طرفدار، فوتبال و رفتارهای طرفداری از نگاه یک جامعه شناس ورزشی - مهسان بلاگ

داروین صبوری در گفت وگو با خبرنگار خبرنگاران در موضوع دلایل و ریشه های پدیده طرفداری در فوتبال اظهار کرد: تیم های قدیمی مانند استقلال و پرسپولیس در زمان بدو ایجادشان پیوند نزدیکی با سیاست داشته اند. برای مثال حامیان استقلال نزدیکان به دولت بوده اند و طرفداران پرسپولیس مخالفان آن بوده اند که مخالفت خود را به وسیله طرفداری از تیم پرسپولیس نشان می دادند.

وی ادامه داد: دلیل دیگر سرمایه های فرهنگی، اعضای خانواده ها هستند که افراد به دلیل علاقه به آنها طرفدار تیم موردعلاقه آن ها می شوند. سوم بحث بومی و محلی بودن است که بعضی تیم ها نماینده یک جغرافیای خاص هستند که طرفداری از آن ها به منزله طرفداری از موقعیت جغرافیایی مانند تیم های شهرستان است. این جغرافیای خاص می تواند محل سکونت فرد باشد یا اینکه افراد وابستگی قومی و فرهنگی و زبانی به آن داشته باشند، طرفداران با طرفداری از آن تیم از فرهنگ یا خرده فرهنگ و لهجه و گویش و مرام خاص خود حمایت نموده و آن را برجسته می نمایند.

این کارشناس ورزشی گفت: هنگامی که طرفدار یک تیم خارجی می شویم، خود را با یک گستره بزرگ تر پیوند می زنیم. حضور فوق ستاره در یک تیم باعث جذب طرفدار برای آن تیم می گردد، یا قهرمانی های مکرری که یک تیم کسب می نماید خیال طرفدار را از بابت موفقیت تیم مورد علاقه اش راحت می نماید. از دیگر عوامل طرفداری می توان به زیبا و ناب بازی کردن تیم ها اشاره نمود.

صبوری اضافه نمود: پیش از انقلاب، مردم از تیم پرسپولیس به عنوان رقیب دربار و سلطنت حمایت می کردند، پرسپولیس تنها تیم موجود در ایران بود که می توانست در مقابل تاج قد علم کند، پس طبیعتاً رقابت میان این دو تیم ایجاد می گردد. این تیم می توانست خریدهای خوب انجام دهد و پا به پای تیم تاج به رقابت با او بپردازد. طبق آمارهای موجود در آن موقع تیم تاج بعد از رئال مادرید ثروتمندترین تیم دنیا بوده است.

این جامعه شناس گفت: در استادیوم های فوتبال مشاهده می کنیم که بعضی طرفداران تیم مورد علاقه شان را بعد از خدا و والدین، پرستش می نمایند. این کنش ها را می توانیم خرده فرهنگ هایی بدانیم که در دل فرهنگ بزرگ تر جامعه شکل می گیرد. زمانی که از خداوند یا والدین سخن می گوئیم از کلان مفاهیمی سخن گفته ایم که ارزش هایی را برای ما یادآور می نمایند و نگهبان آنها هستند. هنگامی که طرفداران تیم، خود را هم عرض این مفاهیم قرار می دهند می توان به سخن بعضی جامعه شناسان رسید که فوتبال را دین هزاره سوم می دانند.

صبوری اضافه نمود: هنگامی که فوتبال را آنالیز می کنیم در حال مطالعه یک آئین هستیم که تاریخ، آداب و رسوم خاص خود را دارد. بعضی معتقدند مسابقه فوتبال به مثابه روز رستاخیز است و داور مسابقه نماد نماینده ای از طرف خدایان آسمانی که به زمین آمده و در حال قضاوت است. بوسیدن زمین فوتبال توسط بازیکن، حامل این پیغام است که استادیوم یک مکان مقدس است و هنگامی که ورزشکار کارت قرمز می گیرد یعنی حق ندارد در این زمین مقدس بماند و باید آن را ترک کند. کارت قرمز در اسطوره ها بیانگر این است که فرد نباید در زمین مقدس خون بریزد یا اسلحه با خود حمل کند و وارد مسجد یا کلیسا گردد چون زمان و مکان هردو مقدس هستند. همه اینها نمادهایی از یک آئین هستند، طرفدار ناخودآگاه حس می نماید که وارد یک مکان قدسی شده و در حال اجرا یک عمل مقدس است و این مسئله برای او به حدی مهم است که حاضر است از ارزشمندترین مسائل زندگی خود مانند جانش بگذرد، اما این مکان مقدس را از دست ندهد.

وی توضیح داد: افراد جامعه معمولاً عضو گروه هایی هستند که در آن ها بازسازی می شوند مانند گروه خبرنگاران یا دانشجویان. گروه دیگری که افراد می توانند فارغ از جنس و سواد و دیگر اِلمان ها عضو آن باشند تیم های فوتبال است. هنگامی که شخص خود را عضو طرفداران یک تیم می داند یعنی خود را به یک گروه بزرگ تر متصل نموده و به عبارتی به خود هویت می دهد.

این جامعه شناس اضافه نمود: تعصب طرفداران را در قالب های مختلف از جمله خشونت و پرخاشگری یا انسجام درون گروهی می توان مشاهده کرد. مثلاً زمانی که همه با هم در حال شعار دادن هستند. باید توجه کرد که میدان ورزش جدا شده از میدان اصلی جامعه نیست، به عنوان یک جامعه شناس نمی توان تشخیص داد که طرفدار تنها برای حمایت از تیم مور علاقه اش به استادیوم می آید یا اینک جای دیگری را برای گذراندن اوقات فراغت خود پیدا ننموده است.

صبوری ادامه داد: اگر میدان های موازی دیگری برای گذراندن اوقات فراغت وجود داشت شاید این شادی های خیابانی به بهانه دیگری بود و می توانستیم این پرسش را مطرح کنیم که آیا می توانیم بعد از مسابقه فوتبال شاهد چنین شادی های خیابانی باشیم؟. پاسخ این پرسش در صورتی داده می گردد که ما میدان های تفریحی موازی ورزش داشته باشیم و بعد آنالیز کنیم که کنشگر روی استقبال به کدام سمت قرار می دهد.

وی اظهار کرد: نهاد ورزش مانند دیگر نهادهای اجتماعی حاصل دنیا مدرنیته است و عمر آن بیش از 250 سال نیست. در ورزش انسان ها به صورت نمادین به جنگ یکدیگر می روند و قرار نیست چند سال یک بار شاهد جنگ دنیای باشیم چرا که قرار است یک جنگ کنترل شده نمادین شکل بگیرد.

این جامعه شناس ورزشی گفت: هنگامی که همه آمارهای خشونت اجتماعی را کنار یکدیگر قرار می گیرند، در میدان ورزش در مقایسه با دیگر میدان ها خشونت بیشتری مشاهده نمی گردد.

berlinro.ir: آلمان: سفر به مهد صنعت و فناوری اروپا، برلین، هامبورگ، هانوفر

namasho.com: نماشو: آگهی رایگان، رپورتاژ رایگان، آگهی بنری ارزان، خرید بک لینک