اختلال کم توجهی ـ بیش فعالی - مهسان بلاگ

اختلال کم توجهی ـ بیش فعالی

نام بیماری به انگلیسی: Attention deficit hyperactivity disorder

اطلاعات اولیه

شرح بیماری

اختلال کم توجهی ـ بیش فعالی عبارت است از یک نوع رفتار خاص در بچه ها به طوری که این بچه ها تنها می توانند برای مدت کوتاهی روی یک موضوع خاص تمرکز کنند. ضمناًً این بچه ها گاهی حرکات و رفتار کنترل نشده ای را به طور ناگهانی از خود بروز می دهند. البته بیش فعالی می تواند وجود داشته باشد یا نداشته باشد. به نظر می رسد که این اختلال در اختلالات یادگیری نقش داشته باشد و تخمین زده می شود حدود 10%-5% بچه ها مدرسه ای گرفتار این اختلال باشند.

علایم شایع

کودک روی صندلی مرتب می جنبد و دست ها و پاهای خود را تکان می دهد.

وقتی به کودک گفته می شود که بنشینید، فقط به مدت کوتاهی روی صندلی بند می شود.

حواس کودک به راحتی پرت می شود.

قبل از مطرح شدن کامل سؤال ، کودک پاسخ را می دهد.

کودک در رعایت نوبت در بازی و صف مشکل دارد.

کودک در اجرای دستورالعمل ها مشکل دارد.

کودک قادر به تمرکز روی یک کار یا بازی مشخص نیست .

مرتب از یک کار تمام نشده منصرف شده ، به کار دیگری می پردازد.

در انجام بازی ، بدون ایجاد سروصدا، مشکل دارد.

زیاد صحبت می کند.

وسط صحبت یا کار دیگران می پرد.

به نظر می رسد که اصلاً گوش نمی دهد.

چیزهای مورد نیاز برای انجام کارها را گم می کند.

اغلب کارهای خطرناک انجام می دهد بدون اینکه به عواقب ناگوار آنها توجه داشته باشد.

علل

ناشناخته است . فرضیات زیادی مطرح شده اند، اما هیچ یک تأیید یا رد نشده اند. تصور بر این است که منشای آن بیولوژیک باشد.

عوامل تشدید کننده بیماری

سابقه خانوادگی این اختلال

پیشگیری

هیچ روش خاصی برای پیشگیری وجود ندارد

عواقب مورد انتظار

در بعضی از موارد، رفتار غیرطبیعی کودک به هنگام بلوغ کاملاً برطرف می شود. در بعضی دیگر، بیش فعالی با افزایش سن کاهش می یابد. اما تعدادی از این بچه ها نهایتاً به نوجوانان و بزرگسالانی مشکل دار تبدیل می شوند.

عوارض احتمالی

امکان دارد مسائل کودک در طی زمان برطرف نشوند. نهایتاً کودک وقتی بزرگ می شود ممکن است در تحصیل پیروز نباشد، یا اینکه رفتار ضداجتماعی و گاهی جنایی از خود بروز دهد.

امکان دارد کودک در بزرگسالی دچار اختلال شخصیت شود.

درمان

اصول کلی

درمان و مشاوره به والدین و کودک از طریق پزشک

رفتار درمانی و شناخت درمانی . کودک خود در این نوع درمان ها نقش مهمی را به عهده دارد. او باید مواظب رفتار خود باشد، نقش محوله را به خوبی ایفا کند، و رفتار خود را ثبت کند. در یک طرح کلی ، اساس این روش های درمانی بر راهبردهای تغییر رفتار نامطلوب استوار است . به نظر می رسد که ترکیب این روش های درمانی با داروها بهترین نتایج را در کنترل علایم به همراه داشته باشد.

در خانه یک محیط متناسب و محدودیت های کاملاً مشخص برای رفتار کودک را در نظر بگیرید. ضمناًً باید از روش های تربیتی هم به طور مداوم بهره گرفت . اگر احساس می کنید که نیاز به کمک از طرف افراد متخصص امر دارید مراجعه کنید.

با معلم کودک تماس مستمر داشته باشید. اگر کودک در درس خود نیاز به کمک بیشتری دارد، امکان آن را فراهم کنید.

داروها

پزشک شما شاید تصمیم بگیرد داروهایی مثل متیل فنیدات (ریتالین )، که ظاهراً اثر آرامش بخش در بچه ها دچار این اختلال دارند، تجویز کند. این داروها اثرات جانبی ناخوشایندی دارند، از جمله : اختلال در خواب ، افسردگی ، سردرد، معده درد، بی اشتهایی ، و کاهش رشد.

فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری

فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری کودک خود را حتی المقدور در چارچوب مشخصی در آورید.

رژیم غذایی

رژیم غذایی مخصوصی پیشنهاد شده اند: حذف کلیه افزودنی های غذایی (ادویه جات و غیره )، حذف مواد به خصوصی از رژیم غذایی ، یا ویتامین درمانی شدید. اغلب تحقیقات پزشکی اشاره به این دارند که این رژیم ها برای تعداد بسیار کمی از بچه ها مفید هستند. اما بسکمک از والدین تغییرات قابل توجهی را در رفتار بچه ها خود پس از استفاده از این رژیم ها گزارش کرده اند. شاید دلیل آن این باشد که با تهیه غذاهای مخصوص برای کودک ، وی احساس می کند که توجه بیشتری به او می شود. در مورد هرگونه رژیم غذایی مخصوصی که برای کودک خود در نظر دارید با پزشک خود مشورت کنید.

درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟:

اگر احساس می کنید کودکتان علایم اختلال کم توجهی ـ بیش فعالی را دارد.

اگر پس از شروع درمان علایم بدتر شوند.

اگر دچار علایم نو وغیرقابل کنترل شده اید. داروهای مورد استفاده در درمان ممکن است عوارض جانبی به همراه داشته باشند.

منبع:www.irteb.com

/م

karnikan.ir: مجله کارنیکان: وبلاگ خبری و تحلیلی

kashia.ir: کاشیا | مجله گردشگری و مسافرتی

منبع: راسخون