حرکت بازمی دارد. او نام کودک را جان می گذارد و پنج سال از او مراقبت می نماید و خاتمه در تعمیر و فروش شیشه به دستیار او تبدیل می شود. صحنه های اول کمدی کمی در خود دارد، اما مخاطبان را بلافاصله با یک داستان احساسی جذب می نماید به این ترتیب طنز و خنده ها در بقیه فیلم پسربچه واکنش های واقعی تری را القا می نماید، زیرا آن ها حالا دیگر شخصیت ها را به خوبی می شناسند.

وقتی به نظر می رسد که جان را به یتیم خانه می برند، بینندگان ولگرد را دنبال می نمایند که در یک صحنه تعقیب و گریز هیجان انگیز او را بازگرداند. هنگامی که مادر برمی شود، که حالا یک بازیگر ثروتمند است، و با ولگرد و کودک ارتباط برقرار می نماید، بدون اینکه متوجه شود جان کیست، احساسات عمیقی در قلبش شکل می گیرد. پس از یک ساعت پر فراز و نشیب، و یک سکانس رویایی که برای زمان خود بسیار چشمگیر بود، فیلم پسربچه با یک خاتمه دل انگیز به اتمام می رسد.

100 سال بعد، پسربچه هنوز یکی از تاثیرگذارترین درام های تمام دوران است و عملا می توان آن را مخترع این ژانر دانست. به سختی می توان مخاطبان را در یک نمایش واقعی خنداند و گریاند، اما چاپلین این کار را به آسانی در اولین فیلم های سینمایی بسیار ساده خود انجام داد. بعد از آن اگر قرار باشد بعضی از دوست داشتنی ترین فیلم های ژانر کمدی-درام را نام ببریم بدون شک فارست گامپ (Forrest Gump)، میس سان شاین کوچولو (Little Miss Sunshine) و انگل (Parasite) در فکر نقش می بندند و هر کدام باید از چاپلین به خاطر معرفی پایه های این ژانر سپاسگزار باشند.

منبع: cbr

cicagraphic.ir: مجله گرافیک | همه چیز درباره طراحی بصری و گرافیکی

cruisero.ir: کشتی کروز، نمایندگی کشتی کروز ایران، MSC، تور نوروز، بهار، تابستان، پاییز، زمستان کشتی کروز