چگونه عاشق شوید و چه کسی را برای ازدواج انتخاب کنید؟
به گزارش مهسان بلاگ، اینکه تا چه اندازه روزتان را شبیه به هم سپری می کنید، شبیه به هم پول خرج می کنید، شبیه به هم جهان را می بینید، همگی در شادی شما تأثیر دارد؛ این شباهت و تطابق و سازگاری از جذابیت ابتدایی ای که دو فرد نسبت به هم احساس می نمایند، مهمتر است.

چگونه عاشق شوید و چه کسی را برای ازدواج انتخاب کنید؟
فرادید| تحقیقات نشان می دهند خوشحالی در تمام ابعاد زندگی یک فرد تحتِ تأثیر کیفیت ازدواج اوست و طلاق دومین رویداد استرس زایی است که یک فرد می تواند در زندگی تجربه کند.
فرادید نوشت: با این حال تقریباً نیمی از زوج های ازدواج نموده محتمل است طلاق بگیرند و بسیاری از زوج ها می گویند در زندگی زناشویی احساس خوشحالی نمی نمایند. اساتید دانشگاه نورث وسترن در کلاس های ازدواج 101 می خواهند این روند را تغییر دهند.
هدف آن ها از برگزاری این دوره ها این است که دانشجویان روابط عاشقانه کاملتری را در زندگی خود تجربه نمایند. دانشجویان هر هفته در یک جلسه سخنرانی شرکت می نمایند و سپس در طول هفته در گروه های کوچکتر حاضر می شوند تا درباره موضوعات ارائه شده در آن جلسه شامل خیانت، اعتیاد، فرزندآوری و روابط جنسی در ازدواج با هم صحبت نمایند. این دوره ها 14 سال است که در دانشگاه نورث وسترن ارائه می گردد و اساتید این دوره ها باور دارند دوران کالج، بهترین دورانی است که دانشجویان می توانند درباره روابط بیاموزند.
الکساندرا سُلُمُن، یکی از اساتید و درمانگر خانواده که در این دوره ها تدریس می نماید، می گوید: سال های کالج، سال هایی هستند که دانشجو به کیستی خود فکر می نماید، به اینکه چطور عشق می ورزد، به چه کسی عشق می ورزد و چه کسی را به عنوان شریک زندگی می خواهد.
او می افزاید: این دوره ها شامل مصاحبه با زوج ها، یادداشت های روزانه و ارائه مقاله می گردد.
استفانی کُنتز، رئیس شورای خانواده های معاصر و نویسنده کتاب ازدواج: یک تاریزنان خ، می گوید: آموزش درباره ازدواج برای صد ها سال بر زنان متمرکز بود. به نظر می رسید مسئولیت حفظ یک رابطه را دارند.
او در کتابش با اشاره به دیدگاه های مرتبط با ازدواج در آمریکا در دهه های 1920 و 1930 می نویسد: حتی پاول پُپِنو - یکی از هواداران اصلاح نژادی که بعد ها پدر مشاوره ازدواج در آمریکا لقب کرد - به این نتیجه رسیده بود که اگر می خواهیم جمعیت معقولی داشته باشیم، باید به جای سعی کردن برای رساندن آدم های درست بهم، سعی کنیم آن ها را در کنار هم حفظ و ازدواجشان را پایدار کنیم.
بیشتر بخوانید:آیا خواستار روابط بهتری هستید؟ این کار را بکنید!
مرد ها آرزوی چه همسری را دارند؟
چگونه از یک رابطه مسموم خارج شویم؟
نکات طلایی که پیش از ازدواج باید بدانید!
ارائه چنین دروسی در سطح کالج در دوران جنگ جهانی دوم - دورانی که میزان ازدواج از هر دوره دیگری در آمریکا بالاتر بود و زنان ترغیب می شدند نقش محوری را در حفظ کانون خانواده داشته باشند - از محبوبیت بیشتری برخوردار بود.
کُنتز می گوید: آموزش های مربوط به ازدواج در این دوره تأکید زیادی بر نقش های کلیشه ای جنسیت، نژاد و طبقه داشت و شرح می داد یک ازدواج ایدِه آل چطور باید صورت بگیرد.
در آن موقع این باور شایع بود که یگانه راهی که زنان می توانند یک ازدواج شاد را برای خود تضمین نمایند این است که از هر آرزویی که ممکن است حس رجحان مرد را تهدید کند، دست بکشند، منافع مرد را منافع خود بدانند و هرگز برای کار های خانه از او یاری نخواهند.
از جایزه به همسران خوب تا حمل کیسه آرد به جای بچه
ربکا دیویس در کتاب پیوند های کامل تر به موردی اشاره می نماید که یک زن جوان بعد از چندین جلسه مشاوره در کیلنیک مشاورۀ دانشگاه اوهایو بالاخره قبول می نماید فراری شدن همسرش از خانه به این علت است که او به عنوان یک همسر در انجام وظایف خود که همانا رسیدن به ظاهرش و انجام امور خانه است، پیروز نبوده است؛ و در همان زمان کالج مهندسیِ دانشگاه نیویورک نیز جایزه همسرِ خوب را به زنانی می داد که همسرانشان را پیش از خود در الویت قرار و امور منزل را انجام می دادند تا همسرانشان بتوانند روی مطالعات خود تمرکز نمایند.
علاقه به ارائه آموزش های مربوط به ازدواج بیش از یک دهه در دولت جورج دبلیو بوش با همکاری کنگره آمریکا انجام گرفت. این طرح با عنوان طرح ازدواج سالم مخالفان و موافقانی داشت. مخالفان و منتقدان می گفتند این نوع آموزش ها از آنجا که فقط بروی خانواده های طبقه متوسط اجرا شده است، ممکن است روی خانواده های فقیر جواب ندهد و آن ها را مجبور کند در ازدواج های آزاردهنده باقی بمانند.
امروز، کالج ها و دانشگاه های آمریکا وقتی درباره موضوع ازدواج درسی را ارائه می دهند، فقط به توصیه های کاربردی مربوط به ازدواج اکتفا نمی نمایند؛ بلکه اغلب نهاد ازدواج و دیدگاه های تاریخی مربوط به آن را نیز آنالیز می نمایند.
امروز حتی آموزش های مربوط به ازدواج در دوران دبیرستان ارائه می گردد و طی این آموزش ها، دانش آموزان درباره تأثیر ساختار خانواده بر رفاه و سلامت فرزندان، روابط ابتدایی و مهارت های ارتباطی می آموزند و حتی گاهی از آن ها خواسته می گردد به مدت یک هفته همه جا یک کیسه آرد را حمل نمایند تا متوجه شوند مراقبت 24 ساعته از کودک چگونه است.بسیاری از آموزش هایی که در این دوره ها به دانش آموزان و دانشجویان داده می گردد، مضامینی جهانی دارد. به طور مثال یکی از آموزش هایی که به افراد داده می گردد، این است که عشق، برخلاف نحوه بازنمایی اش در فرهنگ های عامه از سر خوش شانسی و اتفاقی رخ نمی دهد.
سُلُمُن می گوید: در فرهنگ های عامه عشق غالباً به عنوان رویدادی بازنمایی می گردد که نتیجه خوش شانسی و ملاقات با آدمِ درست [به طور اتفاقی]است؛ بعد از آن همه چیز بدون هیچ کوشش و کوششی جفت و جور خواهد شد. در این افسانه ها یادگیری چگونگی دوست داشتن دیگری هر چیزی غیر از شهودی بودن است.
سایر آموزه هایی که دانش آموزان و دانشجویان یاد می گیرند، شامل موارد زیر است:
خود-فهمی نخستین قدم برای داشتن روابط خوب است
سلمن می گوید: بنیاد درس ما بر اساس اصلاح یک سوءبرداشت است: اینکه برای پایدار ساختن یک ازدواج باید آدمِ درست را پیدا کرد. حقیقت این است که شما باید آدمِ درست باشید.
پیغام ما میان فرهنگی است: تمرکز ما در این آموزش ها این است که آیا خودِ شما آن آدم درست هستید؟ با توجه به اینکه ما با افراد 19 تا 21 سال سروکار داریم، فکر می کنیم در این مرحله از بازی، به جای آنکه فرد به دنبال یک شریک درست باشد، باید به دنبال شناخت خود باشد، اینکه کجا از کجا آمده و اکنون در کجا ایستاده است؛ تا اینکه بتوانند یک شریک مناسب و متجانس را برای خود انتخاب نمایند.
برای رسیدن به این هدف دانشجویان یک روزنوشت خواهند داشت، با دوستانشان درباره نقاط ضعفشان مصاحبه می نمایند و در آن روزنوشت به محرک هایی که واکنش های آن ها را برانگیخته یا باعث یک نوع رفتار خاص از طرف آن ها شده است را یادداشت می نمایند تا مسائل خود، نقاط ضعف و قوت و ارزش هایشان را بشناسند.
نادیده دریافت این مسائل باعث می گردد، فرد مسائل و مسائل رابطه اش را نه از خود که از دیگری ببیند. همه ما محرک ها، نقاط کور، ترس ها و آسیب پذیری هایی داریم که ما را از رسیدن به قله پیروزیتی که آرزوی رسیدن به آن را داریم، باز می دارند. بهترین کاری که می توانیم در خصوص این موارد انجام دهیم این است که از وجود آن ها مطلع باشیم، مسئولیت آن ها را برعهده بگیریم و یاد بگیریم چطور با آن ها به شکلی مؤثر کنار بیاییم.
نمی توانید از تعارضات زناشویی اجتناب کنید، اما می توانید یاد بگیرید آن ها را بهتر کنترل کنید
اساتید به دانشجویان یاد می دهند خود-اکتشافی بدون دانستن اینکه از کجا آمده اید، غیرممکن است. سلمن می گوید: درک گذشته تان و اینکه در چه خانواده ای بزرگ شده اید به شما یاری می نماید بفهمید چه کسی هستید و چه ارزش هایی دارید. سلمن و همکارانش برای یاری به دانشجویان، برای فهمیدن اینکه چه چیزی دیدگاه آن ها نسبت به عشق را شکل داده است، از آن ها می خواهند با والدین خود درباره روابطشان مصاحبه نمایند.
برای بسیاری این بخش از تکالیف سخت ترین و درعین حال سودمندترین بخش است. یکی از شرکت نمایندگان در این دوره ها، مادی بلاش، که دو سال پیش این دوره ها را تکمیل نموده است، می گوید: با اینکه والدینم از هم جدا شده بودند، با مصاحبه با آن ها چیز های زیادی آموختم. من آموختم که در یک رابطه صمیمانه هر فردی مقدار زیادی قدرت دارد که می تواند به راحتی علیه فرد مقابلش از آن استفاده کند. برای همین یک رابطه احتیاجمند مقدار زیادی اعتماد دوطرفه و آسیب پذیری است.
به محض اینکه شما با یاری احساس منطقی و بی طرفانه خود به این دانش دست پیدا کنید که چرا به شکل خاصی رفتار می کنید، بهتر می توانید تعارضات را - که در روابط بلند-مدت اجتناب ناپذیر هستند - با اندکی خودمطلعی و رفتار کردن به شکلی که منجر به حالت تدافعی در شریک زندگی تان نگردد، حل کنید.
سرزنش کردن، ساده سازی بیش از حد امور و خود را قربانی دیدن از جمله ویژگی های شخصیتیِ رایج در میان زوج های ناخوشحال است که ازدواجشان با شکست روبرو می گردد. می توان تعارضات را از موضع برنده و بازنده نگاه نکرد؛ قرار نیست یک نفر برنده باشد و فرد دیگر ببازد؛ افراد می توانند از تغییر دیدگاه سود ببرند که به آن ها اجازه می دهد یک زوج را به مثابه دو فرد ببینند که در روبرو با مسائل شانه به شانه هم ایستاده اند.
سلمن می گوید: یکی از تمرین های کاربردی و مهارت هایی که در این زمینه به شرکت نمایندگان در این دوره ها آموزش داده می گردد، این است که به جای نشانه دریافت انگشت اتهام به سمت دیگری و استفاده از عباراتی مانند: تو همواره اینطور هستی یا هرگز اینطور نیستی؛ از روش ایکس، وای، زِد استفاده نمایند. به این معنی که: وقتی تو در موقعیت وای، کار ایکس را انجام دادی به من احساس زد دست داد.
به طور مثال، من با خونسردی به همسرم می گویم، وقتی او صبح زود قبل از رفتن به جلسۀ کاری اش لباس هایش را روی زمین انداخت به من احساس خستگی زیادی دست داد؛ چون احساس کردم او متوجه نشده که من هم به اندازه او پرمشغله هستم. این نوع واکنش، حالت تدافعی در فرد مقابل ایجاد نمی نماید و نتیجه بهتری دارد تا اینکه همسر خود را شلختۀ همیشگی یا فردی بی ملاحظه خطاب کنید.
برای داشتن ازدواج خوب باید مهارت هایمان را تقویت کنیم
یکی از مهمترین دستاورد هایی که انتظار می رود مشارکت نمایندگان در این کلاس ها به دست آورند این است که ازدواج خوب احتیاجمند مهارت است. سلمن می گوید: ما [اغلب]فرهنگ رمانتیکی داریم و شاید خیلی غیررمانتیک باشد وقتی می گوییم باید برای ازدواج خوب مهارت های ارتباطی خود را تقویت و مهارت های تازه بیاموزیم. اما این نکته بسیار مهم است.
یکی دیگر از افسانه های فرهنگی مربوط به ازدواج این است که ازدواج بسیار سهل است. واقعیت این است که اکثریت ما مهارت های ارتباطی کافی برای وارد شدن به مرحله ازدواج را نداریم. برای همین افراد باید با دیگرانی که ازدواج نموده اند، به خصوص پدر و مادر خود، مصاحبه نمایند. آن ها از زوج ها پرسش هایی نظیر اینکه: چه چیزی باعث شد نخستین بار جذب همدیگر شوند؟ چه لحظه ای در زندگی مشترکشان بهترین لحظه زندگی شان بوده است؟ آیا تاکنون استرس های شدید داشته اند؟ آیا تاکنون به طلاق اندیشیده اند؟ آیا دچار روزمرگی و ملالت در زندگی شده اند؟ می پرسند. هدف این است که در زوج های پیروز به دنبال علل پیروزیت رابطه باشند.
شما و شریک زندگی تان به یک جهان بینی مشابه احتیاج دارید
بار ها شنیده ایم داشتن مهارت های ارتباطی بسیار مهم است؛ اما اگر دو نفر جهان را متفاوت ببینند، داشتن بهترین مهارت های ارتباطی هم یاریی نمی نماید. سَم آر. هامبورگ، در کتاب آیا عشق ما ابدی خواهد بود؟ می گوید: افراد می توانند ارتباطگران فوق العاده ای باشند؛ اما هرگز نتوانند با شریک خود بر سر مسائل به توافق برسند؛ زیرا، به سادگی، نمی توانند درک نمایند شریک زندگی شان چگونه از نقطه ای به جهان می نگرد که برای آن ها غیرقابل دفاع است.
او می نویسد: برای اینکه زوج ها در ازدواج پیروز باشند؛ نه تنها باید قادر باشند چیزی را که شریک زندگی شان می گوید بفهمند، بلکه باید تجربه پشت این واژگان را نیز درک نمایند. اگر آن ها نتوانند این کار را بنمایند، نمی توانند خود را جای شریک زندگی شان بگذارند- یعنی نمی توانندبا شریکِ زندگی شان احساس همدلی داشته باشند- و حتی بهترین نوع ارتباط هم در این زمان یاری نخواهد کرد.
اساتید به دانش آموزان و دانشجویان می آموزند به محض آنکه تشخیص دهند چه چیزی برایشان مهم است، ارزش هایشان چیست، چه کار هایی دوست دارند به صورت روزمره انجام دهند و چه نوع روابطی را با همسر خود می پسندند - به عبارت دیگر، به محض شناختِ خود و فهم کیستی شان- می توانند برای تشخیص اینکه چه کسی برایشان مناسب است و با جهان بینی آن ها تطابق دارد؛ در موقعیتی برتر و قدرتمندتر قرار بگیرند.
بِن آیزِنبِرگ، یکی از شرکت نمایندگانی که دو سال قبل بلافاصله بعد از جدایی از همسرش در این دوره ها شرکت کرد، می گوید: جفت شدن با فردی دیگر، بزرگترین تصمیم زندگی است، از تمام چیز هایی که در کالج و دانشگاه به شما آموخته می گردد، مهمتر است.
او می گوید، مهمترین چیزی که از این دوره ها آموخته این است که هرچه جهان بینی شما به جهان بینی شریک زندگی تان نزدیکتر باشد، پیروز تر خواهید بود.
تطابق در اغلب امور روزمره - اینکه هر دو در یک طول موج باشید - از شما زوج های بهتری می سازد.
او آموخته که مهارت های ارتباطی نمی توانند به شما یاریی نمایند؛ اگر شما هنوز نیاموخته اید شریک سازگار برای شما کیست.
اینکه تا چه اندازه روزتان را شبیه به هم سپری می کنید، شبیه به هم پول خرج می کنید، شبیه به هم جهان را می بینید، همگی در شادی شما تأثیر دارد؛ این شباهت و تطابق و سازگاری از جذابیت ابتدایی ای که دو فرد نسبت به هم احساس می نمایند، مهمتر است.
آیزنبرگ بزرگترین درسی را که در این دوره ها آموخته اینطور خلاصه می نماید: یاد گرفتم ایده مدرن در خصوص عشق در نگاه اول یک افسانه است. عشق احتیاج به کار و زحمت دارد، اما ارزشش را دارد که برای آن زحمت بکشید.
منبع: The Atlantic مترجم فرادید: عاطفه رضوان نیا
منبع: زندگی امروزbestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا
مجله سرگرمی: مجله سرگرمی و گردشگری