روانشناسی در عکاسی - مهسان بلاگ

مهدی امانی سه شنبه شب در کارگاه روانشناسی در عکاسی مطرح نمود: ابزاری که هنرمندان برای فراوری یک اثر و سبک خاص خود استفاده می نمایند باید قابلیت انتقال تمامی هیجانات و عواطف روان انسان از قبیل عشق، خشم، غم، ترس و شادی را داشته باشد.

وی با اشاره به اینکه هنر مدرن تعریف مشترکی ندارد، اضافه نمود: باید به تفاوت هنر با فن توجه کرد، در حقیقت فن مهارت ها و تکنیک های به کارگیری ابزار و اجسام برای فراوری یک اثر است که الزاما نیازی به داشتن ویژگی های هنری ندارد.

استاد روانشناسی دانشگاه پیغام نور بوشهر با برشمردن هفت هنر اصلی مطرح نمود: شاخه های متنوع هنر شامل موسیقی (آهنگسازی، نوازندگی، خوانندگی،...)؛ ترسیمی (نقاشی، خطاطی، گرافیک، طراحی دیجیتال،...)؛ نمایشی (تئاتر، خیمه شب بازی، نقالی)؛ ادبیات (داستان، شعر، نمایشنامه، فیلمنامه،...)؛ پایکوبی و حرکت که به عقیده من می تواند زیرمجموعه هنرهای نمایشی باشد؛ تجسمی (حجم سازی، عکاسی، طراحی،...) و سینما که مجموعه ای متشکل از تمامی هنرها است.

امانی با ارائه سوالاتی جهت تامل افراد حاضر در کارگاه اعلام کرد: آیا عطرسازی می تواند به عنوان یک شاخه هنری جداگانه باشد؟ آیا هر کسی که با دوربین عکس می گیرد یک هنرمند عکاس است؟ آیا هر عکسی را میتوان به عنوان یک اثر هنری محسوب کرد؟ آیا یک کار سفارشی فراوری شده که با باورهای ذهنی و روانی هنرمند خالق آن اثر متناقض است، باز هم یک اثر هنری محسوب می گردد؟ آیا تیپ شخصیتی و خلق و خو در نوع عکاسی ما اثر دارد؟

مدرس کارگاه روانشناسی در عکاسی اظهار کرد: عکاسی دریافت نور منعکس شده از اجسام و ثبت آن است و هنر عکاسی به ثبت تصاویر زیبا و خلاقانه ای اطلاق می گردد که توسط فردی مطلع با هدف انتقال ادراک و بینش خالق اثر انجام می گردد. در یک اثر هنری ساعت ها زمان برای جزئیات سوژه گذاشته می گردد، برای نمونه مصاحبه با سوژه عکاسی پرتره که در آن یک توضیح حال گرفته می گردد تا با شخصیت و حالات او آشنا شده و با توجه به اطلاعاتی که به دست می آوریم پارامترهای خلق اثر را تغییر دهیم.

وی با اشاره به اهمیت تعامل بین روانشناسی و عکاسی اعلام کرد: استفاده از عکاسی در روانشناسی شامل خوانش عکس در آزمون TAT و بروز هیجانات و عکاسی درمانی است؛ استفاده از روانشناسی در عکاسی نیز شامل انتخاب ژانر عکاسی با توجه به نوع شخصیت عکاس، ذهن مطلعی در عکاسی، برقراری ارتباط قوی و درک بهتر افرادی که به عنوان سوژه عکاسی انتخاب می شوند، درک بهتر نظر مخاطبان و منتقدان و درک تقریبی از هیجانات و شخصیت دیگر عکاسان (در صورت صادقانه بودن اثر) است.

مهدی امانی اعلام کرد: عکس درمانی یکی از شاخه های هنردرمانی است که در آن با توجه به نوع بیماری و اختلال فرد، تکالیفی به منظور عکاسی متناسب با مشکل درمانجو به او داده می گردد تا علائم بیماری کاهش یافته یا بهبود پیدا کند. این روش در درمان بیماری هایی چون افسردگی، اوتیسم، میوتیسم و یا فوبیاها کاربرد دارد و عکاسی با روش های شرطی زدایی فعال و حساسیت زدایی منظم باعث درمان و تاثیر در ناخودمطلع افراد می گردد.

او با اشاره به انتخاب ژانر با توجه به تیپ شخصیتی عکاس گفت: نوع شخصیت D معمولا به سمت کارهای تبلیغاتی و صنعتی می رود و تایپ شخصیتی C به سمت عکاسی خبری و مستند اجتماعی می رود که البته این مورد مشمول استثنا نیز می گردد.

این روانشناس با بیان مبحث ذهن مطلعی در عکاسی اضافه نمود: این یک رویکرد درمانی است که می تواند در عکاسی استفاده گردد. ذهن مطلعی به معنای حضور در لحظه است، یعنی مطلعی از تجربه کنونی و پذیرش آن توام با نگه داشتن توجه در زمان حال بدون قضاوت و پیش داوری های ذهنی.

مهدی امانی با توضیح بعضی از تکنیک های ذهن مطلعی در عکاسی اظهار کرد: پیش از اقدام به عکاسی و ثبت یک تصویر مطلع باشید. با تمرین سه دقیقه ای تنفس و ریلکسیشن بدن و ذهن خود را آرام کنید. از پیش داوری ذهنی درباره سوژه ها خودداری کنید تا خلاق بمانید. بدانید که هدف اصلی شما از عکاسی لذت بردن در زمان حال است و سعی کنید صداها را به دقت گوش دهید. اگر موقعیت دارید مثلا در ساحل با دراز کشیدن بر روی ماسه ها یک Body Scan سریع انجام دهید و با تمرکز بر تک تک اعضای بدن خود به تن آرامی بپردازید.

وی اضافه نمود: برای درک بهتر نظرات مخاطبان و منتقدان از آنها سوالاتی درباره اثر خود بپرسید و سعی کنید بیشتر مستمع باشید. آیا هیجان یا پیغام شما را دریافت نموده؟ آیا از نظر او اثر شما زیبا و خلاقانه است، چرا؟ پیشنهاد مخاطب برای بهتر شدن عکس شما چیست؟ و در کنار اینها برای شنیدن نظرات مخاطبان اشتیاق نشان دهید و نظر مخاطبان را با تیپ شخصیتی آنها تطبیق دهید.

استاد روانشناسی دانشگاه پیغام نور بوشهر با بیان اینکه از اثر عکاس می توان تا حدودی به هیجانات و شخصیت او پی برد، ادامه داد: این در صورت صادقانه بودن اثر امکان پذیر است، برای مثال به وسیله ژانر مورد انتخاب عکاس (خبری، جنگ، مینیمال، مدلینگ) و یا نوع روایت فنی عکس (کادربندی، ترکیب بندی، نور و تونالیته رنگ)، انتخاب سوژه ها، زاویه نگاه عکاس به موضوعات و خط فکری او به یک درک تقریبی از هیجانات و شخصیت عکاس دست یابید.

به گزارش خبرنگاران، این کارگاه با محورهای روانشناسی در خوانش عکس، روانشناسی در بیان و اجرای ایده، شخصیت شناسی سوژه در عکاسی، روانشناسی رنگ و نور و به همت موسسه پویش آدینه های عکاسی جوان با همکاری انجمن علمی روانشناسی دانشگاه پیغام نور بوشهر و با حضور جمعی از عکاسان، دانشجویان و علاقمندان برگزار گردید.

dorezamin.com: دور زمین | سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده! تور ارزان، تور لحظه آخری، اروپا، تور تایلند، تور مالزی، تور دبی، تور ترکیه