پول می گیرم داد می زنم - مهسان بلاگ

به گزارش ایران، آنها صرفاً مسئولیت اطلاع رسانی را بر عهده دارند آن هم در حوزه محصولات مغازه ها و رویدادهایی مثل حراجی و تخفیف و... اگر گذرتان به خیابان انقلاب تهران افتاده باشد حتماً آنها را دیده اید یا حداقل صدایشان را شنیده اید، شاید هم وقتی از کنارشان رد شده اید و گوشتان زنگ زده، اخم نموده باشید ولی احتمالاً از ریزه کاری های شغل آنها خبر ندارید.

ابعاد و زوایا دادزنی

با دور زدن خیابان های پر از مغازه که محل اصلی فعالیت دادزن ها است، می فهمیم که پیک کار آنها از ساعت یازده تا شش بعدازظهر است چون این ساعت شلوغ ترین ساعت خیابان محسوب می گردد. بنابراین دادزن ها از ساعت 10 کم کم در محل کار خودشان که جلوی مغازه مد نظر است، مستقر می شوند، یک چایی می خورند و آغاز می نمایند به گرم کردن صدایشان، بعد دادزدن را آغاز می نمایند. جالب این که دادزن های مغازه های مختلف در یک راسته، باهم رقیب هستند اما در اتحادی که مورد توافق همگی است سعی می نمایند نوبتی داد بزنند که صدایشان با هم تداخل نداشته باشد، آنها سعی می نمایند در لحن و جملات هم تفاوت هایی داشته باشند که مشتری جلب کن باشد. یکی از ترفندهای دادزن ها بامزگی است. آنها برخی وقت ها یک طنز ظریفی هم چاشنی کارشان می نمایند تا هم عابرانی که دارند با عجله رد می شوند لبخند بزنند و هم خودشان کمی تنوع در کارشان داشته باشند.

وقتی بین دادزن ها بروی و درباره فوت و فن کارشان بپرسی همه شان می گویند که باید حواست باشد که از حنجره دادنزنی وگرنه احتمالاً همان روز اول کارت به بیمارستان می کشد. آنها شرح می دهند که یک دادزن خوب مثل یک بازیگر تئاتر خوب که می خواهد صدایش را بدون آسیب دیدن حنجره به انتهای سالن برساند، باید از دیافراگم شان داد بزنند. برای این کار اول باید تمرین نمایند که چطور دیافراگم را پر نمایند و بعد با دادزدن هوای داخل دیافراگم را کم کم خالی نمایند. با همه اینها باز هم خیلی شب ها صدایشان می گیرد یا گلو درد دارند.

از حقوق مکفی خبری نیست

قبول کنید که حداقل 8 ساعت داد زدن طی روز کار سخت و طاقت فرسایی است و هر کسی از عهده آن برنمی آید. برای همین دادزن ها در تهران حداقل روزی 100 تا 150 هزار تومان می گیرند که خودشان می گویند پول خیلی کمی است. احمد با سابقه یازده ساله دادزنی که برای مغازه داران خیابان انقلاب شناخته شده است، اعتقاد دارد که این پول نه تنها کم است بلکه چندان برکتی هم ندارد.

دادزنی و دردسرهای عظیم

دادزنی از آن دسته شغل هاست که حتی اگر فکر می کنید در آن استعداد دارید هیچ کس به شما توصیه نمی نماید دنبالش بروید چون بعد از مدتی داد زدن، اگر حنجره و صدایی هم برایتان مانده باشد، انواع و اقسام بیماری ها در انتظارتان خواهد بود. دادزن های راسته انقلاب در حالی که دور من حلقه زده اند شرح می دهند که هر شب سردرد دارند آن هم نه فقط برای اینکه صدای خودشان دائم توی گوش شان می پیچد بلکه انرژی ای که برای دادزدن صرف می نمایند به خودی خود برایشان سردرد می آورد. در کنار این، اغلب آنها به دلیل مدت زیاد ایستادن کمر درد هم می گیرند به اضافه مشکلاتی مانند پارگی فتق و ضعف اعصاب. خودشان می گویند دادزنی کاری است از سر ناچاری و البته موقتی و پاره وقت!

چرا بلندگو ندارید؟

احتمالاً همان طور که برای من سؤال شده، شما هم در حال خواندن این خط ها با خودتان می گویید چرا دادزن ها از بلندگو استفاده نمی نمایند. احمد در جواب این سؤال می گوید: برخی ها استفاده می نمایند اما مدل صدایی که بلندگو ایجاد می نماید خیلی از دادزدن معمولی اعصاب خردکن تر است. اگر شما پشت بلندگو دادبزنی صدایش خیلی بلند می گردد و بقیه را شاکی می نماید اگر هم داد نزنی لحن هیجانی که کار باید داشته باشد درنمی آید. همین حالا خیلی از مغازه دارها از صدای ضبط شده استفاده می نمایند که از اسپیکر پخش می گردد اما خود مغازه دارها می دانند که تأثیر این کار از دادزن کمتر است.

فرق دادزن با بفرمازن

دادزنی یک شغل مشابه هم دارد، بفرمازن! بین این دو شغل تفاوت های کمی هست، هر دو جلوی مغازه ها می ایستند و مردم را به استفاده از امکانات مغازه تشویق می نمایند اما فرق آنها چیست؟ بفرمازن ها معمولاً جلوی رستوران ها می ایستند و در عین حال که مردم را تشویق می نمایند که وارد رستوران شوند، جلوی آنها می ایستند و به آنها بفرما می زنند. بفرمازن ها در پارک کردن ماشین مشتری ها هم یاری می نمایند و سعی می نمایند اجازه ندهند کسی که مشتری نیست جلوی مغازه و رستوران توقف کند.

شارژ 10: شارژ 10 | مجله مسافرتی کوله پشتی گردها

مجله دانلود و سرگرمی: مجله دانلود و سرگرمی | معرفی بازی ها و سرگرمی های رایانه ای