دنیا جوان تر از چیزی است که فکر می کردیم! - مهسان بلاگ

به گزارش خبرنگاران؛ رویکرد هایی که تاریخ انفجار عظیم و در نتیجه عمر جهان را تخمین می زنند، بر ریاضیات مدل سازی محاسباتی تکیه دارند و بر اساس فواصل، عمر قدیمی ترین ستاره ها و رفتار کهکشان ها را تخمین می زنند و نرخ انبساط جهان را به دست می آورند. ایده محاسبات در این نوع رویکرد، بر مبنای مدت زمانی است که طول می کشد تا همه اجرام موجود در جهان به حالت اولیه خود برگردند.

یکی از محاسبات کلیدی در این زمینه، به دست آوردن ثابت هابل است. ادوین هابل برای اولین بار در سال 1929 نرخ انبساط جهان را محاسبه کرد و به همین خاطر این ثابت به نام وی شد. روش جدیدی که از آن برای محاسبه عمر جهان استفاده می نمایند، رصد تشعشعات باقی مانده از انفجار عظیم است.

پروفسور جیمز شومبرت و همکارانش از دانشگاه اورگان، مقاله ای در مجله The Astronomical Letters منتشر نموده اند و در آن رویکرد جدیدی را مطرح نموده اند که با کالیبره کردن مجدد ابزار اندازه گیری فواصل، به نتایج جالبی برای محاسبه عمر جهان رسیده اند. شومبرت می گوید: مقیاس فواصل بسیار پیچیده هستند، زیرا فواصل در کهکشان ها بسیار زیاد است و کم نور بودن بعضی از کهکشان ها و ستاره ها باعث می گردد نتوان ابزار را به خوبی کالیبره کرد.

شومبرت و همکارانش با استفاده از فواصل دقیق 50 کهکشان به عنوان راهنما، فواصل 95 کهکشان دیگر را اندازه گیری نموده اند. آن ها می گویند که جهان الگو های ریاضیاتی خاصی به شکل معادلات دارد. در رویکرد جدید این دانشمندان جرم و خمیدگی های کهکشان ها با دقت بیشتری محاسبه شده و سپس با استفاده از آن ها، معادلات ریاضیاتی جهان تبدیل به اعدادی مانند عمر جهان و نرخ انبساط آن شده است.

طبق محاسبات این دانشمندان، ثابت هابل 75.1 کیلومتر بر ثانیه بر مگاپارسک به دست آمده است. هر پارسک حدود 3.3 سال نوری است. روش های مرسوم محاسبه این ثابت، همگی به عدد 75 رسیده اند، ولی روش CBM به عدد 67 برای این ثابت رسیده است.

بیشتر بخوانید

• کشف سه دریاچه زیرسطحی جدید در مریخ
• چرا در منظومه شمسی فقط زمین دارای حیات است؟
• اولین سیاهچاله به تصویر کشیده شده می جنبد!

محاسبات دانشمندان ناسا در سال 2013 نشان داد که عمر جهان 13.77 میلیارد سال است. این مطالعه جدید بر اساس داده های تلسکوپ فضایی اسپیتزر بنا نهاده شده است و عمر جهان را 12.6 میلیارد سال تخمین می زند. عمر جهان در روش های مختلف همواره بین 12 تا 14.5 میلیارد سال تخمین زده شده است.

اندازه گیری های قبلی:

در کیهان شناسی فیزیکی، سن جهان هستی میزان زمان سپری شده پس از مهبانگ (یا انفجار عظیم) است که گمان می رود لحظۀ شروع پیدایش جهان است. بنابر دقیقترین اندازه گیری صورت گرفته توسط ماهواره پلانک، سن جهان بر پایه مدل لامبدا-سی دی ام در حدود 0.037±13.798 میلیارد سال ((13.798±0.037) ×109 سال یا (4.354±0.012) ×1017 ثانیه) برآورد شده است. میزان عدم قطعیت این عدد 37 میلیون سال (0.037 میلیارد سال) است که با تطبیق نتایج چندین پروژه تحقیقاتی علمی از جمله اندازه گیری های تابش زمینه کیهانی توسط ماهواره پلانک یا کاوشگر ناهمسانگردی ریزموجی ویلکینسون و مورد های دیگر مشخص شده است. با استفاده از اندازه گیری تابش زمینۀ کیهانی می توان زمان سرد شدن این تابش از لحظۀ مهبانگ تا کنون، و با اندازه گیری نرخ انبساط جهان و برونیابی به عقب در زمان می توان سن جهان را محاسبه نمود.

مدل تطبیقی لامبدا-سی دی ام تکامل جهان از شرایط بسیار داغ، متراکم و یکنواخت اولیه تا شرایط کنونی آن در بازه ای به طول 13.8 میلیارد سال را توصیف می نماید. این مدل از لحاظ نظری به خوبی فهمیده شده و مشاهدات نجومی دقیقی مانند دبلیومپ نیز آن را تأیید می نمایند. اما نظریات مربوط به سرشروع و پیدایش حالت اولیه در حد برآورد باقی مانده اند. اگر با استفاده از مدل لامبدا-سی دی ام به سوی گذشته برون یابی کنیم در لحظۀ اولیه جهان به یک نقطۀ تکینگی می رسیم. اگرچه از لحاظ نظری جهان ممکن است تاریخی طولانی تر از این داشته باشد، اتحادیه بین المللی اخترشناسی از واژۀ سن جهان برای به اشاره به مدت زمان انبساط لامبدا-سی دی ام یا به عبارت دیگر زمان سپری شده پس از مه بانگ در جهان قابل مشاهده، استفاده می نماید.

گروه ساختمانی آبان: گروه ساختمانی آبان: بازسازی ساختمان و تعمیرات جزئی و کلی و طراحی ویلا و فضای سبز و روف گاردن، طراحی الاچیق، فروش درب های ضد سرقت

سلو بلاگ: سلو بلاگ: محفلی برای هم اندیشی

پریها: پریها: اخبار، سرگرمی، ورزش، فال، پزشکی، سینما، هنر، گردشگری

منبع: فرارو