چرا رزیدنت ایول 8 در برقراری تعادل بین وحشت و اکشن پیروز تر از بقیه قسمت هاست؟ - مهسان بلاگ

خلاصه کردن هرآنچه که بازی در بردارد در چهارچوب این مقاله و موضوع آن نمی گنجد؛ اما می توانم با اطمینان بگویم از تجربه آن لذت بردم و قسمت مورد علاقه ام درباره آن، تعادل به خوبی برقرار شده بین دو جنبه وحشت و اکشن در ویلج است؛ علی رغم وجود نقدها مبنی بر کمبود مورد اول در بازی. به نظرم، در این رابطه ویلج حتی از نسخه چهارم بهتر عمل می نماید که اغلب اوقات دریافت نماینده نقدها مشبه است؛ اما در نهایت به اعتبار و محبوبیت بازی خدشه ای وارد نمی نماید.

عجیب ترین لحظات ویلج با ایتان وینترز تا حدی خودمانی است و بی شک به مذاق هرکسی خوش نمی آید؛ اما با این حال کمتر حس فیلم رده دومی دارند و بیشتر با منطق اغلب نامعقول بازی های ویدئویی در بالاترین سطح رو به رو هستیم؛ برای مثال، دست کاراکتر اصلی قطع می گردد؟ یک مایع جادویی روی بخش بریده شده بزن و دوباره دستت را بچسبان سر جایش. البته بیشتر این رویدادها با نزدیک شدن به سرانجام بازی توجیه می گردد.

رزیدنت ایول 4 ترکیبی نه چندان خوب از هر دو دارد و کسی کاری به کار آن ندارد چون بازی خوبی است. این دقیقاً همان رشته تفکری است که در نهایت به خلق رزیدنت ایول 6 منتهی شد و بگذارید در خصوص این بازی به خصوص حرفی نزنیم که گفتنی ها بسیار است. ماجراجویی استادانه لیان کندی راه را برای چنین بازی هایی هموار کرد؛ زیرا اکشن بی معنا و بی هدف را به جای وحشت در اولویت قرار داد و در برقراری تعادل میان این دو کفه ترازو برخلاف ویلج با شکست روبه رو شد.

بله، برخی قسمت های بازی تشویش برانگیز است؛ اما این ویژگی را می توان به هر فیلم یا بازی که شخصیت های منفی اصلی آن اشکالی ناهنجار و وحشت آور دارند تعمیم داد. رزیدنت ایول 4 مشخصاً یک ژانر را به دیگری ترجیح داد و با اینکه نمی توان گفت انتخاب این جهت اشتباه بود، نبود توازن مؤثر باعث چیرگی رزیدنت ایول ویلج بر آن می گردد. سکانس هایی وجود دارد که در فکر من به اسم نمونه های حقیقی وحشت در رزیدنت ایول 4 دسته بندی شده اند؛ اما این در حالی است که در ویلج قسمت هایی که حسی مشابه بازی سایلنت هیل دارند به مراتب بیشترند.

دشمنان غول آسا بی وقفه شما را دنبال می نمایند و در هر گوشه و کناری دیده می شوند. اتمسفری تنش زا در هر لوکیشن نو برقرار است که مدام ایتان وینترز را غافل گیر می نماید و او را در شرایط آماده باش نگه می دارد. تمامی این ها با رسیدن به کارخانه استیم پانکی پر شده از دستگاه های غول پیکر به اوج خود می رسد. سکانسی ترسناک و البته فراموش نشدنی.

در ویلج با دشمنان بیشتری نسبت به بازی بایوهزرد خواهید جنگید و حتی یک بخش کاملاً شبیه به کال آو دیوتی در انتهای بازی قرار داده شده است؛ اما با این وجود، کمتر پیش می آید که حس اکشن بر حس ترس و وحشت چیره گردد.

شما می توانید کل قلعه دیمیترسک را با به رگبار بستن دوشیزه های شرور به سرانجام برسانید؛ اما اندازه محدود گلوله ها، تأکید بر روی حل معماها و سکوت حکم فرما بر قلعه ترسناک بودن این لوکیشن را به خوبی حفظ می نمایند. اگر بخش های بیشتری مشابه این قلعه در این بازی وجود داشت قطعاً به بهترشدن تجربه بازی یاری می کرد؛ اما با این حال، حفظ تعادل خیلی بهتر از آنچه که در رزیدنت ایول 4 شاهد آن بودیم در این بازی انجام شده است. برای من، ویلج وارث راستین رزیدنت ایول 4 است که بسیاری از مسائل و کاستی های آن را رفع می نماید.

لوکیشنی مانند عمارت بنوینتو در رزیدنت ایول 4 فرصتی برای درخشش پیدا نمی کرد؛ زیرا وحشت خالص آن در میان اکشن پرهیاهوی بازی گم می شد. بازی چهارم بیشتر یک بازی اکشن شخص سوم در کنار عناصر وحشت بود که شما را از یک مرحله به مرحله دیگر راهنمایی می کرد تا دشمنان را بکشید و باس ها را از سر راهتان بردارید تا به مکان های نو بروید تا بالاخره بازی را به سرانجام برسانید.

لحظات به یاد ماندنی رزیدنت ایول 4، سکانس های هیجان انگیز و پرزرق وبرق آن یا بخش های رویداد فوری (quick time event) بودند که شما را مجبور به تعامل با بازی و نجات جان لیان می کرد. اینها همان خصیصه هایی هستند که به فیلم های لایو اکشن رزیدنت ایول راه یافتند. در عوض ویلج تمامی سازوکارهای یک رزیدنت ایول کلاسیک را دارد و به ریشه های وحشت مجموعه وفادار مانده است. این وفاداری را در بازگشت به جاهایی که پیش از این از آن ها گذر نموده اید و در راه های بسته شده مخفی، که با پیشروی بیشتر در بازی آزاد می شوند، می توان حس کرد.

بازی به گونه ای طراحی شده که جوی ناشی از نوستالژی نسبت به بازی های اولیه مجموعه را به بازیکن القاء کند؛ حتی اگر از نظر بصری شباهت های بیشتری به بازی چهارم در این سری داشته باشد. شاید به این علت است که جوهره رزیدنت ایول ویلج، ترکیبی از بایوهزرد و رزیدنت ایول 4 است و میتوان نتیجه گرفت همین آمیزش به نفع بازی کار نموده است. با تلفیق این دو، ویلج در جایی به موفقیت دست یافت که رزیدنت ایول 4 در آن ناکام ماند. رزیدنت ایول ویلج نوعی از اکشن را به وجود آورد که تا پیش از این در مجموعه رزیدنت ایول دیده نشده بود و در عین حال، ریشه های وحشتی که ما را به سوی این مجموعه کشاند در خود نگه داشته است.

منبع: TheGamer

karnikan.ir: مجله کارنیکان: وبلاگ خبری و تحلیلی

kashia.ir: کاشیا | مجله گردشگری و مسافرتی