ضرر چندگانگی سیاست های فرهنگی - مهسان بلاگ

با این حال پاسخ نگارنده در این مرقومه به عنوان فردی که رصد نسبتاً دقیقی از فراوریات سینمایی کشور دارد، مستقیماً به این فیلم خاص محدود نمی گردد. با شناختی که نسبت به فیلم های در انتظار نوبت اکران وجود دارد، تردیدی نیست که ماجرای این گونه مطالبه گری ها در آینده به چند یا چند ده فیلم از این دست محدود نخواهد شد. به علت شرایط کرونایی و تعطیلی سینماهای کشور بیش از 100 فیلم فراوری شده در سال های گذشته با در اختیار داشتن پروانه نمایش در انتظار نوبت اکران سینمایی اند. تهیه نماینده همه این فیلم ها به عنوان فراوری نمایندگان کالای فرهنگی بخش خصوصی در دولت قانونی دوازدهم پروانه ساخت گرفته اند و از همان دولت قانونی، پروانه نمایش اخذ نموده اند. بنابراین پروانه نمایش آنها مانند همین فیلم موزیکال مورد بحث، کاملاً قانونی است و سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی موظف است این پروانه نمایش را به رسمیت بشناسد. حال سؤال اساسی این است که چگونه دولت سیزدهم که سیاست های فرهنگی آن تفاوت های آشکاری با دولت قبل دارد می تواند جلوی اکران نمایش ده ها فیلم اینگونه را بگیرد؟

راه قانونی پیش روی سازمان سینمایی برای جلوگیری از نمایش این دست فیلم ها این است که طبق ماده 6 -6 دستورالعمل صدور پروانه نمایش سازمان سینمایی از اکران فیلم های این چنینی دارای پروانه نمایش جلوگیری نموده و آنها را توقیف کند، اما این ممانعت نمی تواند چندان دوام یابد چرا که تهیه نمایندگان با پروانه نمایش قانونی خود اقدام به شکایت از سازمان سینمایی می نمایند. در این گونه منازعات حقوقی معمولاً بازنده سازمان سینمایی است چرا که یا باید امکان نمایش فیلم را فراهم سازد، همچون ماجرای فیلم سینمایی دینامیت یا به تهیه نماینده فیلم خسارت بپردازد، مانند فیلم سینمایی سنتوری.

هر دو جهت بیان شده بواقع ایجاد خسارت به حوزه فرهنگ و هنر کشور است؛ خسارتی که قبل از آنکه ناشی از عملکرد فراوری نماینده فیلم ها باشد ناشی از دوگانگی و چندگانگی سیاست های فرهنگی دولت هاست. این مقدمه بهانه ای است برای طرح این معضل مزمن اما بسیار مهم حوزه فرهنگ و هنر کشور که تا چه زمان باید ببینیم که با تغییر دولت ها سیاست های فرهنگی و هنری کشور تغییر کند؟

*مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی

منبع: ایران