روانکاوی چیست؟ روانکاو چه می کند؟ - مهسان بلاگ

بیشتر مردم در جواب پرسش روانکاوی چیست ذهنشان به سمت یک روش درمانی بیماری های روانی سوق داده می شود. اما بهتر است بدانیم که درمان تنها بخشی از مکتب روانکاوی را شامل می شود و روانکاوی به عنوان یک نظریه روانشناسی به مسایل مربوط به رشد انسان، تحلیل و تفسیر افکار، احساسات و رفتار انسان پرداخته و روش های درمانی خود را نیز بر اساس این دانسته ها پایه گذاری کرده است.

روانکاوی چیست؟

روانکاوی نظریه ای درباره عملکرد ذهن، اختلال های روانی و نام شیوه ای روان درمانی است که بر این فرض اساسی پایدار است که بیشتر فعالیت های ذهنی و پردازش آنها در ناخودآگاه رخ می دهد. در واقع روانکاوی علمی برای پرداختن عمیق تر و متمرکزتر به ذهن ناخودآگاه می باشد. در رویکرد درمانی روانکاوی، درمانگر که روان کاو نامیده می شود داده های خود را از مصاحبه های بالینی کسب می کند و می کوشد درمانجو را نسبت به تعارض های ناخودآگاهش آگاه کند.

روانکاوی به عنوان یک تئوری کلی راجع به رفتار و تجربه انسانها، نظریاتش توسط تحقیق در علوم زیستی و اجتماعی، رفتار گروهی، تاریخ، فلسفه، هنر و ادبیات غنی می شود و غنی می سازد. به عنوان یک تئوری رشدی، روانکاوی به روانشناسی کودک، آموزش، قانون و مطالعات خانواده کمک می کند. توسط ارزیابی رابطه پیچیده بین تن و روان، روانکاوی به درک بیشتر ما از نقش احساسات در سلامتی و همچنین ایجاد بیماری های پزشکی کمک می کند.

بعضی عقیده دارند که دانش روانکاوی پایه تمام رویکردهای پویا برای درمان است. بینش های روانکاوی زیرسازهای خیلی از رواندرمانی هایی که در روانپزشکی عمومی، روانپزشکی بچه ها، و اغلب درمان های فردی، خانوادگی و گروهی استفاده می شوند، با وجود تمام تغییراتی که لحاظ شده است، را تشکیل می دهند.

منظور از ناخودآگاه در روانکاوی چیست؟

منظور از ناخودآگاه آن بخش از روان است که از دسترس آگاهی خارج شده است ولی به کنترل رفتار فرد ادامه می دهد. روان کاوی کلاسیک نیز بر پایه این عقیده اصلی زیگموند فروید پایدار است که تعارض های ناخودآگاه میان بخش های مختلف روان (نهاد، خود، فراخود) علت اصلی رفتار نابهنجار هستند.

در واقع روانکاوی براساس این مشاهده پایگذاری شده است که افراد اغلب در مورد خیلی از عواملی که احساسات و رفتارهای آنها را تعیین می کنند آگاه نیستند. این عوامل ناخودآگاه که می توانند باعث شادمان نبودن بشوند گاه به صورت علائم قابل مشاهده، ویژگی های شخصیتی دردسرساز، مسائل در کار کردن و ارتباطات عاطفی نزدیک، یا اختلال در خلق و عزت نفس بروز می کنند. چون این نیروها ناخودآگاه هستند، نصیحت دوستان و خانواده، مطالعه کتاب های خودآموز، یا حتی تلاش و تقویت اراده برای ایجاد آسودگی اغلب بی ثمر هستند.

روانکاوی نشان می دهد که این عوامل ناخودآگاه چگونه روی رابطه ها و الگوهای رفتاری فرد تاثیر می گذارند، آنها را ریشه یابی تاریخی می کند، نشان می دهد که آنها چگونه در طول زمان تغییر و تحول یافته اند و به فرد کمک می کند که چگونه با واقعیت های زندگی بالغانه بهتر کنار بیاید و ساختارهای روانی نوینی را در خود ایجاد کند.

عمیق ترین تمایلات انسان ریشه در ناخودآگاهش دارد. امیال درونی، کشش ها، اهدافی که تعیین می کند همه سمت و سویی دارند که ممکن است خود فرد از آن باخبر نباشد. اهدافی برای خود ترسیم می کند، برنامه می ریزد، در مسیری گام می نهد اما نمی داند چه چیز او را به انجام این کارها وامی دارد. آن چیز هرچه که هست پس چشمان ماست، چیزی است که در اعماق ذهن و افکار ما لانه کرده و ما البته ما نمی توانیم به آن عمق وارد شویم.

تفاوت روانکاو با یک فرد عامی نیز در این است که او می داند روده تحریک پذیرش، زخم معده استرسی اش، نگرانی های بی دلیلش همه و همه سرپوشی است که فرد آن را بافته تا چیزی را پنهان کند. سرپوشی که ساخته شده تا آنچه که زاینده درد واقعی است را بپوشاند. سرپوشی است تا فراموش کند فلاکت اصلی او چیست، مرهمی است که درمان نمی کند ولی می پوشاند.

درمان روانکاوی چیست؟

روانکاوی به عنوان یک درمان یک مشارکت صمیمی است که در طول آن بیمار به منابع زیرین بوجود آورنده مسائل نه تنها به صورت ذهنی بلکه احساسی (توسط دوباره تجربه کردن آنها با روانکاو) پی می برد.

بطور معمول، بیمار 4 یا 5 بار در هفته مراجعه کرده، روی تخت روانکاوی دراز می کشد، و سعی می کند هر آنچه که به فکرش می رسد را در میان بگذارد. این شرایط جو تحلیلی ای را می سازند که اجازه به بروز بخش هایی از ذهن را می دهد که با روش های مشاهده ای دیگر قابل دسترس نیستند.

در حین صحبت های بیمار، اشاره هایی از منابع ناخودآگاه ناراحتی های او توسط الگوی رفتاری تکراری خاص، مطالبی که بیمار به سختی راجع به آنها حرف می زند، و رابطه ای که بیمار با روانکاو برقرار می کند تدریجا تظاهر می کنند. روانکاو برای بیشتر روشن شدن این منابع به بیمار کمک می کند و بیمار آنچه روانکاو می گوید را دقیق تر کرده، تصحیح می کند، رد می کند و به آن احساسات و افکار خود را اضافه می کند.

در طول سال هایی که روانکاوی ادامه دارد، بیمار با این بینش ها و تجربیات کشتی می گیرد، با روانکاو آنها را دوباره و دوباره مرور می کند و آنها را در زندگی روزمره، تصورات و خواب های خود تجربه می کند. بیمار و روانکاو دست به دست هم می دهند تا نه تنها الگوهای فلج کننده زندگی را تغییر دهند و علائم ناتوان کننده را از میان ببرند بلکه رهایی برای کار کردن و دوست داشتن را نیز توسعه دهند. در انتهای درمان، زندگی بیمار در رفتار، ارتباطات و حسی که از خود دارد تغییر عمیق و پایداری خواهد داشت.

گردآوری: مجله اینترنتی خبرنگاران

georgiaro.ir: تور گرجستان ارزان قیمت | تور تفلیس، باتومی، تور لحظه آخری گرجستان

dorezamin.com: دور زمین: سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده!