ناصر فکوهی؛ دولت کجاست؟ - مهسان بلاگ

این فکر که ما احتیاج به دنیا نداریم و همه کار را خودمان می کنیم نه مدرن است و نه ملی و تنها می تواند گویای یک بی خبری و غفلت و بی کفایتی باشد. واکسینه کردن یک جمعیت عظیمسال شاید 50 یا 60 میلیونی که هنوز پس از گذشت یک سال از بروز ویروس و شش ماه از شروع واکسیناسیون نه فقط در کشور های پیشرفته بلکه حتی در کشور های در حال توسعه و دنیا سومی نظیر ترکیه و ارمنستان تا حد زیادی پیش رفته، در کشور ما هنوز درگیر هزارتو های فساد و کوچه های پیچاپیچ سوء استفاده از همه بلایای این کشور است.

شرایط آب، برق، شرایط بی سامانی شهرها، بیمارستان ها، ادارات دولتی و... باور نکردنی به نظر می رسد. خوزستان همچنان در بی آبی و تبعیض می سوزد. در این میان باید پرسید دولت کجاست؟ منظور نه دولت پیشین یا دولت پیش رو ست. بلکه مفهوم دولت در معنای فراگیر آن است یعنی نهادی که مسئولیت مردمان پهنه خود را در دست دارد. گروهی از بی خبرترین افراد و در صف اول آن ها بعضی روشنفکران، با سوء استفاده از عدم شناخت مردم از تاریخ و شرایط دنیا، و شاید بدتر از آن عدم شناخت خودشان، هنوز همه جا دم از احتیاج به کاهش حجم دولت و واگذاری مسئولیت های دولتی به بخش خصوصی می کنند.

حال آنکه همین مقدار هم که مردم سر پا هستند و به شرایطشان رسیدگی می گردد حاصل باقی ماندن بخش های دولتی است که هنوز خصوصی (بخوانیم صد در صد فاسد) نشده اند. راست گرایان نژادپرست و نخبه گرا، دوست دارند دائم از موفقیت های کارآفرینان سخن بگویند و اعلام کنند که دولت خود را کنار بکشد؟. پرسش این است در کدام کشور پیشرفته دولت در این بحران دنیا خودش را کنار کشیده است؟

در 27 کشور اروپایی نه تنها واکسیناسیون به انتها رسیده از همین هفته همه افراد ناچارند نشانه الکترونیک واکسینه شدن را برای ورود به بخش عظیمی از فضا های شهری با خود حمل کنند. در آمریکا تنها آن بخش از ابلهانی که هنوز هوادار دروغ عظیم ترامپ هستند و در برابر واکسیناسیون مقاومت می کنند امروز 99 درصد درگذشتگان تازه ویروس را تشکیل می دهند؛ و تنها کشور هایی که در آن ها صحبتی از دخالت دولت نیست کشور هایی دنیا سومی و فقیر هستند که یک گروه نخبه هنوز در آن ها دم از لزوم خصوصی سازی و اقتصاد باز می زند.

چه کسانی قرار است این نهاد های خصوصی را اداره و مدیریت کنند؟ و مگر آیا می گردد در کشوری بیش از ما، همه چیز را خصوصی و پولی کرد و از بیمارستان ها، ادارات رسمی دولت، مشاغل حیاتی، منبع عایدی و فساد ساخت؟ به نظر می رسد که این شرایط هشداری جدی برای مسئولان باشد. موضوع نابسامانی کنونی بحثی سیاسی به معنی اخص کلمه نیست، اما نتیجه سال ها بی توجهی و تحقیر و حتی برخورد تقریبا در همه زمینه ها به نظر متخصصان در سطح مسائل اجتماعی، مالی، زیست محیطی، سیاسی و، رسانه ای و ... است.

هنوز فرصت آن هست که درد های مردم جلوگیری کرد و به آن ها رسید، اما برای این کار احتیاج به دولتی وجود دارد که خود را و مردم خود را جدی بگیرد، در غیر این صورت بحران های عظیم -و شاید خشونت آمیز که دردی بر درد های دیگر خواهند افزود- پیش رو اجتناب ناپذیر می کنند.

ما سالهاست درباره این گرایش به تن دادن به سرمایه داری دنیای در همه عرصه های خصوصی و در همان حال قهر کردن با همین سرمایه داری جایی که منفعت مردم در میان است هشدار داده ایم، ولی باز هم باید هشدار داد. شاید گوش شنوایی پیدا شد.

* استاد دانشگاه تهران و مدیر موسسه انسان شناسی و فرهنگ

مجله صادق ویلا: مجله صادق ویلا | آموزش چاپ و طراحی گرافیکی، موشن گرافیک

اخبار ورزشی: اخبار ورزشی، مجله خبری و تحلیلی ورزش ایران و جهان