چرا تصاویر سلفی معمولاً عجیب از آب در می آیند؟ - مهسان بلاگ

در این میان آینه اندکی محبت آمیز تر رفتار می کند و معمولا همان چیزی که انتظارش را دارید را به نمایش در می آورد. برای درک اینکه چرا سلفی ها بیشتر مواقع بسیار عجیب به نظر می رسند، بیایید نظر چند متخصص حوزه روان شناسی و همینطور تصویربرداری دیجیتال را مطالعه کنیم.

اسکات کلینگر

دستیار پروفسور تصویربرداری در کالج پالومار

سلفی ها معمولا با لنزهای عریض ثبت می شوند که فضای داخل شات را بسط داده و در تصویر اعوجاج ایجاد می کند. این لنز برای ثبت تصاویر چشم اندازها عالی است، اما برای ثبت تصاویر چهره نه چندان: معمولا دماغی درشت تر یا پیشانی ای بزرگ تر گیرتان می آید. به همین خاطر است که سلفی ها گاهی با پایه های مخصوص ثبت می شوند تا دوربین در دورترین فاصله ممکن از چهره باشد. هرچه دوربین به چهره نزدیک تر باشد، اعوجاج بیشتری به وجود می آید. فاصله بیشتر از دوربین، از میزان این اتفاق می کاهد، اما اعوجاج همچنان وجود دارد و باعث می شود چهره ها ناآشنا به نظر برسند.

بعد هم به این حقیقت می رسیم که مردم وقتی به تصاویر خودشان نگاه می کنند، معمولا توجه بسیار زیادی به نقص هایشان نشان می دهند. آن ها به جای اینکه خود را از نگاه شخصی دیگر تماشا کنند، به چیزهایی نگاه می کنند که از آن ها خوششان نمی آید.

نور هم فاکتور مهمی است. بیشتر اینفلوئنسرهای اینستاگرامی معمولا درکی درست از اهمیت نور دارند، به خاطر اینکه همواره دوربین به دست راه می فرایند و به مرور زمان فهمیده اند چه چیزی در دوربین خوب به نظر می رسد. اما نوعی علم پشت این ماجرا است. شما باید به دنبال نورهای نرم و پخش شده در محیط بگردید. به همین خاطر است که عکاسان از سافت باکس های بزرگ استفاده می کنند. نوری که پخش شده باشد، بافت و حجم را به حداقل می رساند و نور سخت بر آن ها تاکید می ورزد.

بافت و حجم روی چهره به معنای لک و پیس است. به همین خاطر است که وقتی دوربینتان را در یک روز آفتابی در ساحل بیرون می آورید، نتایج معمولا فاجعه بار هستند - شما نور مستقیم و سخت خورشید را دارید و لنز عریضی که در ترکیب با یکدیگر باعث می شوند تنها عنصر واضح در تصویر، خال روی گونه هایتان باشد.

ریچل فاین سیمولینسکی

سخنران و عکاس در مدرسه هنر و طراحی ایلینویز

سلفی نوعی فانتزی از تصویر شبح وار شما در چشم فردی دیگر است. اساسا سلفی شما ممکن است عجیب به نظر برسد چون وقتی شما به یک سلفی نگاه می کنید، صرفا در حال تماشای خودتان نیستید. شما دارید خودتان را در حال تماشای خودتان تماشا می کنید. این کار منجر به شکل گیری نوعی حس ناخوشایند می شود. چون سلفی ها اجازه می دهند که قادر به مشاهده همزاد خودتان باشید. سلفی اجازه می دهد ورژنی از خودتان را تماشا کنید که معمولا برای افراد دیگر رزرو شده، یک ورژن غیر وارونه و واقعی از خودتان.

وسواس روی اینکه خودتان را همان گونه ببینید که دیگران می بینند، در نهایت بیهودگی محض است. به همان اندازه که محدودیت های تکنولوژیک در تصاویر تاثیر می گذارند، فاکتورهای اجتماعی هم مشخص می کنند که یک تصویر چطور به نظر می رسد. هیچکس دلش نمی خواهد وسط سلفی دریافت دیده شود. این کاری پوچ است و پوچی، شرم آور تلقی می شود. تحقیر اجتماعی بطالت، باعث می شود سلفی تبدیل به یک تفریح خجالت آور (کلمه ای نرم تر برای تابو) شود و بنابراین بیشتر ما را به خود جذب می کند.

پس تا به اینجای کار، تابو بودن سلفی باعث می شود نوعی نگرش منفی نسبت به خروجی داشته باشیم، چرا که تصویر نوعی حس ناقلا بودن دارد. به این شکل، سلفی ها تبدیل به نوعی وسواس می شوند. من شخصا 7937 سلفی در اکانت آی کلاد دارم که تصاویری به دردنخور هستند و فقط فضا را اشغال می کنند، اما می توان از این فضای هدر رفته چشم پوشی کرد چون سنسور سلفی آیفون 6 اس من تصاویری صرفا 1 مگابایتی تولید می کند. بنابراین آرشیو تصاویر سلفی من تنها 8 گیگابایت اشغال کرده است.

جامعه تصویربرداری معمولا درگیر این بحث می شود که میان سلفی و خودنگاره (ثبت پرتره از خود) چه تفاوتی وجود دارد. گاهی این بحث شکلی شاعرانه به خود می گیرد و می گویند یکی متعلق به جهان هنر است و دیگری متعلق به جهان واقعی. اما به نظر من این مباحثات هیچ نتیجه ای ندارند. سلفی یک زیرمجموعه از خودنگاره است که در آن سوژه، دوربین را به صورت فیزیکی در دست خود نگه داشته و دکمه شاتر را فشار می آید. این یعنی هر آنچه در قاب قرار می گیرد، محدود به درازای دستی شده که دوربین را بالا نگه داشته.

من بیشتر از ابعاد تکنولوژیک دوربین موبایل شخص، راجع به روان شناسی و تاثیرگذاری اجتماعی صحبت می کنم. چون برداشت بصری تا حد زیادی تحت تاثیر خلاقیت است و خلاقیت هم ملغمه ای از فاکتورهای فیزیکی، روان شناختی و اجتماعی به حساب می آید. به نظرم جالب ترین پاسخ برای این سوال نباید راجع به اعوجاج لنزهای عریض یا دوربین جلوی موبایل یا فضای رنگی تصویر باشد، بلکه باید چگونگی عملکرد سلفی در زندگی ما باشد.

لیز کوهن

هنرمند و دستیار پروفسور در دانشگاه هنر آریزونا

اگر فرض را به صحبت درباره تصویری بگذاریم که با موبایل هوشمند و با هدف اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی ثبت شده، سلفی ها فشار مضاعفی به افراد می آورند. شبکه های اجتماعی شدیدا الهام بخش هستند، به شکلی که حتی تاثیرات منفی آن ها هم در نهایت تاثیری مثبت است. به این معنا که شما تصویری خواستنی از خودتان منتشر می کنید و حتی اگر تصویر بیزار کننده باشد هم بیزارکننده-خواستی تلقی می شود.

ما به سلفی دریافت ادامه می دهیم چون می خواهیم در این کار مهارت بیشتری بیابیم. سلفی ها آنقدر جاه طلبانه هستند که هیچوقت نمی توانیم بهترین سلفی ممکن را بگیریم و برای همین به ثبت تصاویر بیشتر ادامه می دهیم. در این بین، مباحثات تغییر می کنند و فیلترها و ابزارها هم بهتر می شوند، یا در واقع پیچیده تر.

به نظرم شرایط فعلی جهان این فشار را بیشتر کرده است و شبکه اجتماعی اکنون تنها راه ما برای دیدن یکدیگر است. به نظرم مردم حالا یا بیشتر از هر زمان دیگر درگیر شبکه های اجتماعی شده اند یا آن ها را کاملا کنار گذاشته اند. هرچه بیشتر ایزوله شویم، فشار بیشتری اعمال می شود. ما می خواهیم دائما بهتر به نظر برسیم، بهتر شویم، خواستنی تر باشیم، خودمان را به عنوان انسان پرومد کنیم، خودمان را به عنوان هویتی تجاری پرومد کنیم و باعث شویم افراد بیشتری دوستمان داشته باشند.

با این وجود، به نظرم سلفی هرچه عجیب تر باشد بهتر است. به خاطر اینکه اکنون استانداردهای فراوانی برای سلفی ها مشخص شده؛ می دانیم که باید سرمان را به سمتی خاص کج کنیم یا دوربین را در زاویه مشخصی نگه داریم و در نهایت از ابزارهای اصلاح تصویر استفاده کنیم. به نظرم وقتی سلفی ها عجیب تر به نظر می رسند، در واقع اندکی واقعی تر هستند.

کریس بری

پروفسور روان شناسی در دانشگاه واشنگتن

برخلاف تصاویر سنتی، سلفی ها معمولا شامل زوایایی نامتعارف می شوند و شخصی که تصویر را ثبت می کند باید به فاکتورهای مختلفی رسیدگی کند (نظیر زاویه، دوربین دستگاه و فاکتورهای محیطی). بنابراین سلفی ها به اندازه تصاویر سنتی طبیعی نیستند. برخی از پژوهش های من نشان داده که افرادی که به انتشار سلفی در اینستاگرام می پردازند، محبوبیت کمتری نسبت به افرادی دارند که تصاویری با ژست های سنتی منتشر می کنند. یکی از تئوری هایمان اینست که سلفی ها در چشم مخاطب کمتر طبیعی و بیشتر مصنوعی نیز جلوه می کنند.

• فیسبوک به جاسوسی از کاربران اینستاگرام از طریق دوربین سلفی متهم شد

منبع: Gizmodo

karnikan.ir: مجله کارنیکان: وبلاگ خبری و تحلیلی

kashia.ir: کاشیا | مجله گردشگری و مسافرتی