پیتزا خورید؛ چهار ساعت پیاده روی کنید - مهسان بلاگ

پژوهشگران بریتانیایی می گویند از این پس بهتر است روی بسته بندی های مواد غذایی نوشته گردد که فرد چقدر باید فعالیت بدنی کند تا کالری های موجود در آن محصول را بسوزاند.

آن ها می گویند اگر در نظر بگیریم که برای سوزاندن کالری موجود در هر پیتزا باید چهار ساعت راه برویم یا برای خوردن هر بسته شکلات 22 دقیقه بدویم، باعث می گردد در خصوص هزینهٔ انرژی موادغذایی مطلعی بیشتری پیدا کنیم.

پژوهش ها نشان می دهد که برچسب ها به افراد یاری می نماید تا زیاده روی ننمایند. هدف، تشویق افراد به عادت های غذایی سالم تر برای مقابله با چاقی است.

بنا به نظر پژوهشگران دانشگاه لافبورو که 14 پژوهش را زیر نظر داشتند، این نوع برچسب گذاری به طور میانگین 200 کالری از مصرف روزانهٔ افراد را کاهش می دهد.

دربارهٔ کالری ها

مقدار انرژی موجود در هر واحد از مواد غذایی یا نوشیدنی با کالری (کیلو کالری) سنجیده می گردد.

مردان روزانه حدود 2500 کیلوکالری و زنان حدود 2000 کیلوکالری انرژی برای کار های بدنی خود، از تنفس تا دویدن، احتیاج دارند.

مصرف کالری بیش از میزانی که می سوزانید، باعث چاقی می گردد، چون کالری های اضافی به صورت چربی ذخیره می شوند.

هر روزمقدار کمی اضافه خوردن، باعث چاقی می گردد.

ممکن است به نظر خیلی زیاد نیاید، اما در مجله ٔ اپیدمولوژی و بهداشت جامعه گفته شده است که همین مقدار بر میزان چاقی در سراسر کشور اثر می گذارد. بیش از دو سوم بزرگسالان در بریتانیا اضافه وزن دارند یا چاق هستند.

پروفسور آماندا دیلی، پژوهشگر ارشد می گوید: ما علاقمندیم راه های گوناگونی پیدا کنیم تا مردم در خصوص آنچه می خورند، بهتر تصمیم بگیرند و کوشش می کنیم مردم بیشتر فعالیت بدنی داشته باشند.

برچسب مواد غذایی با میزان فعالیت بدنی برای سوزاندن کالری کار را برای مردم آسان تر می نماید تا به آنچه می خورند توجه نمایند و دست به انتخاب های بهتری بزنند.

پروفسور دیلی می گوید خیلی از افراد از مقدار فعالیت بدنی که برای سوزاندن کالری های میان وعده های غذایی یا تنقلات باید انجام دهند، تعجب می نمایند. او می گوید: ما می دانیم که مردم به طور معمول مقدار کالری های موجود در مواد غذایی را دست کم می گیرند.

برای مثال وقتی یک کیک کوچک شکلاتی می خرید که 500 کالری دارد، در برابر آن باید 50 دقیقه بدوید. این دیگر چیزی غیر از رژیم دریافت است. موضوع این است که به مردم مطلعی بدهیم که وقتی مواد غذایی را مصرف می نمایند، در برابرش باید انرژی مصرف نمایند. پس می توانند فکر نمایند که آیا من واقعاً می خواهم دو ساعت زمان برای سوزاندن کالری های این کیک شکلاتی صرف کنم؟ آیا این کیک شکلاتی واقعاً ارزشش را دارد؟

انجمن سلطنتی بهداشت عمومی بریتانیا امیدوار است که برچسب گذاری مواد غذایی هرچه زودتر عملی گردد و می گوید این حرکتی است که خیلی از مصرف نمایندگان از آن استقبال خواهند کرد.

این انجمن می گوید: این برچسب گذاری میزان مصرف کالری هر فرد را در برابر مقدار انرژی که باید بسوزاند، قرار می دهد. اینکه بدانیم چقدر خارج از حد متعارف قرار داریم، این میزان چاقی که با آن در کشور روبرو هستیم را هم تا حدودی شرح می دهد. تغییرات کوچک می تواند تغییر بزرگ و فراگیری در زمینهٔ مصرف کالری ایجاد کند و در نهایت بر اضافه وزن اثر بگذارد.

پروفسور دیلی امیدوار است که فراوری نمایندگان بزرگ مواد غذایی و فروشگاه های زنجیره ای به استفاده از این برچسب ها بر محصولاتشان تمایل نشان بدهند و این سامانه بتواند آزمونی واقعی داشته باشد. اما نگرانی هایی هم در خصوص برچسب مواد غذایی مطرح شده است.

تام کوئین، از مؤسسهٔ خیریهٔ اختلالات تغذیه می گوید: هرچند ما از اهمیت کاهش چاقی مطلع هستیم، اما برچسب زدن مواد غذایی به این صورت به طور باور نکردنی باعث تحریک کسانی می گردد که مبتلا به اختلالات تغذیه هستند یا نسبت به آن آسیب پذیرند.

ما می دانیم که بسیاری از افرادی که مبتلا به اختلالات تغذیه هستند مدام کوشش می نمایند فعالیت بدنی بیشتری داشته باشند؛ پس اینکه دوباره به آن ها بگوییم که دقیقاً برای سوزاندن مواد غذایی خاصی چه مقدار فعالیت بدنی باید بنمایند، خطر تشدید نشانهٔ بیماری آن ها را دارد.