تنبل ترین دانشجو مدیر گروه شد! - مهسان بلاگ

باربد نماینده تمام دانشجویان نخبه ای است که در بازار کار نتوانسته در حد و اندازه خودش شغلی پیدا کند و یک سال و نیمی هم می شود که بیکار است. آقای مهندس و استاد دانشگاه 37 ساله و ساکن یکی از شهرستان های شمالی کشور است و انتقادهای تندوتیزی به سیستم آموزشی کشور دارد که به شرط حذف اسم و عکسش حاضر به دم زدن از آن ها می شود. قصه دانشجو شدنش به 16 سالگی برمی شود. وقتی با یک رتبه دورقمی وارد بهترین دانشگاه فنی کشور می شود: من 16 ساله بودم که وارد دانشگاه شدم. البته نه به خاطر اینکه جهشی درس خوانده باشم. پدرم شناسنامه من را دو سالی زودتر گرفته بود و من هم زودتر به مدرسه رفتم. همواره هم در مدرسه ریزه میزه بودم و معلوم بود از بقیه کوچک تر هستم تا اینکه به دوره دبیرستان رسیدم و قد کشیدم! و بعد هم کنکور دادم و در رشته کامپیوتر دانشگاه شریف قبول شدم و در کارشناسی ارشد هم همین رشته را ادامه دادم. به خاطر اینکه به مباحث علوم انسانی هم علاقه داشتم در یکی از کشورهای همسایه یک فوق لیسانس دیگر در رشته مدیریت گرفتم.

دانشجویان ما تک بعدی هستند

از شریف خاطرات خوبی دارد و به همان اندازه گلایه. دانشگاه شریف دانشگاه خوبی است؛ اما فقط به خاطر محیط دانشگاهی و دانشجویانش، واحدهای درسی و استادها تعریفی ندارند. دانشجویان در این دانشگاه تک بعدی بار می آیند و مثلاً دانشجوی فنی دیگر کاری به تاریخ و فلسفه ندارد. استادان به متدهای گذشته و سخت ترین نحو ممکن به دانشجویان درس می دهند؛ اما خودشان آن قدر که باید بار علمی ندارند. البته این قضیه درباره تمام استادان این دانشگاه نیست؛ اما زیاد دیده ام استادانی که در حوزه خود تخصص ندارند. برای شما انتها نامه فوق لیسانس یکی از همین استادان را مثال می زنم. ما یک کتاب مهم و سنگین به زبان لاتین در رشته مهندسی نرم افزار داریم که بزرگ ترین مرجع دانشجویان این رشته است. یکی از استادها که اتفاقاً او را به خاطر اخلاقش خیلی هم دوست دارم، کل انتها نامه اش یکی از تمرینات این کتاب بود که با راه حلش در یک نیم صفحه تمام شده بود! شما چه انتظاری از دانشگاه های ما دارید؟

کار کردن با کسانی که سواد ندارند، سخت ترین کار ممکن است

باربد می گوید خیلی علاقه ای به پایتخت و دود و دمش نداشته و بعد از فارغ التحصیلی به شهر خود برمی شود تا آنجا کار را از سر بگیرد: بعدازاینکه فارغ التحصیل شدم در دانشگاه شهرستان محل زندگی ام آغاز به کار و تدریس کردم. اما بعد از چند وقت بنا به دلایلی دیگر نتوانستم با دانشگاه همکاری کنم. بعدازاینکه از کار بیکار شدم، در یک شرکت عمرانی مشغول به کار شدم. تا مدتی هم در این شغل ماندم؛ اما کم کم در اینجا هم متوجه شدم بودجه ای که برای این کار صرف می شود بیشتر از هزینه واقعی است و این بودجه اضافه نه به من می رسد نه به مردم! از طرفی هم صاحب کار من آدمی بی سواد بود که به زور با او کنار می آمدم. درنهایت نتوانستم با وجدان خود کنار بیایم و از این شرکت هم بیرون زدم. دروغ نگویم درآمدم در این کار خیلی خوب بود و برای همین در همان مدت توانستم خانه بخرم و پول پس انداز کنم؛ اما بالاخره صبرم تمام شد.

به خاطر علاقه ام به فلسفه، آلمانی یاد گرفتم!

باربد از 17 سالگی به فلسفه علاقه مند می شود و به خاطر فهمیدن نیچه و هگل زبان آلمانی را یاد می گیرد! من برای اینکه بتوانم با علوم غربی و به ویژه فلسفه آشنا شوم، آغاز به یادگیری زبان آن ها کردم. زبان آلمانی را یاد گرفتم که بفهمم نیچه و هگل و کانت و هایدگر چه گفته اند و الان هم به صورت کامل به زبان های انگلیسی، فرانسه و آلمانی مسلط هستم. من فقط یک سال را صرف خواندن پدیدارشناسی هگل کردم. بااینکه رشته ام فنی است؛ درزمینهٔ علوم انسانی مطالعات زیادی داشته ام؛ از تاریخ تا فلسفه و زبان شناسی. یک بار فقط برای شوخی با دوستانم کتاب هایم را آنالیز کردم، متوجه شدم به ارزش 100 میلیون کتاب دارم.

کسانی از اروپا بهشت می سازند، دروغ می گویند

باربد مدتی به آلمان و بعدازآن به دانمارک برای کار می رود؛ اما خیلی زود پشیمان می شود و به قول خودش از بهشت پوشالی غرب برمی شود. من برای کار به دانمارک رفتم؛ یکی از کشورهای حوزه اسکاندیناوی که به کشوری آزاد معروف است؛ اما ترجیح دادم به ایران برگردم. واقعیت اینجاست وقتی شما به عنوان مهاجر به این کشورها بروید، کار سطح پایین به شما پیشنهاد می دهند. من ضد غرب نیستم و ادعای آن چنانی هم ندارم؛ اما تمام کسانی که از غرب یک بهشت می سازند، دروغ می گویند! ما ایرانی ها ذاتاً نمی توانیم در این فضا زندگی کنیم. برای مثال وقتی در آلمان از کسی آدرس می پرسید، حتی سرش را بالا نمی آورد؛ چه برسد به جواب. به غیراز این سیستم زندگی در کشورهای اروپایی خیلی بسته است. یکی از دوستان من در آلمان می گوید در اینجا باید از یک چهارچوب پیروی کنی. مثلاً من حق ندارم بی ام و سوار شوم چون کارفرمای من دوست ندارد یا حق ندارم لباس دکمه دار بپوشم. یا در تعطیلات همه مردم به یک جای واحد می روند و عجیب است اگر کسی بخواهد مثلاً در خانه خودش بماند. اینجا مردم را ایزوله بار می آورند تا جایی که این دوست من هرروز که از خواب بلند می شود، از خودش می پرسد من چرا اینجا هستم؟ تعداد دوستان این شکلی من زیاد هستند. برای همین ترجیح می دهم در ایران باشم؛ چون آزادی بیشتری دارم. آن اتوپیایی که از اروپا و آمریکا برای شما ترسیم می نمایند، پوشالی است!

نحوه آموزش ما در ایران غلط است!

گرچه مهاجرتش به اروپا برای کار خیلی پیروزیت آمیز نبوده؛ اما آنالیز سیستم آموزشی آن ها درس های بزرگی به او می دهد. روش آموزش در غرب فرق بزرگی با دانشگاه های داخل کشور دارد. آنجا مثل ما اطلاعات انبوه به دانشجویان نمی دهند؛ اما همان اطلاعات کم را با تکرار زیاد و کاملاً عملی آموزش می دهند. از طرفی بعضی از مباحث اصلاً هیچ کاربردی ندارند. شما هرچقدر به من کشتن اژدها را یاد بدهید؛ وقتی اژدهایی نیست به چه کار من می آید؟ این در دانشگاه های ما رعایت نمی شود چون که استادان ما شهامت این را ندارند که به دانشجویان خود بگویند لازم نیست چیزهای قلمبه سلمبه یاد بگیرید؛ ولی چیزی که یاد می گیرید را خوب یاد بگیرید و در عمل اجرایی کنید. درس های برنامه نویسی و انتگرال آن چنانی در دانشگاه پاس می کنیم؛ اما وقت عمل در پروژه های چندمیلیاردی که می شود، همه از اکسل استفاده می کنیم. خب چرا اکسل را تدریس نمی کنیم؟ من خودم در مواقعی که تدریس می کردم دقیقاً همین کار را می کردم. من تا جایی که می توانستم امتحاناتم را شفاهی می گرفتم. اصلاً از روی کتاب هم درس نمی دادم. می گفتم من می خواهم شما این را یاد بگیرید. دوباره جلسه بعد هم همین را تکرار می کردم و از آن ها می خواستم آن را عملی انجام دهند. درنهایت خیلی دانش زیادی یاد نگرفتند؛ اما همین میزان که یاد گرفته بودند را واقعاً کاربردی یاد گرفتند. یا به من می گفتند فلان درس را تدریس کن. درسی که در ایران و شرکت های ایران اصلاً به دردربخور نبود. آخه این بدبخت یک فوق دیپلم می خواهد بگیرد، به چه دردش می خورد؟ چرا این قدر به این دانشجویان ستم می کنید؟

تنبل ترین دانشجویم مدیر گروه شد

باربد بعد از برگشت به ایران دوباره به فکر ادامه تحصیل می افتد؛ در آزمون هم پذیرفته می شود؛ اما آن قدر در پیچ وتاب ورود به دانشگاه اذیت می شود که به کلی آن را کنار می گذارد. برای دکترا در یکی از دانشگاههای خوب تهران قبول شدم؛ اما به دلیل اینکه ظرفیت استاد تکمیل شده بود، من را نپذیرفتند و کلی سنگ جلوی پای من انداختند. برای تحصیل در مقطع دکترا زیاد به درودیوار کوبیدم اما هر چه کوشش نکردم درنهایت نشد و عطای دکترا را به لقایش بخشیدم و الان از این بابت شادمان هستم. موقع تدریسم در دانشگاه شهرستان یک دانشجو داشتم که هیچ وقت از من نمره یک هم نمی گرفت تصور کنید بعد از برگشتم به ایران همین آقا مدیر گروه شده بود! الان همه دانشجوی دکترا هستند. مملکت ما پر شده از دکترهای تقلبی.

ما ژنتیکی باهوش تریم!

آقای استاد دانشگاه معتقد است تعداد دانشجویان مستعد و باهوش در ایران کم نیست؛ اما مشکل اینجاست که در پرورش استعدادهای این دانشجویان پیروز نیستیم. ما دانشجویان و در کل آدم های باهوش در ایران زیاد داریم؛ چون تنوع نژادی زیادی داریم و الان علم ژنتیک به این رسیده که هرچه ژن پدر و مادر از هم دورتر باشد، فرزند آن ها به لحاظ ظاهر و هوش بهتر می شود. برای همین هوش ایرانی ها خیلی بهتر است. شاید باورتان نشود اما در همین لاتاری که هرساله آمریکا به عده ای در جهان گرین کارت می دهد، برای این است که تنوع نژادی را در کشور خود بیشتر کند. آمریکا را الان سیستم دانشگاهی منسجم و التزام به قانون اساسی سر پا نگه داشته است. ما زیست بوم بیشتر و افراد باهوش تری داریم؛ اما آن ها با آموزش این مشکل را حل کردند. من یک دوست روس دارم که به زبان های مختلف جهان آشنایی دارد، این دوستم که به 12 زبان جهان تسلط دارد، به من گفت اعتراف می کنم که تعداد آدم های باهوشی که در ایران دیده ام به نسبت اروپا و روسیه بیشتر است.

دانشگاه باید نیروی کار تربیت کند

می گوید در زمان تدریس خودش تمام کوششش را نموده چیزی را به دانشجویان تدریس کند که بعداً در بازار کار به دردشان بخورد؛ نه اطلاعات انبوهی که فقط در دانشگاه پاس نمایند و نمره بیاورند. من آن زمان ساخت وبسایت و انجام عملیات مرتبط مثل خرید دامنه و هاست و مدیریت آن و راه اندازی وبسایت برای کسب و کار کوچک را به دانشجوها تدریس می کردم که بر خلاف سیلابس هم بود چون مطمئن بودم این سیلابس ها با فکر تهیه نشدند . یکی از همین دانشجویان شرکت تابلوسازی زده بود و به من می گفت خیلی این اکسل به درد من خورد. هنوز در دانشگاه های ما درسی را به دانشجویان آموزش می دهند که تکنولوژی آن الان دیگر از بین رفته است و سه ترم دانشجو در همین درس درجا می زند. خب وقتی متودهای جدید آمده چرا استاد هنوز باید به روش های قدیمی تدریس کند؟ دانشجو چه گناهی نموده که این استاد هنوز به روز نشده است و مطابق با کتاب های 50 سال پیش آموزش می دهد؟ علم کامپیوتر هر سه ماه یک بار کاملاً تغییر می نماید. استادها و طرح درس ها باید تغییر کند. چرا این قدر تئوریک ؟ مگر دانشجو می خواهد تئوری پردازی کند؟ من الان می خواهم ادمین یک سایت خبرگزاری بشوم و وقتی از دانشگاه بیرون می آیم، باید یک نیروی کار آماده باشم؛ نه اینکه تازه شش ماه کارآموزی بروم و تازه بعدازاین شش ماه کارفرما تصمیم بگیرد من را استخدام کند یا نه؟ بسیاری از کتاب ها و سیلابس ها اشتباه هستند. یک مورد خنده دار برایتان تعریف کنم. کتابی برای دانشجویان کامپیوتر وجود دارد به نام مهندسی نرم افزار که در همه دانشگاه ها ترجمه شده است مهندسی نرم افزار عبارت است از کاربرد مهندسی صدا در... خدایا... مهندسی صدا چه ربطی به مهندسی نرم افزار دارد؟ مترجم کلمه sound را در عبارت sound engineer technics که معنای درست و صحیح دارد، صدا ترجمه نموده و استادها هم آن را تدریس می نمایند.

عاشق زندگی در غرب نیستم؛ اما مجبورم

حالا که تمام کوششش را برای کار در ایران انجام داده؛ انگار مجبور است از وطن خود دل بکند و آرزوهایش را در کشوری دیگر دنبال کند. من همواره دوست داشتم یک شرکت دانش بنیان واقعی (نه آن هایی که فقط اسمش را یدک می کشند) در ایران تأسیس کنم و در آن پیوندی بین نوروساینس و هوش مصنوعی و فلسفه ایجاد کنم. کاری که تابه حال در ایران صورت نگرفته است. پیشنهاد این چنین شرکتی از کانادا به من شده والان حدود یک سالی می شود که دورادور داریم کار می کنیم تا چند سال بعد که خودم به این کشور بروم. همین شرکت را در ایران می خواستیم تأسیس کنیم و برای همین پیش هرکسی که شما بگویید، رفتیم و دیدیم هیچ کس علاقه ای به این مباحث ندارد. البته از دور می گویند بیایید ما شما را حمایت می کنیم؛ اما پای عمل که می رسد، کاری نمی نمایند. من عاشقانه ایران را دوست دارم اما دلم برای مملکتی می سوزد که بهترین هایش را از دست می دهد که من از همه آن ها پایین ترم. من عاشق زندگی در غرب نیستم. یک زمان بودم؛ اما الآن نیستم.

هنوز قلبم برای علم می تپد

آقای مهندس حالا یک سال و نیم است که بیکار شده و برای گذران وقت و معیشت هرازچندگاهی ترجمه می نماید. در دوران بیکاری چند باری هم برای بعضی انتها نامه در رشته های مختلف از زبان شناسی تا شیمی و کامپیوتر و معماری نوشتم و تمام این انتها نامه ها را یک مهندس کامپیوتر نوشته و استادان دانشگاه هم متوجه این قضیه نشدند. بعدا به دلیل غیراخلاقی بودن این کار را هم ادامه ندادم. اما آنچه برای من سخت است، واکنش اطرافیان است؛ چون این بیکاری به بعضی اجازه که مثلاً بگویند بیا کنار من شاگرد نانوا باش یا مدام این وآن را نشانم بدهند و بگویند فلانی سواد تو را ندارد؛ اما شاسی بلند دارد! کار عار نیست و من هم این چیزها برایم ارزشی ندارد. شما تصور کنید من برای اینکه بتوانم اوستا و شاهنامه را عمقی بخوانم، پهلوی و اوستایی یادگرفتم و برای آشنایی با جهانی باستان هم میخی یادگرفتم. خب افرادی مثل می توانند خیلی نسبت به ساختار جامعه و دانشگاه خشم داشته باشند؛ گوش من پر از حرف هایی است که این سواد به چه کارت آمد؟ اما من هنوز قلبم برای علم می تپد.

dorezamin.com: دور زمین | سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده! تور لحظه آخری، تور ارزان، اروپا، تور تایلند، تور مالزی، تور دبی، تور ترکیه