حرکت درجای دوچرخه سواری ایران، چرخ هایی که به خط انتها نمی رسند! - مهسان بلاگ

تیم ایران همچون دو دوره قبل به لطف حضور تیم های باشگاهی پتروشیمی تبریز، شهرداری تبریز و پیشگامان کویر یزد در سه سال قبل از المپیک توانسته بود با بیشترین امتیاز و با فاصله زیاد از تیم دوم در رده اول آسیا تکیه زده و با کمک همین امتیاز سه سهمیه المپیک در بخش مردان جاده را از آن خود کند.

در میان تیم های آسیایی حاضر در المپیک برزیل در بخش استقامت جاده تنها ایران با سه رکابزن در مسابقات حاضر بود. قزاقستان و کره هر کدام با دو ورزشکار و کشورهای ژاپن ، هنگ کنگ و امارات نیز با یک دوچرخه سوار در بخش جاده مردان شرکت کرده بودند. از بین این نفرات تنها دو رکابزن قزاق و دوچرخه سوار ژاپن از خط پایان المپیک 2016 گذشتند.

اولین حضور دوچرخه سواری جاده ایران در المپیک به سال 1964 برمی شود. در این سال ایران تنها یک رکابزن ناکام داشت. در آن سالها رقابتهای تایم تریل به صورت تیمی برگزار می شد که ایران در این سال بیست ودوم شد. ایستادن رکابزنان در رده های 72، 78 و 80 و تنها یک نفر نتوانست از خط پایان عبور کند.

در المپیک مونیخ، ایران تنها در بخش تایم تریل تیمی حضور پیدا کرد و با چهار کننده خود در رده سی و دوم ایستاد. در المپیک مونترال سال 1976 هر چهار رکابزن ایران از خط پایان نگذشتند و در تایم تریل تیمی ایران بیست وچهارم شد. در المپیک سال 1988 سئول از سه کننده کشورمان یک نفر از خط پایان نگذشت و دو نفر دیگر به ترتیب در رده 56و 93 قرار گرفتند. در تایم تریل تیمی هم ایران بیست و سوم شد.

در المپیک بارسلونا ایرانی ها باز هم نتوانستند از خط پایان بگذرند. نکته حائز اهمیت حضور خسرو قمری رئیس فدراسیون فعلی دوچرخه سواری در ترکیب تیم ملی قرار داشت. ایران در تایم تریل تیمی این سال بیست و یکم شد.

در المپیک سیدنی 2000 باز هم تیم دونفره دوچرخه سواری ایران نتوانست مسابقه خود را به اتمام برساند. در 2004 آتن نیز باز هم تیم دو نفره ایران از خط پایان عبور نکرد تا ناکامی رکابزنان تکمیل شود. اما بعد از 20 سال و در المپیک 2008 پکن حسین عسگری توانست با ایستادن در رده پنجاه و یکم بهترین نتیجه رکابزنان را رقم بزند. میزبانی در اولین سال حضورش در المپیک هفتاد و هشتم و مهدی سهرابی هم مسابقه را تمام نکرد. در این سال عسگری در تایم تریل انفرادی سی وچهارم شد. در المپیک 2012 باز هم سه کننده ایران از خط پایان نگذشتند و حقی در تایم تریل سی و ششم شد.

و تکرار تاریخ و داستان دوچرخه سواری در برزیل؛ در المپیک ریو باز هم سه کننده ایران از خط پایان نگذشتند و قادر میزبانی در تایم تریل انفرادی در رده سی و یکم ایستاد تا پفراینده این دوره دوچرخه سواری المپیک نیز با تکرار عنوان از خط پایان نگذشت بسته شود.

انتخاب رکابزنان پیش از المپیک فرایند طولانی داشت و همین باعث شده بود تا نقدها فراوانی حتی از سوی ملی پوشان نیز مطرح شود. از انتقاد از ملاک قرار دادن نتیجه رکابزنان در تورهایی که با فرایند مسابقات المپیک متفاوت است تا انتقاد به عملکرد ملی پوشان در تنها اردوی برگزار شده فدراسیون برای دوچرخه سواران در اردبیل، تا انتقاد به انتخاب نفرات که تا زمان اعزام تیم ادامه داشت و کار را به جایی رساند که قادر میزبانی در تور چین از تصمیم خود برای انصراف از حضور در المپیک بخر داد, تا انتقاد از برنامه پروازی تیم ملی به ریو.

سهمیه های دوچرخه سواری ایران در المپیک ریو با تلاش باشگاه هایی به دست آمد که طی چند سال مرتبا در تورهای مختلف پا زده و توانسته بودند کمک شایانی به صدرنشینی ایران در آسیا کنند حاصل آمد. بار آمادگی ملی پوشان تا چند روز مانده به المپیک هم بر روی دوش این باشگاه ها بود چرا که فدراسیون تنها به برگزاری یک اردوی کمتر از دو هفته در سرعین اردبیل بسنده کرد!

اردویی که با انتقاد مهدی سهرابی و حتی اعلام شکایت این ملی پوش از فرایند انتخاب نهایی رکابزنان المپیکی همراه شد. سهرابی معتقد بود: من در تمرینات اردبیل بهترین بودم اما نمی دانم چرا انتخاب نشدم. قرار بود عملکردمان در تور چین هم مد نظر قرار داده شود اما درست در چند روز اول تور و وقتی در چین بودیم اسامی را خاطرنشان کردند. من از این بابت از فدراسیون و کادر فنی شاکی هستم و بازهم خودم را محق حضور در المپیک می دانم و پیگیر حقم هستم. معتقدم این انتخاب ربطی به کمیته فنی فدراسیون ندارد بلکه تصمیم خسرو قمری رئیس و چایچی بوده است و مابقی انتخابی های و صحبت ها بهانه است.

ملی پوشان پس از یک تور سنگین 15 روزه در چین در فاصله چهار روز مانده به رقابتهای خود به ریو رفتند. مسابقات طولانی و سفر طولانی مدت به این کشور در خستگی آنها بی تاثیر نبود و همین هم یکی از اعتراضات ملی پوشان قبل از رقابتها بود.

هیات رئیسه فدراسیون دوچرخه سواری پیش از اعزام تیم ملی به برزیل خاطرنشان کرد که چنانچه رکابزنی بتواند در رده پنجاهم بایستد جایزه 50 میلیون تومانی می گیرد اما این جایزه هم کارساز نشد تا این پاداش میلیونی به جیب فدراسیون برشود.

مسابقه دوچرخه سواری بخش جاده المپیک از آن حیث در همان اولین روز المپیک مورد توجه قرار گرفت که حضور جان کری وزیر امور خارجه آمریکا و خوش و بش او با رکابزنان مطرحی چون دارنده مدال طلای المپیک لندن باعث حضور رسانه ها و بازتاب جهانی خط استارت این دیدارها شده بود.

رکابزنان ایران شروع خوبی داشتند اما درست در نیمه راه قادر میزبانی در یک اتفاق عجیب دچار حادثه بدی شد. افتادنی که وی را از گروه پیشتاز عقب انداخت و تصاویر خارج شدن اش از جاده به عنوان یکی از تصاویر حاشیه ای این رقابتها در المپیک ثبت شد. در ادامه هم دو کننده دیگر ایران نتوانستند به مسابقه خود ادامه دهند تا این بار هم رکابزنان نتوانند به مسابقه المپیکی خود پایان دهند.

قادر میزبانی کاپیتان تیم ملی دوچرخه سواری ایران بازماندن اش از ادامه راه المپیک را یک بدشانسی می داند و معتقد است اگر طوقه اش سر ناسازگاری نداشت استثنایی ترین نتیجه را در المپیک می گرفت. میزبانی در این رابطه به مهر گفت: آن روز بهترین روز من بود در یک سوم راستا که سخت ترین قسمت مسابقه هم بود من همراه با گروه پیشتاز رکاب می زدم و حتی امید این را داشتم که بتوانم در بین 20 نفر باشم اما نمی دانم چه اتفاقی افتاد. چسبی که لاستیک چرخم را به طوقه متصل کرده بود دردسر ساز شد طوریکه سر یکی از پیچ های تند طوقه ام قفل کرد و تعادل دوچرخه ام بهم خورده و زمین خوردم. دقایقی گیج بودم اما بلند شدم و به راستا ادامه دادم اما وقتی از گروه اصلی عقب بیافتی دیگر نمی توانی به گروه پیشتاز برسی و همین شد که از آنچه که هدفم بود بازماندم.

اما مجید ناصری سرمربی اسبق تیم ملی دوچرخه سواری معتقداست؛ من قبول ندارم که بگویند قد و قواره ما درالمپیک همین است به نظرم دوچرخه سواری ایران وقتی در آسیا در رده اول است باید بهتر از این باشد. وی در بخشی از گفتگوی خود با خبرنگاران گفت: ما در این چهار سال گذشته رشدی در دوچرخه سواری نداشتیم اصلا نگاهمان المپیکی نبود. ما در مسابقات قهرمانی آسیا سال 2015 اولین سهمیه المپیک برزیل را گرفتیم. مادر آنجا ثابت کردیم که قدرت تیم ایران به تمام آسیا می چربد. اما نگاهمان به المپیک تنها صرف حضور بود و همین باعث شد تا باز هم نتوانیم اقبالی بدست آوریم.

انتخاب رکابزن تایم تریل رو ایران هم به نوبه خود جالب بود. چندین بار از سوی فدراسیون نام کننده ایران در این ماده عوض شد تا در نهایت در حالیکه آروین معظمی گودرزی که بهترین رکابزن این ماده در یک سال گذشته است به دلیل آنچه بیماری اش عنوان شد کنار گذاشته شده و نام قادر میزبانی به عنوان کننده ایران در این ماده به کمیته بازیها داده شود. قادر میزبانی در دهه 40 زندگی اش و در دومین تجربه المپیکی خود در ماده تایم تریل با زمان یک ساعت و 21 دقیقه و 39 ثانیه در رده سی و یکم ایستاد. کسب این عنوان نسبت به دوره های قبل المپیک بهتر بود تا شاید این مسئله مرحمی بر روی زخم کهنه دوچرخه سواری باشد.

اما مشکل کجاست؛ چرا رکابزنان ایران با وجود قدمت ده ساله در حضور در المپیک در بخش جاده و ایستادن در رده اول آسیا آن هم با اقتدار ؛ باز هم در میدان بزرگ المپیک عقب می مانند و حتی توان گذر از خط پایان مسابقات را ندارند !

ناصری داور بین المللی دوچرخه سواری حلقه مفقوده این رشته را در برنامه ریزی می داند. وی معتقد است : اگر هشت سال پیش وقتی عسگری در المپیک نتیجه بهتری گرفت برنامه ریزی کرده بودیم الان شانس موفقیت مان بیشتر بود. ما هنوز هم می توانیم به المپیک بعد امیدوار باشیم. برای نزدیک شدن به موفقیت در هشت سال دیگر باید از الان گام برداریم، پشتوانه سازی کنیم، به امیدها و جوانان بها داده و در تیم ملی پوست اندازی کنیم، بها دادن به جوانان در سال 2011 به ما ثابت کرد از این مسئله بازخورد خوبی خواهیم گرفت اما نمی دانم چرا این مسئله کمرنگ شد. ما جوانان خوبی برای حضور در المپیک داشتیم امیر کلاهدوز و سعید صفرزاده و حسین علیزاده در رقابتهای تور چین هایلک بسیار خوب بودند و چه بسا بهتر از المپیکی ها و شاید اگر شانس المپیکی شدن داشتند و حتی اگر نتیجه ای نمی گرفتند اما می توانستند در آینده از تجربه خود به نفع ما کمک کنند.

وی حضور حامیان مالی را در فدراسیون و گام بلند این مجموعه برای تامین تجهیزات ارزشمند دانست و گفت : ما در دوچرخه سواری مشکل تجهیزات نداریم. در این بخش بهتر از آنچه که بوده هستیم توفیقات خوبی در جذب اسپانسر داشتیم اما باید در آینده برای رسیدن به موفقیت روی مسائل دیگر همچون مباحث روانی، دانش فنی مربیان و حضور مداوم و مکرر در میادین بزرگ و کسب تجربه برای جوانان گام برداریم .

مجله سرگرمی: مجله سرگرمی و گردشگری

باتسک: مترجم آنلاین، دارالترجمه آنلاین