اتفاقات عجیب و غریبی که تنها در کره شمالی رخ می دهد - مهسان بلاگ

در کشوری که توسط خاندانی دارای اختلال خود بزرگ پنداری و توهمات پارانویایی اداره می شود، بدست آوردن اطلاعات در خصوص شرایط جامعه و اتفاقاتی که در آن رخ می دهد بسیار سخت است.

اما اطلاعاتی که جهان در خصوص این کشور به وسیله فراریان، جاسوسان و دیگر منابع بدست آورده، تصویری از این کشور را ترسیم می نماید که گاهی خنده دار و گاهی بسیار ترسناک است. زندگی در کره شمالی برای شهروندانش چندان خوشایند و جذاب نیست و بخش زیادی از این موضوع به روش های خلاقانه رژیم حاکم برای سرکوب آن ها باز می شود. هیچ دیکتاتوری دیگری در جهان کنونی نتوانسته با چنین خلاقیت و بدعت گذاری در روش های آزار، مردمش را سرکوب نماید.

در صورت ارتکاب جرم توسط فرد، تمام خانواده او به طور دسته جمعی از تنبیه و شکنجه لذت خواهند برد

کیم جونگ اون رهبر جوانی است که سعی دارد یک تنه بیش از 25 میلیون نفر را در مشت های آهنین خود نگه دارد، جمعیتی که بخش اعظم آن با گرسنگی دست و پنجه نرم می نمایند. خاندان کیم در نزدیک به 70 سال حکومت خود بر کره شمالی به خوبی آموخته اند که این کار را با انتشار رعب و وحشت می توان به خوبی انجام داد. تنبیه و مجازات در این کشور بسیار هولناک است و به ادعای گزارش های دیدبان حقوق بشر، به صورت سیستماتیک شهروندان کره شمالی از آزادی های بنیادین محروم بوده و همیشه در خطر دستگیری قرار دارند.

به طور عمدی در کمپ های کار اجباری و زندان های این کشور شرایطی غیرانسانی و هولناک حکمفرماست تا مردم ترسیده و حتی فکر انجام کاری اشتباه به سرشان نزند. همچنین به شکل روتین اعدام هایی در ملاء عام و به جرم هایی مبهم صورت می گیرد تا همه شهروندان دائماً در ترس فرو بروند. اگر چه بعضی از کشور ها مجازات های ترسناکی برای خاطیان و مخالفان در نظر می گیرند، اما رهبران کره شمالی در این عرصه نیز دست کم یک قدم جلوتر هستند. در کره شمالی قانونی به نام مجازات سه نسل وجود دارد که به آن مجازات جمعی نیز گفته می شود. بر اساس این قانون، اگر شخصی به جرمی سیاسی متهم شود، به بدترین کمپ های کار اجباری فرستاده خواهد شد که به آن کوان-لی-سو گفته می شود.

شرایط در این کمپ ها بسیار هولناک بوده و زندانیان به شکل روتین شکنجه شده و علاوه بر آزار جنسی، غذا نیز از آن ها دریغ می شود. البته این موضوع تنها به شخص متهم محدود نمی شود، زیرا سه نسل خانواده او نیز به همین شکل تنبیه خواهند شد حتی اگر کوچکترین اتهام سیاسی متوجه آن ها نباشد. بدین ترتیب اگر شما وفادارترین شهروند کره شمالی باشید، اما پدربزرگتان نگاه بدی به تصویر کیم جونگ اون داشته باشد، ممکن است باقی عمرتان را در کمپ های کار اجباری کره شمالی بگذرانید.

سیستم طبقه بندی اجتماعی بر اساس وفاداری شهروندان

از لحظه ای که در کره شمالی به جهان می آیید، زندگی شما کمابیش برای شما تعیین شده است. البته ممکن است شما دست به شورش زده و باقی عمرتان را در کمپ بگذرانید یا سعی در فرار از کشور را داشته باشید، اما به طور عمومی والدینتان می توانند سرنوشت و آینده شما را تعیین و پیش بینی نمایند. این موضوع به دلیل وجود سیستم طبقه بندی اجتماعی در کره شمالی است که به آن سونگبون گفته می شود که بر اساس تاریخچه وفاداری خانواده به دولت و خاندان کیم تعیین می شود.

این سیستم از سال 1957 و به عنوان بخشی از کوشش کیم ایل سونگ، بنیانگذار و اولین رهبر کره شمالی، برای در دست دریافت تمام قدرت در این کشور به کار گرفته شد، اما وفاداری خانوادگی را از سال ها قبل و از سال 1910 محاسبه می نماید. در این سیستم سه دسته اصلی قرار دارند که هر کدام دسته های فرعی خاص خود را دارد. این سه دسته عبارتند از: هسته، مردد و دشمن.

اگر شما و خانواده شمالی در طی سال ها جزو افراد وفادار به دولت باشند همه چیز خوب خواهد بود، در کشوری که با کمبود مواد غذایی روبروست غذای کافی در اختیار خواهید داشت، اجازه زندگی در شهر پیونگ یانگ را دارید و می توانید به عنوان کارمند دولت مشغول به کار شوید. اگر در دو دسته دیگر قرار داشته باشید، به احتمال فراوان باید به روستا های کوچک دوردست رفته و کشاورز شوید و باقی عمرتان برای بدست آوردن مقدار کمی غذا، کار های سنگین انجام دهید. وقتی که 17 ساله شده و زمان رفتن به دانشگاه فرا می رسد همه چیز برایتان تغییر می نماید، زیرا تنها افرادی که نمره سونگبون خوبی داشته باشند می توانند به دانشگاه های کشور بروند. البته در سال های اخیر در صورت دادن رشوه، می توان تاثیر این نمره را کمتر کرد.

روستایی تبلیغاتی که هیچ کس در آن زندگی نمی نماید

کره شمالی و جنوبی به وسیله یک نوار مرزی باریک که یک منطقه حائل است از هم جدا می شوند، زیرا این دو هنوز به طور رسمی در حال جنگ هستند هر چند دهه هاست که از آتش بس بین دو کشور می گذرد. کره جنوبی در کنار این منطقه ظاهراً غیرنظامی، روستایی ساخته که به شهروندان کره شمالی که می توانند این روستا را ببینند نشان دهد که زندگی در قسمت جنوبی تا چه اندازه جذاب است. بر اساس گزارش ها، 226 ساکن این روستا دارای امکانات رفاهی زیادی بوده، مالیات کمتری پرداخته، زمین های کشاورزی رایگان دریافت نموده، از خدمت اجباری در ارتش معاف بوده، سیستم آموزشی خارق العاده ای داشته و درآمد بسیار قابل توجهی نیز دارند.

کره شمالی نیز در آن سوی منطقه غیرنظامی بین دو کره یک شهرک تبلیغاتی با عنوان روستای صلح ساخته تا شاید کسانی را به فرار به این کشور ترغیب نماید. برخلاف نسخه کره جنوبی، این روستا کاملاً قلابی است. علیرغم ادعای مقامات کره شمالی مبنی بر زندگی 200 نفر در این شهرک، هیچ کسی در آنجا زندگی نمی نماید. اگر چه در این شهرک، خانه، مدرسه، بیمارستان و مهد کودک وجود دارد، اما در واقع تمامی این ساختمان ها غلاف هایی بتنی توخالی هستند. مقامات کره شمالی حتی هزینه ای صرف نصب شیشه در جای پنجره این ساختمان ها نموده اند.

لامپ های این شهرک هنگام شب روشن و صبح خاموش می شوند، اما بسیاری این نمایش را نتیجه یک سیستم زمانبندی شده می دانند. تنها فعالیت انسانی در این شهرک، افرادی هستند که هر چند وقت یک بار برای تمیز کردن خیابان ها و رسیدگی به زمین های اطراف آن برای داشتن ظاهری مناسب به آنجا آورده می شوند. همچنین این روستا دارای یک میله پرچم بسیار غول پیکر است که روزگاری بلندترین در جهان بود، اما امروزه چهارم است و تنها برای بلندتر بودن از میله پرچمی که در روستای آنسوی مرز بود ساخته شد.

بدترین اینترنت جهان

در کره شمالی دسترسی شهروندان به اطلاعات به شدت کنترل می شود. برای داشتن کامپیوتر شخصی به مجوز از دولت احتیاج خواهید داشت و هر کامپیوتر شخصی مانند یک سلاح خطرناک باید در اداره پلیس به ثبت برسد. اگر چه اکثر جمعیت کشور توانایی مالی خرید کامپیوتر را ندارند، اما بخش های کوچکی از جامعه در شهر های بزرگ و در دانشگاه ها و مراکز دولتی به کامپیوتر دسترسی دارند. اما اینترنت نیز در کره شمالی شبیه هیچ اینترنت دیگری نیست.

کوانگ میونگ (به معنای ستاره درخشان) یک نسخه غیرقانونی ژاپنی از نرم افزار مایکروسافت است که شبیه اینترنت در سال 1994 است. کاربران در کره شمالی امکان دسترسی به کمتر از 30 وبسایت را دارند. این وبسایت ها که یک مهندس نرم افزار آمریکایی به طور اتفاقی به فهرست آن ها دست یافت بیشتر از وبسایت های پروپاگاندا، کسب و کار های دولتی، اطلاعات گردشگری، دستورالعمل های آشپزی یا فیلم های ساخت کره شمالی است. البته این محدودیت ها و اینترنت کند باسیم خانگی برای مقامات بلندپایه کشور وجود نداشته و آن ها به اینترنت جهانی دسترسی کامل دارند.

پلیس مد و لباس، لباس های غیرقابل قبول را از بین می برد

یکی از روش های مطیع نگه داشتن شهروندان، الزام استفاده از یونیفرم و لباس های محدود و متحدالشکل است. وقتی که همه یک شکل و یک ظاهر هستند، شورش کردن و سرپیچی سخت می شود. از این رو در کره شمالی همه چیز در خصوص ظاهر افراد به سختی کنترل می شود. لباسی که شهروندان کره شمالی می پوشند باید نسبتاً گشاد و ساده باشد و هر گونه ترند و مد خارجی ممنوع است. ظاهر زنان باید متناسب با سبک زندگی سوسیالیستی بوده و کسانی که خود را جدا از اجتماع می دانند باید شرمسار شوند. اگر چه خبر های زیادی در خصوص محدودیت نوع آرایش مو در مردان کره شمالی وجود دارد، اما زنان نمی توانند موهایشان را بلند نمایند.

زنان ساکن پیونگ یانگ کفش های ساده، دامن هایی تا بالای زانو و لباس های رنگی می پوشند البته بازار سیاهی برای لباس های و لوازم آرایشی که از کره جنوبی وارد می شوند نیز وجود دارد. بدین منظور در کره شمالی پلیس مد و لباس وجود دارد. این زنان یونیفرم پوش که همراهشان سوت دارند، قوانین لباس پوشیدن و ظاهر را برای زنان اجرا می نمایند در حالی که گروه های جوان سوسیالیست، افراد جوان را آنالیز نموده و همیشه در میان مردم حضور دارند. مردان باید بر ظاهر زنان و خانواده خود کنترل داشته باشند و پوشیدن لباس های جین آبی، رنگ کردن موی سر و آرایش واضح ممنوع است. مجازات افرادی که از این قوانین سرپیچی نمایند همان جا در خیابان نیز ممکن است رخ دهد و از سرزنش شدن و کتک خوردن تا کوتاه کردن مو و پاره کردن لباس های غیرقانونی متفاوت باشد.

قوانین بسکتبال خاص کره شمالی

بسیاری دوستی دنیس رودمن، بسکتبالیست مشهور سابق ایالات متحده، و کیم جونگ اون را باور نمی کردند، اما تعیین شد که رهبر کنونی کره شمالی علاقه شدید و وسواس گونه ای به بسکتبال دارد. گفته می شود که پدر وی در اکثر قصر ها و تفریحگاه های خود یک زمین بسکتبال دارد و ظاهراً کتابخانه ای دارد که ویدیوی تمام بازی های مایکل جردن در تیم شیکاگو بولز در آن یافت می شود. مادلین آلبرایت، وزیر امور خارجه سابق ایالات متحده، که از علاقه رهبر سابق کره شمالی به بسکتبال مطلع بود در سال 2000 و در دیدار خود با وی یک توپ بسکتبال با امضای مایکل جردن به وی هدیه داد.

با این وجود مایکل جردن از فرصت سفر به کره شمالی و ملاقات با رهبر کره شمالی خودداری کرد. با این وجود وقتی چیزی را دوست دارید می توانید هر طور که خواستید آن را تغییر دهید و این همان کاری است که کره ای ها در خصوص بسکتبال انجام دادند. در کره شمالی قوانین متفاوتی برای بسکتبال وجود دارد؛ برای مثال هر اسلم دانک 3 امتیاز دارد و اگر توپ در پرتاب های سه امتیازی با کناره سبد برخورد نکند، یک امتیاز دیگر نیز به آن اضافه خواهد شد. همچنین هرگونه قرار دادن توپ در داخل سبد در سه ثانیه پایانی بازی 8 امتیاز خواهد داشت. اگر بازیکنی یک پرتاب آزاد را از دست بدهد یک امتیاز از تیم او کسر خواهد شد.

درمان ایدز و ایبولا در کره شمالی

اگر به سختی بیمار هستید و به یک مراقبت بهداشتی و درمانی فراتر از تصور احتیاج دارید به کره شمالی بروید. علیرغم عقب بودن از جهان در بسیاری از موضوعات و زمینه ها، این کشور یک داروی جادویی فراوری نموده که بعضی از بدترین بیماری های شناخته شده انسانی را درمان خواهد نمود. البته این ادعای آن هاست و شما باید حرف آن ها را بپذیرید، زیرا مقامات کره شمالی دروغ نمی گویند!

در سال 2015، آژانس خبری مرکزی رسمی دولت کره شمالی بیان کرد که دانشمندان این کشور در سال 1996 پیروز به فراوری واکسن کومدانگ-2 شده اند. این دارو برای درمان بیماری سندرم تنفسی (مِرس) ساخته شده بود که در آن روز ها در کره جنوبی شایع بوده و جان 24 نفر را نیز گرفت. اگر کسی می توانست از کره جنوبی به بخش شمالی فرار کند می توانست از درمان خود مطمئن باشد.

اما این تنها کاری نبود که این داروی جادویی می توانست انجام دهد، زیرا مقامات کره شمالی ادعا می کردند که داروی فراوریی آن ها انواع دیابت، اعتیاد به مواد مخدر، آنفلوانزای پرندگان، ایدز، بیماری های قلبی، ناتوانی جنسی، سرماخوردگی، آسیب های ناشی از استفاده از کامپیوتر، بی خوابی، صرع، ورم مثانه، انواع هپاتیت، سل، انواع سرطان و بسیاری بیماری های دیگر را درمان می نماید و خواص ضد پیری و ضد تشعشعات هسته ای نیز دارد. علاوه بر این ها، واکسن مذکور توان درمان سارس و ایبولا را نیز داشت، باور می کنید؟!

البته دانشمندان کره شمالی برای این ادعای خود اسناد بالینی ارائه نموده و بیان کردند که این دارو روی میلیون ها بیمار استفاده شده است. اما راز این جادوی پزشکی چیست؟ ظاهراً این دارو از جین سینگی که در ترکیبی از کود با عناصر نادر، طلا و پلاتین رشد داده شده فراوری شده است. جالب اینکه قیمت این دارو برای خریداران خارجی و به وسیله یک وبسایت دولتی تنها 25 دلار عنوان شده بود!

تقویم خاص در کره شمالی

در حالی که تمام کیم ها صندلی فراانسانی و رفیعی دارند، اما کیم ایل سونگ صندلیی شبیه خداوند داشته و قرن ها پس از مرگش هنوز هم به طور رسمی مقام رییس جمهور ابدی کشور را دارد. دولت کره شمالی تقویم خاص خود را نیز دارد که بر اساس تاریخ فراوری کیم ایل سونگ در 15 آوریل 1912 تدوین شده است که به آن تقویم جوچی (جوچی به معنای خودکفایی است) گفته می شود. بدین ترتیب الان در کره شمالی سال جوچی 108 است.

با این وجود، تقویم جوچی تنها در سال 1997 و در سومین سالگرد مرگ کیم بزرگ شکل گرفت. این تقویم به طور کلی و عمدتاً بر اساس تاریخ تولد کیم ایل سونگ و کیم جونگ ایل تدوین شده و یاد دریافت آن آسان است. بدین ترتیب اگر برای مثال پلی در کره شمالی ساخته شود، هدف تکمیل و افتتاح آن در شصتمین سالگرد تولد ژنرال خواهد بود. از این رو هیچ راه فراری از تقویم و سال جوچی وجود ندارد.

متامفتامین هدیه محبوب سال نو

بسیاری از کشور های جهان با مواد مخدر مشکل دارند، اما در کره شمالی مسئله ای با مواد مخدر صنعتی ندارند. در دهه 1970، دولت کره شمالی یک برنامه رسمی فراوری مواد مخدر را راه اندازی کرد که هدف آن صادر کردن مواد مخدر و کسب درآمد برای کشور بود که در شرایط مالی نامناسبی قرار داشت. اما وقتی که سیل، خشکسالی و دیگر فجایع زیست محیطی و بشری باعث از بین مزارع فراوری خشخاش در دهه 1990 شد، دولت این کشور به فراوری متامفتامین روی آورده و مصرف داخلی این ماده مخدر به سرعت افزایش یافت. اکنون، اما در این کشور دیگر متامفتامین فراوری نمی شود، اما همچنان تقاضای داخلی برای آن بالاست و کسانی که در گذشته در کارگاه های فراوری متامفتامین کار می نموده اند اکنون آشپزخانه های کوچک خود برای فراوری این ماده مخدر را دارند.

خانواده های فقیر به این کار به چشم یک منبع درآمدی نگاه می نمایند، اما دولت کره شمالی که اکنون دیگر درآمدی از این راه ندارد مصرف متامفتامین را تقبیح نموده و آن را غیرقانونی و غیروطن پرستانه می نامد. اما در کشوری که هیچ امکاناتی برای درمان معتادان ندارد بخش قابل توجهی از مردم کشور به متامفتامین اعتیاد دارند. بعضی مطالعات نشان می دهد که 40 درصد از کسانی که متامفتامین را در کره شمالی امتحان نموده اند به آن معتاد بوده و بعضی از فراریان کره شمالی نیز ادعا نموده اند که در بعضی از شهر ها تا 80 درصد بزرگسالان به این ماده مخدر شیمیایی اعتیاد دارند. متامفتامین در کره شمالی یک کالای لاکچری و هدیه ای محبوب است که در سال نو میلادی بین افراد و به خصوص جوان ها رد و بدل می شود. علاوه بر سرخوش بودن، متامفتامین باعث می شود که مردم کره شمالی که با کمبود غذا مواجهند احساس گرسنگی کمتری نیز داشته باشند.

منبع: grunge

گروه ساختمانی آبان: گروه ساختمانی آبان: بازسازی ساختمان و تعمیرات جزئی و کلی و طراحی ویلا و فضای سبز و روف گاردن، طراحی الاچیق، فروش درب های ضد سرقت را از ما بخواهید.